The king of War นิยาย บท 1007

เพียงแค่การสอบถามของเขา บุคคลสำคัญของตระกูลซุนรอบด้าน ต่างส่ายหน้ากันหมด แสดงออกว่าไม่รู้แน่ชัด

“สารเลว!”

ซุนซวี่ด่าทอออกมา อย่างไรเสียเขาก็นึกไม่ถึงว่า จะมีคนกล้าพาคนอื่นเข้ามาที่นี่

โดยเฉพาะคนที่สามารถพาคนอื่นเข้ามาที่นี่ได้ มีเพียงบุคคลระดับสูงของตระกูลซุนไม่กี่คนนั้น

“คุณหยาง ขอโทษมากครับ แต่ที่ผมพูดไปเป็นความจริงทั้งหมด ผมไม่แน่ใจ ว่าทำไมพ่อตาและลูกสาวของคุณถึงอยู่ที่นี่ได้”

ซุนซวี่รีบยอมรับผิด พูดรับรองว่า “ผมสาบานต่อคุณได้ว่า รอผมค้นเรื่องนี้จนกระจ่างแล้ว จะต้องให้คำอธิบายกับคุณสักอย่างแน่นอนครับ”

“ไม่ว่าเป็นใคร ที่พาพ่อตาและลูกสาวของคุณมาที่นี่ ผมจะส่งตัวคนคนนั้นออกมาให้ด้วยตัวเองครับ ถึงตอนนั้นคุณจัดการได้ตามสบายเลย!”

ซุนซวี่พูดแบบนี้ออกมา บุคคลระดับสูงของตระกูลซุนหลายคนด้านข้างนั้น ล้วนทำหน้าตื่นตกใจ

แต่นึกถึงความสามารถอันน่าสยองขวัญของหยางเฉิน มีเพียงทำแบบนี้ ถึงจะสามารถสยบไฟโกรธของหยางเฉินลงได้ พวกเขาได้เพียงเลือกจะเงียบไว้

หยางเฉินไม่ได้สนใจซุนซวี่ แต่มองทางฉินต้าหย่งพลันถามว่า “พ่อครับ พ่อบอกผมมา สรุปเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว ใครเป็นคนพาพวกพ่อเข้ามาที่นี่กัน?”

ในมุมหนึ่งที่มืดสลัว หลังจากฉินต้าหย่งลังเลอยู่บ้างนิดหน่อย ถึงเอ่ยปากตอบ “คนเมื่อกี้นั้นพาพวกเราเข้ามาที่นี่”

ฉินต้าหย่งยื่นมือชี้ไปยังศพของฉินชาง

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนมองเข้าไปแล้ว ซุนซวี่สั่งพ่อบ้านข้างกายว่า “นายเข้าไปดูหน่อยสิ สรุปเป็นใครกัน!”

พ่อบ้านรีบเดินเข้าไปทันที หลังพินิจพิเคราะห์ศพของฉินชางดูรอบหนึ่ง จากนั้นส่ายหน้าติดต่อกัน

“ผู้นำครับ คนนี้ไม่ใช่คนตระกูลซุนครับ ผมไม่เคยเจอเขาที่ตระกูลซุนมาก่อนครับ!”

พ่อบ้านเอ่ยปากบอกไป

ในฐานะพ่อบ้านของตระกูลซุน ย่อมรู้ทุกอย่างของตระกูลซุนแบบทะลุปรุโปร่ง โดยเฉพาะเขายังมีความสามารถที่เก่งมากอย่างหนึ่ง นั่นก็คือขอเพียงเขาเคยเห็นคนของตระกูลซุนทุกคน ย่อมสามารถจำได้หมด

ถึงแม้จะนึกชื่อแต่ละคนไม่ออก แต่อย่างน้อยก็ยืนยันได้ว่า คนผู้นี้เป็นคนของตระกูลซุนหรือไม่

ซุนซวี่ขมวดคิ้วแล้ว “นายแน่ใจ?”

พ่อบ้านรีบพยักหน้า “ผู้นำครับ ผมสามารถยืนยันได้ครับ!”

ชั่วขณะนั้นซุนซวี่ขมวดคิ้วขึ้นมา หลังจากเงียบงันครู่หนึ่ง จึงมองทางหยางเฉินแล้วบอกว่า “คุณหยางครับ คุณก็ได้ยินแล้ว คนนี้ไม่ใช่คนของตระกูลซุน”

หยางเฉินถามด้วยเสียงเย็น “แล้วยังไงล่ะ?”

“ผมหวังว่าคุณจะให้เวลาผมสักช่วงหนึ่ง พอผมค้นหาความจริงจนกระจ่าง ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลซุนของผมจริง ผมจะต้องนำตัวการก่อกรรมทำชั่วไปหาคุณด้วยตัวเองแน่นอนครับ”

ซุนซวี่พูดแบบหน้าตาจริงจัง

เขาหวาดกลัวจริงๆ ในตระกูลมหาเศรษฐีใหญ่ของเมืองเยี่ยนตู ใครไม่รู้บ้างว่า หยางเฉินปกป้องคนของตนเองมากแค่ไหน?

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่โดนขังไว้ตรงที่หลบภัยของตระกูลซุนในวันนี้ ยังเป็นลูกสาวที่หยางเฉินรักและเอ็นดูที่สุด ยังมีพ่อตาด้วย

“ได้ งั้นฉันให้เวลาแกวันหนึ่ง พรุ่งนี้เวลานี้ ถ้าแกยังให้คำตอบฉันไม่ได้ อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจแล้วกัน!”

หยางเฉินพูดจาเสียงเย็นชา

เสี้ยวเสี้ยวตกใจกลัวจนสลบไป ฉินต้าหย่งก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาจำเป็นต้องพาพวกเขาไปโรงพยาบาลโดยเร็ว

“ครับ!”

ซุนซวี่ไม่กล้าต่อรอง รีบรับปากทันที

“หยางเฉิน แกหนีไม่รอดแล้ว!”

ในตอนที่หยางเฉินกำลังเตรียมพาพ่อตาและลูกสาวออกไป เสียงที่เย็นยะเยือกก็ดังขึ้นกะทันหัน

ได้ยินเสียงนี้เข้า ทันใดนั้นสายตาของทุกคนมองเข้าไปกันทั้งหมด

“ใครกัน?”

ชั่วขณะหนึ่งซุนซวี่สีหน้าเปลี่ยนไปมาก มองทางภาพคนสองสามคนซึ่งปรากฏตัวอยู่หน้าประตู สอบถามด้วยน้ำเสียงโมโห

เสียงเมื่อสักครู่นั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เสียงของคนตระกูลซุน

“พวกคนตระกูลซุนที่ไม่เกี่ยวข้อง รีบถอยออกไปซะ ไม่อย่างนั้น ตายสถานเดียว!”

ภาพคนที่เป็นหัวหน้าคนนั้น ทั่วทั้งตัวปลดปล่อยแรงอาฆาตแค้น เสียงเย็นยะเยือกถึงขีดสุด