The king of War นิยาย บท 1009

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม้แต่ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ อยู่ในมือหยางเฉิน ยังไม่มีแรงสู้กลับสักนิด

“ต่อให้แกฆ่าฉันแล้ว ฉันก็ไม่บอกแกหรอกว่า คนจ้างเป็นใคร!”

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพของหงเฉินคนนั้น ดิ้นรนปีนขึ้นมาจากบนพื้น กัดฟันแน่นบอกไป

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ยินยอมพูดออกมา แต่เขารู้ความน่ากลัวของผู้นำหงเฉินดีมาก ถ้าเกิดใครกล้าหักหลังหงเฉิน ถึงตอนนั้นเขาคงจะตายแบบดูแย่มากๆ

ไม่เพียงแค่นี้ แม้แต่ครอบครัวของเขา ก็จะพลอยเดือดร้อนไปด้วย

นี่คือเหตุผลว่าทำไม หลายปีมานี้ที่หงเฉินพัฒนาก้าวหน้าขึ้น ทำไมถึงไม่เคยมีมือสังหารหักหลังมาก่อน

สายตาหยางเฉินตกอยู่บนตัวของมือสังหารแดนราชาสองคน เอ่ยปากถาม “พวกแกล่ะ? ไม่ยอมบอกคำตอบฉันเหมือนกันเหรอ?”

มือสังหารแดนราชาคนหนึ่งในนั้นกัดฟันตอบว่า “ไม่ใช่พวกฉันไม่ยินยอม แต่ว่าพวกฉันไม่มีทางบอกแก ตอนที่หงเฉิน และนักฆ่าแต่ละคนรับภารกิจมา เดิมทีไม่รู้ว่าคนจ้างเป็นใคร นักฆ่ารู้แค่ว่าภารกิจของตัวเองคืออะไร”

“ต่อให้พวกฉันรู้จักคนจ้างจริงๆ ก็ไม่อาจบอกแกได้ เพราะถ้าเกิดพวกฉันบอกคนจ้างออกไป งั้นจะถูกลงโทษแบบคนทรยศ ถึงตอนนั้นพวกฉันคงได้แค่ตายอย่างอนาถ”

มือสังหารแดนราชาอีกคนหนึ่งหน้าตาตื่นกลัว รีบพยักหน้า “เขาพูดไม่ผิด พวกฉันรู้แค่ข้อเรียกร้องของภารกิจ ไม่รู้จักคนจ้าง”

หยางเฉินกลับไม่ได้สงสัยในคำพูดของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหงเฉินเป็นองค์กรมือสังหารชั้นสูงนอกเขตแห่งหนึ่ง และชื่อเสียงในวงการมือสังหารยังดีมากด้วย

ถ้ามือสังหารสามารถเปิดเผยข้อมูลของผู้ว่าจ้างได้ตามชอบใจจริง ต่อไปยังจะมีใครกล้าจ้างมือสังหารของพวกเขา?

“เป็นใครให้ภารกิจพวกแก?”

หยางเฉินสอบถามอีก

มือสังหารสามคนมองหน้ากันและกัน จากนั้นส่ายหน้าทั้งหมด มือสังหารแดนเทพเอ่ยปากบอก “พวกฉันเป็นคนที่รับภารกิจผ่านเว็บเถื่อนของหงเฉิน ไม่มีข้อมูลว่าเป็นใครจัดภารกิจให้พวกฉัน”

สายตาหยางเฉินค่อยๆ อึมครึมลงไปแล้ว เดิมทียังคิดว่าจะสามารถรู้จากปากของมือสังหารเหล่านี้ได้ว่าใครเป็นคนจ้างมือสังหารมาจัดการตนเอง นึกไม่ถึงว่าขั้นตอนการรับภารกิจของมือสังหารของหงเฉิน จะละเอียดและรอบคอบขนาดนี้

“ตอนนี้ ปล่อยพวกฉันออกไปได้แล้วรึยัง?”

มือสังหารกึ่งแดนเทพคนนั้นเอ่ยปากถามทันใด

“ปล่อยพวกแกออกไป?”

หยางเฉินหัวเราะทีหนึ่ง สีหน้าค่อยๆ หนาวเหน็บถึงขีดสุด หรี่ตาพูดว่า “ตั้งแต่วินาทีนั้นที่พวกแกอยากฆ่าฉัน นั่นกำหนดชะตากรรมของพวกแกแล้ว!”

พอพูดจบ แรงอาฆาตแค้นที่น่าสะพรึงกลัว ระเบิดออกจากบนตัวเขา ราวกับคลื่นสยองขวัญยกตัวขึ้น ปกคลุมไปยังมือสังหารสามคน

“ฉันจะขวางเขาไว้ พวกนายไปจับตัวครอบครัวเขาเอาไว้”

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพของหงเฉินสั่งการกะทันหัน

ชั่วขณะที่เขาออกคำสั่งทางมือสังหารแดนราชาสองคนนั้น เขาก็พุ่งเข้าไปยังหยางเฉินแล้ว

ในฐานะมือสังหาร ย่อมไม่ยี่หระต่อความเป็นความตายของตนเองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

แต่ถ้ามีโอกาสรอดชีวิต พวกเขาย่อมไม่ยอมแพ้เป็นธรรมดา

พวกเขาล้วนรู้ดีอย่างมาก การเผชิญหน้ากับหยางเฉิน เดิมทีพวกเขาไม่มีโอกาสรอดสักนิด มีเพียงจับคนในครอบครัวของหยางเฉินเอาไว้ บางทียังมีโอกาสรอดนิดหนึ่ง

“วอนหาที่ตาย!”

หยางเฉินตะโกนด้วยความโมโห ขยับเท้า ชั่วพริบตาเดียวก็หายไปจากที่เดิม

สีหน้ามือสังหารกึ่งแดนเทพของหงเฉินเปลี่ยนมากในชั่วขณะหนึ่ง “รีบขวางเขาไว้!”

เขาไม่สามารถขวางหยางเฉินไว้ได้ ได้เพียงให้มือสังหารแดนราชาขั้นปลายสองคนไปขัดขวาง มิฉะนั้นถ้าเกิดหยางเฉินทลายแนวป้องกันของพวกเขาพังได้ พวกเขาจะไม่มีทางรอดสักนิดเดียว

มือสังหารสองคนที่เดิมทีกำลังเตรียมไปจับตัวฉินต้าหย่งกับเสี้ยวเสี้ยว ชั่วขณะที่ได้รับคำสั่งของมือสังหารกึ่งแดนเทพนั้น รีบดักด้านหน้าหยางเฉินทันที

แทบจะในเวลาเดียวกัน ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสองคนเหวี่ยงหมัดออกมาทั้งคู่ “ตาย!”

“ตึง!”

“ตึง!”