ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 89

ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD ตอนที่ 89 เนื้อย่างสูตรลับของตระกูลปู้
ตอนที่ 89 เนื้อย่างสูตรลับของตระกูลปู้

เนื้อส่วนกระดูกสันหลังของหมูวิญญาณเพลิงอัสนีถูกเสียบด้วยกิ่งไม้สายพันธุ์อะไรก็ไม่ทราบได้ และกำลังถูกย่างอยู่บนกองไฟ ทันทีที่อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้น กิ่งไม้นั้นก็ปล่อยกลิ่นหอมน่าหลงใหลออกมา กลิ่นหอมจากไม้เหมือนกลิ่นผลไม้สดใหม่น่ากินตัดกับกลิ่นเนื้ออย่างสิ้นเชิง

สีชมพูสวยเริ่มปรากฏขึ้นบนผิวเนื้อที่กำลังย่างอยู่บนกองไฟ ตามมาด้วยน้ำมันที่ค่อยๆ ซึมออกจากเนื้อ พร้อมด้วยกระแสไฟฟ้าที่กระเด็นกระดอนออกจากผิวเนื้อเป็นพักๆ

ปู้ฟางหมุนเนื้อให้สุกโดยรอบด้วยความร้อนเท่ากัน ถือเป็นอีกหนึ่งในบททดสอบความสามารถของพ่อครัวในการควบคุมไฟ การย่างเนื้อเสียบไม้นั้นดูเป็นสิ่งที่ทำง่าย แต่ในความเป็นจริงแล้วมีจุดเล็กๆ มากมายที่ต้องเอาใจใส่

ด้วยความที่เนื้อนี้เป็นเนื้อของหมูวิญญาณเพลิงอัสนีระดับหก ความจริงแล้วไฟไม่สามารถทำอะไรมันได้ ด้วยเหตุนี้ปู้ฟางจึงต้องปล่อยพลังปราณเที่ยงแท้ลงไปในไฟตลอดเวลา ถือเป็นอีกหนึ่งในกระบวนการทำอาหารด้วยพลังปราณเที่ยงแท้

ยิ่งย่างนานเท่าไร กลิ่นของเนื้อที่ลอยออกจากเตาก็ยิ่งอบอวลไปทั่วป่าหินมากเท่านั้น

ถังอิ่นและลู่เซียวเซียวกลืนน้ำลายพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ดวงตาหันไปจ้องที่เนื้ออย่างควบคุมไม่ได้ เนื้อสีชมพูสวยวิบวับด้วยมันที่ซึมออกมา ดูน่าดึงดูดใจเป็นอย่างมาก

“หอมมาก!” ถังอิ่นอดอุทานออกมาไม่ได้ กลิ่นเนื้อนั้นดูพอดี ไม่เลี่ยนจนเกินไป และผสมผสานกับกลิ่นผลไม้อ่อนๆ ทำให้เขารู้สึกเหมือนได้ขึ้นไปวิ่งเล่นอยู่บนสวรรค์

ลู่เซียวเซียวเองก็กำลังมองเนื้อย่างเช่นกัน ดวงตาของนางจับจ้องไม่วางตา หลังจากที่ใช้ชีวิตฝึกปราณอยู่ในสำนักความลับแห่งสวรรค์มาตลอดชีวิต ใครกันเล่าจะต้านทานกลิ่นหอมนี้ได้

ภายในสำนักนี้ ใครก็ตามที่มีปราณตั้งแต่ระดับห้าขั้นราชันยุทธการขึ้นไปจะเลือกอดอาหารโดยสมัครใจ ความจำเป็นในการกินอาหารนั้นน้อยมาก

ปู้ฟางหมุนเนื้อด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ขณะที่น้ำมันค่อยๆ ซึมออกจากเนื้อย่าง ชายหนุ่มก็โรยเครื่องปรุงรสลงไป ทำให้กลิ่นของเนื้อย่างหอมหวนชวนกินมากขึ้นไปอีก

เขาเอาเนื้อสองไม้ลงจากไฟแล้วยื่นให้ถังอิ่นและลู่เซียวเซียว ก่อนทำท่าเชื้อเชิญให้กิน

“เนื้อย่างสูตรลับของตระกูลปู้ กินให้อร่อย” ชายหนุ่มพูดหน้าตาย

ถังอิ่นและลู่เซียวเซียวแทบน้ำลายไหลย้อย ยิ่งได้ดมกลิ่นเนื้อย่างใกล้ๆ ก็ยิ่งรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนด้วยความหิวจนแทบทนไม่ไหว

“ขอบพระคุณขอรับ ศิษย์พี่” ถังอิ่นเป็นชายที่มีวินัยมาก เขาขอบคุณปู้ฟางก่อนกัดเนื้อย่างเข้าไปหนึ่งคำ

แม้ลู่เซียวเซียวจะเป็นสตรี แต่มารยาทบนโต๊ะอาหารของนางไม่ได้ดีเท่าถังอิ่น ตอนที่ชายหนุ่มในชุดเขียวกินเนื้อเข้าไปคำแรกนั้น ปากของลู่เซียวเซียวก็เต็มไปด้วยเนื้อแล้ว

“โอ๊ย โอ๊ย… ร้อน! ร้อน!” ลู่เซียวเซียวแก้มตุ่ยเพราะมีอาหารเต็มปาก ดวงตาเบิกกว้าง นางกำกิ่งไม้เสียบเนื้อเอาไว้แน่นด้วยมือข้างหนึ่ง อีกข้างพัดแก้มตนเองให้หายร้อน

ถังอิ่นกัดเนื้อคำแรกเข้าไป ทันทีที่ฟันสัมผัสเนื้อ รสชาติเข้มข้นก็ระเบิดออกมาภายในปาก เนื้อนั้นนุ่มมากจนน่าตกใจ ไม่มีทั้งความแห้งและความแข็งอย่างที่เนื้อย่างควรจะมีโดยสิ้นเชิง ทันทีที่กัดลงไป น้ำมันจากเนื้อก็ซึมออกมาทำให้ปากของชายหนุ่มมันย่อง ดูจากระยะไกลเหมือนเขาทาปากจนมันวาวไม่มีผิด

ขณะกำลังเคี้ยว รสชาติของเนื้อก็เข้าปกคลุมไปทั้งลิ้น ตามมาด้วยรสสัมผัสชาที่เป็นคุณสมบัติของเนื้อชนิดนี้ รสชาตินี้ระเบิดอยู่ในปาก ทำให้ชายหนุ่มขนลุกไปทั้งตัว

เมื่อกลืนเนื้อลงไป สัมผัสชานี้ก็ตามลงหลอดอาหารเข้ากระเพาะไปด้วย ชายหนุ่มรู้สึกราวกับร่างทั้งร่างกำลังถูกชำระล้าง เป็นความรู้สึกที่สบายมากเสียงจนอยากร้องออกมาอย่างมีความสุข

“มีอะไรอร่อยขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยหรือ! ข้าไม่รู้มาก่อนเลยว่าเนื้อของหมูวิญญาณเพลิงอัสนีจะอร่อยได้ถึงเพียงนี้!” ถังอิ่นรู้สึกอยากจะร้องไห้ เขามีชีวิตอยู่มานาน แต่ก็ไม่เคยได้กินอาหารที่อร่อยจนทำให้ความรู้สึกมากมายหลั่งไหลเข้าจิตใจขนาดนี้เลย

ลู่เซียวเซียวเดินทางมาถึงจุดที่หยุดกินไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ดวงตาของนางแดงก่ำ ดูเหมือนว่าจะรู้สึกตื้นตันใจกับความอร่อยไม่น้อยเช่นกัน

ในฐานะที่ทั้งสองเป็นศิษย์จากสำนักความลับแห่งสวรรค์ ซึ่งเป็นหนึ่งในสำนักภายนอกอาณาจักรสิบอันดับแรก ทั้งสองจึงต้องฝึกวิชาอย่างหนักตั้งแต่เด็ก โดยกินเพียงโจ๊กจืดชืดและหมั่นโถวนึ่งเป็นอาหารสามมื้อต่อวันติดต่อกันมาหลายสิบปี หลังจากที่พัฒนาปราณได้ถึงระดับห้า ส่วนมากก็จะเลือกอดอาหารกัน ทำให้ต่อมรับรสเรียกได้ว่าแทบจะตายด้าน

การได้กินเนื้อย่างฝีมือปู้ฟางเป็นครั้งแรกนี้ เปรียบเสมือนประสบการณ์ชีวิตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เป็นประสบการณ์สดใหม่จนอธิบายไม่ถูก ที่มาพร้อมรสชาติแสนอร่อยเสียจนรู้สึกได้ถึงความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ

ปู้ฟางมองทั้งสองตั้งหน้าตั้งตากินอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม เขาหยิบเนื้อเสียบไม้ชิ้นสุดท้ายออกจากที่วางเช่นกันแล้วเริ่มกินอย่างไม่รีบร้อน

ขณะที่กำลังกินนั้น ชายหนุ่มก็คิดพิจารณาถึงข้อผิดพลาดในอาหารจานนี้ไปด้วย

ฟ่าว!