ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2374
ซูโสว่เต๋อพูดอย่างกระตือรือร้น “ คุณสุภาพบุรุษครับ คุณ... คุณหมายความว่าอย่างไร ฉัน... ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูดเลย?”
ในขณะที่พูดนั้น สมองของซูโสว่เต๋อก็ทำงานอย่างรวดเร็วไปด้วย
ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่า ชายหนุ่มตรงหน้าเขาไม่มีเจตนาดี ดังนั้นสิ่งที่เขาคิดในใจคือวิธีที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากปัญหาได้
ในขณะนี้ ความคิดแรกที่ปรากฏขึ้นในใจของเขาคือการร้องขอความช่วยเหลือ
“ในชั้นนี้ของโรงแรม มีลูกน้องของฉันอย่างน้อยสี่สิบถึงห้าสิบคน และในนั้นก็มีผู้ยอดฝีมือเป็นส่วนมากด้วย ประสิทธิภาพการต่อสู้รวมกันนั้นน่าทึ่งมาก ไอ้หมอนี้ไม่มีทางสู้ไหวแน่นอน”
“แต่จะว่าไป ไอ้หมอนี้สามารถปรากฏตัวในห้องของตัวเองอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้ นั่นหมายความว่า เขาจะต้องมีความสามารถส่วนตัวที่เหนือคนแน่ๆ!”
“บวกกับคำบอกเล่าที่เกี่ยวกับเขาจากซูจือเฟยและซูจือหยูก่อนหน้านี้ ที่บุคคลนี้สามารถฆ่านินจาชั้นนำของญี่ปุ่นจำนวนมากได้ด้วยตัวเอง นี่แสดงให้เห็นว่าบุคคลนี้มีพลังมหาศาลจริงๆ ...”
“แม้ว่าลูกน้องของฉันทุกคนรวมตัวกันแล้วจะสามารถเอาชนะเขาได้ แต่ฉันเกรงว่าเขาจะฆ่าฉันในทันทีที่ฉันร้องขอความช่วยเหลือน่ะสิ…”
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือในทันที
“แต่ถ้าฉันไม่ร้องขอความช่วยเหลือ แล้วฉันควรทำอย่างไรต่อไป? ถ้าเขาต้องการจะฆ่าฉันขึ้นมาฉันควรทำอย่างไรดี? ”
ขณะที่เขากำลังดิ้นรนนั้น ซูรั่วหลีก็ก้าวเข้ามา
ทันทีที่ซูโสว่เต๋อเห็นซูรั่วหลี เขาก็อ้าปากค้างราวกับเห็นผี จากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงสั่น “ รั่ว...รั่วหลี คุณ... คุณ... คุณมาอยู่นี่ได้อย่างไร? !”
ซูรั่วหลีมองเขาด้วยสายตาเย็นชาและถามว่า “ ทำไม? คุณคงผิดหวังที่เห็นฉันยังมีชีวิตอยู่น่ะสิ?”
ซูโสว่เต๋อพูดด้วยความตื่นตระหนก “รั่วหลี อย่าเข้าใจผิดเลย เธอเป็นเหมือนเลือดเนื้อของพี่ชายฉัน และเป็นหลานสาวแท้ๆ ของฉัน ฉันจะมีเจตนาร้ายต่อเธอได้อย่างไร...”
ซูรั่วหลีกัดฟันและสาปแช่งเขา “ ซูโสว่เต๋อไม่ต้องมาเสแสร้งเป็นคนดีที่นี่! ตระกูลซูปฏิบัติต่อฉันเหมือนฉันเป็นเพียงเครื่องมือในการทำสงคราม พวกคุณขายชีวิตของฉันให้กับกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นโดยตรง พวกคุณคิดว่าฉันไม่รู้หรือ? ”
เย่เฉินพยักหน้า “ ใช่ ฉันแซ่เย่”
ซูโสว่เต๋อพูดออกมาทันทีว่า “ คุณ... คุณคือสมาชิกตระกูลเย่หรือ!? "
ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็พึมพำกับตัวเอง “ เป็นไปไม่ได้... ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า ตระกูลเย่นั้นมีผู้ยดอฝีมือด้วย ... ”
พูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เย่เฉินทันที และยิ่งเขามองมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตระหนักว่าชายหนุ่มคนนี้ดูคุ้นหน้าคุ้นตามาก! ดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน!
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงใช้สมองคิดอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มีใบหน้าของคนคนหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวสมองของเขา และใบหน้านี้ทำให้เขาตกใจในทันที!
เขามองไปที่เย่เฉินและพูดอย่างกะทันหันว่า “ทำ... ทำไมหน้าคุณถึงดูคล้ายกับเย่ฉางอิงจัง ... คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเย่ฉางอิงเหรอ? !”
เย่เฉินเก็บสีหน้าถากถางแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เย่ฉางอิงเป็นพ่อของฉัน และฉันเป็นลูกชายของเขา เย่เฉิน! ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...