ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2374

ซูโสว่เต๋อพูดอย่างกระตือรือร้น “ คุณสุภาพบุรุษครับ คุณ... คุณหมายความว่าอย่างไร ฉัน... ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูดเลย?”

ในขณะที่พูดนั้น สมองของซูโสว่เต๋อก็ทำงานอย่างรวดเร็วไปด้วย

ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่า ชายหนุ่มตรงหน้าเขาไม่มีเจตนาดี ดังนั้นสิ่งที่เขาคิดในใจคือวิธีที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากปัญหาได้

ในขณะนี้ ความคิดแรกที่ปรากฏขึ้นในใจของเขาคือการร้องขอความช่วยเหลือ

“ในชั้นนี้ของโรงแรม มีลูกน้องของฉันอย่างน้อยสี่สิบถึงห้าสิบคน และในนั้นก็มีผู้ยอดฝีมือเป็นส่วนมากด้วย ประสิทธิภาพการต่อสู้รวมกันนั้นน่าทึ่งมาก ไอ้หมอนี้ไม่มีทางสู้ไหวแน่นอน”

“แต่จะว่าไป ไอ้หมอนี้สามารถปรากฏตัวในห้องของตัวเองอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้ นั่นหมายความว่า เขาจะต้องมีความสามารถส่วนตัวที่เหนือคนแน่ๆ!”

“บวกกับคำบอกเล่าที่เกี่ยวกับเขาจากซูจือเฟยและซูจือหยูก่อนหน้านี้ ที่บุคคลนี้สามารถฆ่านินจาชั้นนำของญี่ปุ่นจำนวนมากได้ด้วยตัวเอง นี่แสดงให้เห็นว่าบุคคลนี้มีพลังมหาศาลจริงๆ ...”

“แม้ว่าลูกน้องของฉันทุกคนรวมตัวกันแล้วจะสามารถเอาชนะเขาได้ แต่ฉันเกรงว่าเขาจะฆ่าฉันในทันทีที่ฉันร้องขอความช่วยเหลือน่ะสิ…”

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือในทันที

“แต่ถ้าฉันไม่ร้องขอความช่วยเหลือ แล้วฉันควรทำอย่างไรต่อไป? ถ้าเขาต้องการจะฆ่าฉันขึ้นมาฉันควรทำอย่างไรดี? ”

ขณะที่เขากำลังดิ้นรนนั้น ซูรั่วหลีก็ก้าวเข้ามา

ทันทีที่ซูโสว่เต๋อเห็นซูรั่วหลี เขาก็อ้าปากค้างราวกับเห็นผี จากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงสั่น “ รั่ว...รั่วหลี คุณ... คุณ... คุณมาอยู่นี่ได้อย่างไร? !”

ซูรั่วหลีมองเขาด้วยสายตาเย็นชาและถามว่า “ ทำไม? คุณคงผิดหวังที่เห็นฉันยังมีชีวิตอยู่น่ะสิ?”

ซูโสว่เต๋อพูดด้วยความตื่นตระหนก “รั่วหลี อย่าเข้าใจผิดเลย เธอเป็นเหมือนเลือดเนื้อของพี่ชายฉัน และเป็นหลานสาวแท้ๆ ของฉัน ฉันจะมีเจตนาร้ายต่อเธอได้อย่างไร...”

ซูรั่วหลีกัดฟันและสาปแช่งเขา “ ซูโสว่เต๋อไม่ต้องมาเสแสร้งเป็นคนดีที่นี่! ตระกูลซูปฏิบัติต่อฉันเหมือนฉันเป็นเพียงเครื่องมือในการทำสงคราม พวกคุณขายชีวิตของฉันให้กับกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นโดยตรง พวกคุณคิดว่าฉันไม่รู้หรือ? ”

ซูโสว่เต๋ออธิบายด้วยความวิตกกังวล “รั่วหลี ... นั่นไม่ใช่การตัดสินใจของฉัน... มันคือการตัดสินใจของคุณปู่ของคุณเอง... ”

ซูรั่วหลีตะคอกอย่างโกรธเคืองทันที “ เขาไม่ใช่ปู่ของฉัน! เขาเป็นแค่ขยะที่โหดร้ายและไร้ยางอาย คอยดูนะสักวันหนึ่งฉันจะฆ่าเขาด้วยมือฉันเอง! ”

เมื่อเห็นว่าซูรั่วหลีอารมณ์ร้อนเล็กน้อย เย่เฉินก็พูดอย่างเฉยเมย “ รั่วหลี คุณต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมอารมณ์ตลอดเวลา ไม่เช่นนั้น ไม่ว่าคุณจะมีพรสวรรค์มากแค่ไหน มันก็ยากที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในอนาคต! ”

ผู้ฝึกหัดธรรมดาจะฝึกแค่ผิวหนังและกล้ามเนื้อเท่านั้น ตราบใดที่พวกเขาฝึกฝนอย่างหนัก นิสัยและอารมณ์ของพวกเขาจะไม่ส่งผลต่อความแข็งแกร่งของตนเองมากนัก

อย่างไรก็ตาม ผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ภายในมาตั้งแต่เด็กและเชี่ยวชาญในพลังภายในอย่างซูรั่วหลี จะกลัวปัญหาทางจิตใจมากที่สุด

มิฉะนั้น โอกาสที่จะทำให้ตัวเองเข้าสู่ระยะลำบากนั้นสูงมาก แถมยังยากที่จะฝ่าฟันไปได้อีกด้วย

เมื่อซูรั่วหลีได้ยินคำพูดของเย่เฉิน เธอก็ตั้งสติใหม่และควบคุมอารมณ์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กล่าวอย่างละอายใจ “ ขอบคุณ คุณชายเย่ ที่เตือนฉัน ฉันหุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว…”

ซูโสว่เต๋อได้ยินดังนั้นก็ชี้ไปที่เย่เฉินและอุทานด้วยความประหลาดใจ “ คุณ... คุณ... คุณแซ่เย่เหรอ?!”

เย่เฉินพยักหน้า “ ใช่ ฉันแซ่เย่”

ซูโสว่เต๋อพูดออกมาทันทีว่า “ คุณ... คุณคือสมาชิกตระกูลเย่หรือ!? "

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็พึมพำกับตัวเอง “ เป็นไปไม่ได้... ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า ตระกูลเย่นั้นมีผู้ยดอฝีมือด้วย ... ”

พูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เย่เฉินทันที และยิ่งเขามองมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตระหนักว่าชายหนุ่มคนนี้ดูคุ้นหน้าคุ้นตามาก! ดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน!

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงใช้สมองคิดอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มีใบหน้าของคนคนหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวสมองของเขา และใบหน้านี้ทำให้เขาตกใจในทันที!

เขามองไปที่เย่เฉินและพูดอย่างกะทันหันว่า “ทำ... ทำไมหน้าคุณถึงดูคล้ายกับเย่ฉางอิงจัง ... คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเย่ฉางอิงเหรอ? !”

เย่เฉินเก็บสีหน้าถากถางแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เย่ฉางอิงเป็นพ่อของฉัน และฉันเป็นลูกชายของเขา เย่เฉิน! ”