The king of War นิยาย บท 1006

ในช่วงเวลาหนึ่ง ผู้คุมกันสิบกว่าคนของตระกูลซุนถูกประตูบ้านบรรพบุรุษกระแทกจนบินออกไป

เห็นฉากนี้ ทุกคนในตระกูลซุนก็ตะลึง นี่หรือคือพลังมนุษย์?

ซุนซวี่ก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ ในเวลานี้ หยางเฉินไม่มีคู่ต่อสู้ ตระกูลซุนจะสามารถหยุดเขาได้อย่างไร

หยางเฉินบุกเข้าไปในห้องใต้ดินโดยตรง ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องใต้ดิน เขาเห็นฉินชางกระทืบหัวของฉินต้าหย่ง“ไปตายซะ!”

“คุณกล้าเหรอ!”

หยางเฉินคำราม เท้าของเขาขยับ และเขาก็รีบวิ่งไปทันที

ฉินชางคิดไม่ถึงว่าจะมีคนปรากฏตัวในเวลานี้

"ปัง!"

เสียงดังก้อง ร่างกายของฉินชางถูกกระแทกไปในอากาศ กระแทกกับผนังซีเมนต์ของห้องใต้ดิน

ฉินชางพ่นเลือดออกมาเต็มปาก เดิมทีเขาถูกหยางเฉินโจมตีแล้ว และร่างกายของเขายังได้กระแทกเข้ากับผนังซีเมนต์อีกครั้ง เขาก็ตายในทันที

เกือบในเวลาเดียวกัน หยางเฉินได้โอบกอดเสี้ยวเสี้ยวไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้ว ป้องกันไม่ให้เธอเห็นสภาพที่น่าสังเวชของฉินชาง

"พ่อ!"

แม้ว่าเสี้ยวเสี้ยวจะยังไม่ได้เห็นหยางเฉิน แต่เธอได้กลิ่นพิเศษบนร่างกายของพ่อแล้ว หลังจากร้องไห้เสร็จ ดวงตาเบิกกว้างแล้วหมดสติไป

"เสี้ยวเสี้ยว!"

หยางเฉินไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น เมื่อเขาเห็นเสี้ยวเสี้ยวหมดสติไป เขาเริ่มกังวลและรีบตะโกนอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ ฉินต้าหย่งฟื้นจากอาการตกใจและพูดเบาๆว่า "เสี้ยวเสี้ยวน่าจะหมดสติไปเพราะตกใจ นอกจากถูกไอ้สารเลวนั้นตบหน้าหนึ่งทีแล้ว เธอไม่ได้รับบาดเจ็บอื่น"

หลังจากฟังคำพูดของฉินต้าหย่งแล้ว หยางเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ท่านพ่อ ท่านดูแลเสี้ยวเสี้ยวก่อน ผมจะไปจัดการธุระบางอย่างให้”

หยางเฉินส่งเสี้ยวเสี้ยวให้กับฉินต้าหย่ง

ฉินต้าหย่งพยักหน้าเล็กน้อย และอุ้มเสี้ยวเสี้ยวไปนั่งลงที่มุมห้อง พยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้อื่นทำร้ายให้ได้มากที่สุด

ในเวลานี้ ทหารองครักษ์หลายสิบคนจากตระกูลซุนรีบวิ่งไปที่ห้องใต้ดินของตระกูล

จะบอกว่าที่นี่เป็นห้องใต้ดิน ไม่เท่าบอกว่าที่นี่เป็นที่จอดรถใต้ดินจะเหมาะสมกว่า มีพื้นที่ขนาดใหญ่มาก และสามารถรองรับผู้คนได้หลายพันคน

ดังนั้น หลังจากที่ผู้คุมกันของตระกูลซุนเข้ามาหลายสิบคน พื้นที่ก็ดูไม่คับแคบเลยสักนิด

เมื่อกี้หยางเฉินมาคนเดียว และสิ่งที่เขาทำข้างนอก ได้ทำให้ผู้คุ้มกันตระกูลซุนตกใจแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสูงของตระกูลซุน เผชิญหน้ากับหยางเฉินในเวลานี้ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง

ถ้าจะถามว่าตระกูลที่มีปัญหากับหยางเฉินในเยี่ยนตูมากที่สุดคือตระกูลไหน ก็ต้องเป็นตระกูลซุน

ทุกคนในตระกูลซุนรู้ดีว่า ความแข็งแกร่งของหยางเฉินน่ากลัวเพียงใด

ในเวลานี้ ผู้คุมกันของตระกูลซุนในสามสิบสี่สิบคนปิดกั้นหยางเฉินไว้ที่มุมห้อง แต่ไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้า

ฉินต้าหย่งกอดเสี้ยวเสี้ยวที่หมดสติ และซ่อนตัวอยู่ที่มุมด้านในสุด หยางเฉินเหมือนเทพที่ปกป้อง และยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา มองไปข้างหน้าด้วยเจตนาฆ่า

“หยางเฉิน!”

ในเวลานี้ ซุนซวี่ก็เดินเข้ามาภายใต้การคุ้มครองของชายผู้แข็งแกร่งหลายคน และเมื่อเขามองไปที่หยางเฉิน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

“หยางเฉิน คุณบุกรุกเข้ามาในตระกูลซุนโดยไม่ได้รับอนุญาต และยังบุกเข้ามาในบ้านของซุนของเราโดยไม่ได้รับอนุญาต คุณไม่เห็นตระกูลซุนของเราอยู่ในสายตาเลย”

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คุณต้องอธิบายให้ผมฟังก่อน บุกรุกเข้ามาในตระกูลซุน และทำลายโถงไว้ทุกข์ของบรรพบุรุษของตระกูลซุน คุณต้องขอโทษ!”

เจตนาฆ่าในดวงตาของหยางเฉินยิ่งเพิ่มมากขึ้น “ขอโทษ?”

“แล้วลูกหลานตระกูลของคุณขังพ่อตาและลูกสาวของผมไว้ที่นี่ บัญชีนี้จะคิดยังไง?”

หยางเฉินก็ยื่นมือออกมา และชี้ไปทางฉินต้าหย่งและเสี้ยวเสี้ยว

จนกระทั่งถึงเวลานี้เองที่ซุนซวี่เพิ่งตระหนักได้ว่า มีชายชราคนหนึ่งมีบาดแผลอยู่ที่มุมห้อง อุ้มเด็กหญิงตัวเล็กๆไว้ในอ้อมแขนของเขา

ด้านข้างยังมีศพหนึ่งศพ

ชั่วขณะหนึ่ง สีหน้าของซุนซวี่เปลี่ยนไปอย่างมาก "พวกเขาเป็นพ่อตาและลูกสาวของคุณหรือ?"

เมื่อเห็นสีหน้าที่ตกใจของซุนซวี่ หยางเฉินก็ตกตะลึงเล็กน้อย หรือว่าซุนซวี่ไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ?

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็อาจให้โอกาสตระกูลซุนของคุณสักครั้ง

“ใครสามารถบอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? ทำไมมีคนอยู่ที่นี่?”

ซุนซวี่มองไปรอบๆ และถามอย่างโกรธเคือง

ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่า ทำไมหยางเฉินถึงรีบเข้ามาในที่หลบภัยของตระกูลซุน ที่แท้พ่อตาและลูกสาวของเขาถูกคุมขังอยู่ที่นี่

เมื่อกี้ที่หยางเฉินบุกเข้าไปในตระกูลซุน มีแค่เขาคนเดียว ซึ่งหมายความว่า พ่อตาและลูกสาวของหยางเฉินถูกพามาที่นี่ก่อนหน้านี้แล้ว

ดังนั้นหยางเฉินพุ่งเข้ามาที่นี่ด้วยความโกรธ

เมื่อคิดถึงความแข็งแกร่งของหยางเฉิน ซุนซวี่ก็ยิ่งหวาดกลัวในใจ