ทัณฑ์นางโลม นิยาย บท 42
“มาเที่ยวที่นี่บ่อยไหมคะ” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หญิงสาวก็เป็นฝ่ายตั้งต้นชวนวราวุฒิคุยเพื่อสร้างความสนิมสนมให้มากขึ้น
“นานๆ ครั้ง ผมไม่ค่อยไดเที่ยวครับนอกจากมีงานสังสรรค์กับเพื่อนฝูง” ชายหนุ่มตอบพร้อมหมุนเก้าอี้ออกมาหันหลังให้บาร์เหล้า เขายกขวดเบียร์ขนาดเล็กขึ้นดื่มอึกใหญ่
“คุณวราวุฒิเนี่ยดูสมถะจังนะคะ”
“ทำนองนั้นครับ ผมเป็นคนเรียบง่ายไม่ยุ่งยากเท่าไหร่”
“เหมือนสุเลยค่ะ...อะไรก็ได้ แต่สุดันเป็นเบื่อง่ายนะสิคะ”
“ฮ่าๆ แบบนี้หรือเปล่าครับคุณสุถึงเลิกกับสามี” คำพูดของเขาเหมือนทิ่มแทงใจเธอ สุรัตนาหน้าเสียทันทีเธอพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ฉุนเฉียวใส่ชายหนุ่มที่บังอาจมาหลอกว่าเธอ
“ไม่หรอกค่ะ เราเข้ากันไม่ได้อยู่กันไปก็มีแต่ความทุกข์”
“รู้แบบนี้แล้วจะแต่งกันไปทำไมครับ”
“ก็สุไม่รู้ล่วงหน้านี่คะ”
“ผมได้ยินมาว่าช่วงนั้นคุณธัญญ์เสียใจมาก คงเพราะรักคุณสุมากนะครับ” หญิงสาวยกเครื่องดื่มจิบอยู่พักนึงเพื่อให้อาการฝืดในลำคอหายไป
“ไม่ทราบค่ะ ตอนนี้เราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน ธัญญ์เค้าคงไม่ได้คิดอะไรกับสุแล้วล่ะคะ” หญิงสาวโป้ปดคำใหญ่ เธอพยายามตามง้องอนขอคืนดีกับธัญญ์แล้วต่างหาก แต่เขากลับไม่สนใจใยดีเธอเลยทำให้หญิงสาวหมดที่พึ่งต้องหาชายหนุ่มคนใหม่มาคอยยกระดับฐานะตัวเอง
“น่าเสียดายนะครับ ถ้าคุณได้แต่งงานกับคุณธัญญ์ตอนนี้คงจะมีความสุข”
“อะ เอ่อ ไม่หรอกค่ะสุไม่ได้รักธัญญ์แล้ว ตอนนี้สุคิดว่ามีคนที่สุแอบชอบอยู่น่ะคะ” วราวุฒิหันมองใบหน้าหญิงสาวอย่างไม่อยากเชื่อที่เขาได้ยิน เธอเพิ่งเลิกกับสามีแถมยังมีคนที่แอบชอบ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ เขาขยับตัวปรับท่านั่งเล็กน้อย แต่หญิงสาวกลับหันมาทางเขาพร้อมวางมือเรียวบนหน้าขาจนเขาสะดุ้งทำอะไรไม่ถูก
“กลัวสุเหรอคะ...สุไม่ใช่ยักษ์ใช่มารที่ไหนนะ”
“เปล่าครับ”
“แหมสุแค่อยากมีเพื่อนนั่งคุยค่ะ คุณวราวุฒิก็ออกจกแสนดียอมนั่งเป็นเพื่อนสุ งั้นวันนี้สุเลี้ยงเครื่องดื่มคุณเองนะคะ ดื่มให้หมดเลยค่ะ” สุรัตนาจับมือข้างที่ถือขวดเบียร์ของชายหนุ่มยกขึ้นป้อนให้เขาดื่ม แล้วเธอก็ยิ้มพึงพอใจที่เขายอมดื่มจนหมดขวด
“เอาอีกขวดนะคะ...น้องขอเบียร์เพิ่มหน่อย” ยังไม่ทันที่วราวุฒิจะตอบอะไรหญิงสาวก็ชิงสั่งเครื่องดื่มมาให้เขาเสียแล้ว ชายหนุ่มมองพิจารณาคนข้างๆ ความสวยของเธอไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าพิยะตาผิดแต่ว่าความเป็นกุลสตรีของสุรัตนาแทบไม่มีหลงเหลือเลย เธอกล้าได้กล้าเสียเพื่อแลกกับอะไรที่เธอต้องการเสมอ
“ดื่มอีกสิคะ”
“ผมไม่ไหวแล้วครับคุณสุ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะเดี๋ยวไปส่งคุณก็ได้ นะคะดื่มอีกหน่อยนะคะ” หญิงสาวขยับเข้ามาคลอเคลียใกล้ชิดจนเนื้อนวลที่โผล่พ้นเสื้อบางสัมผัสกับร่างกายชายหนุ่ม วราวุฒิก็ไม่ใช่อิฐปูนเขายอมให้เธอสัมผัสตามใจยิ่งเข้าใกล้มากแค่ไหนเขาก็ไม่ว่าจนสุรัตนาได้ใจแนบซบเขาราวกับเป็นคนรักกัน
“ขอบคุณนะคะที่ยอมอยู่เป็นสุ ผู้ชายดีๆ แบบคุณหายากจริงๆ ใครได้คุณเป็นแฟนถือว่าโชคดีมากๆ ค่ะ”
“งั้นเหรอครับ ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาไม่ได้มีอะไรพิเศษมากไปกว่าคนอื่นซะหน่อย”
“น่ารักดีอกค่ะ” เธอเอ่ยชมเยินยอจนเขารู้สึกเขินอายบ้าง ร่างบางทิ้งน้ำหนักตัวพิงเขามากขึ้นเรื่อยๆ
“ไหวไหมครับคุณสุ...กลับบ้านดีกว่า”
“ไม่กลับค่ะ สุเหงาไม่อยากกลับบ้าน”
“มันดึกแล้วครับร้านก็กำลังจะปิดแล้วด้วย”
“ฮือ ไม่อยากกลับค่ะ พาสุไปด้วยนะคะ” หญิงสาวทำให้ตัวเอาไม่มีคุณค่าเลยเธอยอมไปไหนก็ได้ตามแต่เขาจะพาไป ไม่ว่าจะขึ้นเหนือล่องใต้ สุรัตนายอมตามใจเขาทั้งหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทัณฑ์นางโลม