ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2372

เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวลหรอก เดี๋ยวอีกสักครู่ไปถึงดาดฟ้าของโรงแรมแล้ว เฮลิคอปเตอร์ไม่จำเป็นต้องลงไป ฉันกับซูรั่วหลีจะลงไปด้วยสายเคเบิล จากนั้นพวกคุณก็รออยู่บนท้องฟ้าประมาณสิบนาที เราเอาตัวซูโสว่เต๋อและSteve ไปที่ระเบียง เมื่อถึงเวลานั้น พวกคุณก็ปรับเชือกและดึงเราขึ้นไป จากนั้นเราจะไปที่ศูนย์เลี้ยงสุนัขของท่านหงห้าโดยตรง”

เฉินจื๋อข่ายเห็นว่าเย่เฉินได้วางแผนทุกอย่างไว้แล้ว จึงไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป เขาพูดอย่างหนักแน่นว่า “ได้ครับคุณชาย เราจะรอคุณอยู่ที่ด้านบนของโรงแรม”

เวลานี้เย่เฉินก็หันไปพูดกับซูรั่วหลี “รั่วหลี เดี๋ยวคุณรับหน้าที่จัดการSteve Horowitz ก็พอ ผมจะเป็นคนจัดการซูโสว่เต๋อเอง”

ซูรั่วหลีพยักหน้าอย่างแผ่วเบา และกล่าวด้วยความเคารพ “ได้ค่ะ คุณชายเย่!”

เย่เฉินย้ำว่า “จำไว้ พยายามอย่าทำให้คนอื่นแตกตื่น เราจะต้องเข้าออกอย่างเร็ว ต้องทำให้เหมือนว่าซูโสว่เต๋อกับSteve คนนั้นได้หายตัวไปจากโลกโดยไม่พบเบาะแสใดๆ ”

“ได้ค่ะ!”

หนึ่งนาทีต่อมา

เครื่องบินลอยอยู่เหนือหลังคาของโรงแรม

คนของเฉินจื๋อข่ายโยนเชือกไนลอนที่แข็งแรงมากสองเส้นจากทั้งสองด้านของเฮลิคอปเตอร์ทันที

หลังจากที่เย่เฉินซูรั่วหลีส่งสายตาให้กัน จากนั้นทั้งสองก็คว้าเชือกและเลื่อนลงจากด้านข้างของเฮลิคอปเตอร์อย่างรวดเร็ว

ในชั่วพริบตา ทั้งสองก็ร่อนลงบนหลังคาโรงแรมอย่างเงียบๆ แล้ว

หลังจากนั้น ทั้งสองก็มาถึงที่ระเบียงห้องนอนของซูโสว่เต๋อและSteve จากด้านนอกของโรงแรมอย่างเงียบๆ

ในเวลานี้ Steve ไม่สนใจดอกไม้ไฟข้างนอกเลย เขากำลังนอนอยู่บนเตียง พยายามจะหลับอย่างกระวนกระวายใจเล็กน้อย แต่เนื่องจากอาการเจ็ทแล็ก เขาแทบจะไม่ง่วงเลยแม่แต่นิดเดียว

เขาจึงต้องตัดสินใจดื่มไวน์เพื่อช่วยให้นอนหลับโดยไม่มีทางเลือก