ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2373
เมื่อซูโสว่เต๋อได้ยินเสียงนี้ เขาก็กระโดดขึ้นสูงอย่างกะทันหันราวกับโดนไฝช็อตทั้งตัว
ทันใดนั้น เขารีบมองไปตามเสียงอย่างว่องไว และพบว่ามีชายหนุ่มที่มีใบหน้ายิ้มแย้มคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้เล็กๆ ที่หน้าประตูห้องน้ำ
เขาตกตะลึงและซักถามขึ้นในทันที “ คุณ... คุณเป็นใคร? ! ”
เย่เฉินเยาะเย้ย “ ฉันเหรอ? ฉันเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลซูไง”
ซูโสว่เต๋อพูดอย่างตื่นตระหนก “ผู้มีพระคุณอะไร? คุณ... คุณต้องการอะไรกันแน่?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ ฉันเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลซูจริงๆ น่ะ ลูกสาวทั้งสองคนของพี่คนโตของคุณคือซูจือเฟยและซูจือหยู ตอนที่พวกเธอถูกลักพาตัวที่ประเทศญี่ปุ่น ฉันเป็นคนช่วยพวกเธอไว้เอง แบบนี้คุณว่าฉันเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลซูหรือเปล่าล่ะ? ”
“อะไรนะ!” ซูโสว่เต๋อพูดอย่างตกตะลึง “ คุณ... คุณคือผู้ยอดฝีมือที่ลึกลับในประเทศญี่ปุ่นคนนั้นนะเหรอ! "
เย่เฉินถามด้วยความสนใจ "ทำไม? คุณเคยได้ยินชื่อฉันหรือ? “
ซูโสว่เต๋อกล่าวอย่างอ้อมแอ้ม " ฉันเคยได้ยินหลานสาวของฉันพูดถึงเรื่องนี้...พ่อของฉันยังพูดถึงเรื่องนี้อยู่เสมอว่า ถ้าเขามีโอกาสได้พบคุณ เขาจะขอบคุณอย่างดีเลย”
ขณะที่เขาพูดนั้น เขาก็คอยสังเกตดูเย่เฉินอย่างระมัดระวังไปด้วย พยายามหาคำตอบให้ได้ว่าคนตรงหน้าเป็นศัตรูหรือเพื่อนกันแน่
เขาแอบวิเคราะห์อยู่ในใจว่า “ จู่ๆ ไอ้หมอนี้ก็โผล่มาที่ห้องตัวเอง มองยังไงก็ให้ความรู้สึกว่าหมอนี้ไม่ได้มาดีแน่...”
“แต่... หากเขาเป็นคนลึกลับที่ช่วยซูจือเฟยกับซูจือหยูในญี่ปุ่นคนนั้นจริงๆ เขาก็ต้องไม่มีเจตนาร้ายต่อตระกูลซูสิ?”
ในเวลานี้ เย่เฉินยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ โอ้! ถ้าหากตระกูลซูมีใจที่จะขอบคุณฉันจริงๆ พวกคุณก็ควรขอบคุณฉันจากใจและอย่างอลังการจริงๆ เพราะฉันไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตพวกเขาสองคนพี่น้องไว้เท่านั้น ฉันยังถือโอกาสช่วยลูกสาวนอกสมรสของพี่ชายคุณไว้ด้วย”
สีหน้าของซูโสว่เต๋อเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!
“ลูกสาวนอกนอกสมรสของพี่ชายฉันงั้นเหรอ!?”
เย่เฉินตอบอย่างไม่ใส่ใจมากนัก เขาไขว้ขาและพูดอย่างเชื่องช้า “ พี่สะใภ้คนโตของคุณกับหลานสาวคนโตของคุณถูกชายผู้ต้องหาลักพาตัวไปและเกือบเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉันเป็นคนช่วยพวกเขาทั้งสองคนไว้เช่นกัน”
“อะไรนะ! คุณน่ะเหรอ!” ซูโสว่เต๋อได้ยินเรื่องนี้แล้วก็ตกตะลึงยิ่งกว่าเดิมอีก!
สิ่งที่เขาไม่ต้องการเห็นที่สุด ก็คือตู้ไห่ชิงและซูจือหยูยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้!
ไม่คาดคิดมาก่อนว่า พวกเขาสองคนจะได้รับการช่วยเหลือจากชายหนุ่มคนนี้ด้วย!
ซูโสว่เต๋อที่กระวนกระวายใจกลัวว่าเย่เฉินจะสังเกตเห็นอาการร้อนตัวของเขา จึงรีบพูดด้วยความกระตือรือร้น: “ ฉันไม่นึกเลยว่าพี่สะใภ้และหลานสาวของฉันจะยังมีชีวิตอยู่!เยี่ยมไปเลย!เยี่ยมมากจริงๆ ! ”
พูดจบ เขาก็รีบพูดขึ้นอีกครั้ง “ฉันมาเมืองจินหลิงในครั้งนี้ก็เพื่อหาเบาะแสของพวกเขานั่นแหละ คุณไม่รู้หรอกว่า ครอบครัวของเราเป็นห่วงความปลอดภัยของสองแม่ลูกนี้อย่างมาก ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ คุณพ่อยังกำชับว่า ให้ฉันปกป้องพวกเขาสองแม่ลูกให้ปลอดภัยในทุกกรณี!ไม่นึกเลยว่าพวกเขาทั้งสองจะถูกคุณช่วยชีวิตเอาไว้ ต้องขอบคุณมากจริงๆ ! ”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “ซูโสว่เต๋อ ฉันนึกว่า ผู้ชายทุกคนของตระกูลซูเป็นจิ้งจอกที่เฉลียวฉลาดและมีความสามารถมาโดยตลอด ไม่นึกเลยว่าทักษะการแสดงของคุณจะโอเว่อร์ขนาดนี้ ไม่มีความจริงจังเลยสักนิด มันน่าผิดหวังจริงๆ ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...