The king of War นิยาย บท 1019

หม่าชาวเกือบตายอยู่ที่ตระกูลคิงกวน ถ้าไม่ใช่หมอเทวดาเฝิงลงมือช่วยชีวิตไว้ เขาต้องยืนยันต่อไปไม่ไหวแน่

ถึงตอนนี้ อาการบาดเจ็บยังไม่ฟื้นตัวดีเลย

จะว่าไป หม่าชาวเพิ่งแต่งงานกับอ้ายหลินได้ไม่นาน ถ้าหม่าชาวมีอันเป็นไปเกิดขึ้นอีก อ้ายหลินคงไม่ยกโทษให้หยางเฉินแน่

ทันใดนั้นหม่าชาวตำหนิตนเองอยู่บ้าง ตอนที่ไปตระกูลคิงกวนนั้น ตัดสินใจภายใต้ความวู่วาม ตอนนี้เสียใจจริงๆ ไม่เพียงช่วยหยางเฉินไม่ได้ แต่ทว่ายังกลายเป็นตัวถ่วงอีก

“พี่เฉิน ขอโทษครับ! แต่ว่าพี่วางใจได้ ต่อไปผมจะไม่วู่วามแล้ว!”

หม่าชาวขอโทษทันใด

หยางเฉินตบไหล่ของเขา “รักษาแผลให้หายก่อน ถึงจะช่วยฉันทำงานได้”

เพิ่งพูดจบลง ด้านนอกมีเสียงเอะอะวุ่นวายลอยมากะทันหัน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

หยางเฉินขมวดคิ้วแล้ว ฉินต้าหย่งยังอยู่ในห้องฉุกเฉินไม่ได้ออกมา ด้านนอกเกิดเสียงโวยวายฉับพลัน ทำให้เขาหงุดหงิดอย่างมาก

ในเวลานี้เอง เขามองเห็นภาพคนเจ็ดแปดคน เปลือยท่อนบนเดินเข้ามา ที่ด้านหลังของแต่ละคน ยังมัดไม้หนามกำหนึ่งเอาไว้ด้วย

ไม้หนามแทงด้านหลังของพวกเขาจนแตกแล้ว ดูเหมือนว่าเลือดสดเปียกชุ่ม

ที่ด้านหลังพวกเขา ยังมีบอดี้การ์ดมากมาย ขวางกั้นคนมุงดูไว้แล้ว ได้ปิดล้อมที่นี่ขึ้นมาแล้ว

“ตึก!”

“ตึก!”

......

ภาพคนที่แบกไม้หนามไว้หลายคนนั้น หลังจากมาถึงตรงหน้าหยางเฉิน ต่างคุกเข่าลงกันทั้งหมด

ฉากนี้ สั่นสะเทือนถึงคนมุงดุเหล่านั้นอย่างรุนแรง

“ตระกูลซุนหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ผู้นำซุนซวี่ พาคนระดับสูงของตระกูลกลุ่มหนึ่ง เข้ามายอมรับผิดและขอขมาครับ!”

หัวหน้าทัพคนนั้น คือซุนซวี่ผู้นำของตระกูลซุน เวลานี้คุกเข่าอยู่แทบเท้าหยางเฉิน ใบหน้าเต็มไปด้วยการวิงวอน

เมื่อสักครู่เหล่าคนมุงดูเหล่านั้นที่ยังไม่รู้สถานะคนพวกนี้ แต่ละคนเบิกดวงตาโตแล้ว

“โอ้มายก็อด คนพวกนี้เป็นคนของตระกูลซุนหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู นึกไม่ถึงคนที่นำมาคือซุนซวี่เจ้าบ้านตระกูลซุน!”

“นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะมายอมรับผิดและขอขมา ชายหนุ่มคนนั้น สรุปเป็นใครกัน? สามารถทำให้ผู้นำของตระกูลซุนพาคนมาขอโทษด้วยตัวเองเลย!”

“ช่วงเวลาของเยี่ยนตู นี่คือจะเปลี่ยนแปลงใหญ่แล้วเหรอ? ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ทำให้ผู้นำตระกูลซุนคุกเข่าขอโทษได้ จะมีสถานะแบบไหนกัน?”

......

ทันใดนั้น ทุกคนล้วนตกใจค้างหมด

ในสายตาคนเมืองเยี่ยนตู แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเป็นตระกูลที่ยืนอยู่ยอดสุดแล้ว สำหรับผู้นำในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู นั่นยิ่งคือบุคคลสำคัญชั้นสูง

เดิมทีพวกเขาจินตนาการไม่ออกเลยว่า ยังมีคนที่ทำให้ผู้นำในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูคุกเข่าอ้อนวอนได้อยู่ด้วย

ประเด็นคือ ฝ่ายตรงข้ามยังเป็นชายหนุ่มที่อายุยี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง

“คุณหยาง ผมเข้าใจชัดเจนแล้วครับ เรื่องที่เกิดในตระกูลซุน ทั้งหมดล้วนเป็นเฉาจื้อของตระกูลคิงเฉาบงการเบื้องหลัง เป็นเขามอมเมาซุนจื้อเจียวหญิงชั่วของตระกูลซุน ร่วมมือกับฉินชางนำตัวพ่อตาและลูกสาวของท่านมาตระกูลซุนครับ”

“ตอนนี้ ซุนจื้อเจียวหญิงชั่วของตระกูลซุน โดนผมฆ่าทิ้งด้วยมือตัวเองแล้ว ไม่เพียงแค่นี้ ผมประกาศคัดค้านต่อตระกูลคิงเฉาก่อนเอง ตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลคิงเฉาจนหมดสิ้นแล้วครับ”

“ต่อไปนี้ ตระกูลซุนเพียงติดตามคุณหยางเป็นผู้นำเท่านั้น ไม่ทรยศเด็ดขาดครับ!”

พอซุนซวี่พูดจบ ทันใดนั้นมือขวาหยิบมีดที่ประกายแสงหนาวเหน็บเล่มหนึ่งออกมา ชั่วพริบตาเดียวแทงเข้าแขนของตนเอง

แม้แต่หยางเฉินยังตะลึงค้างแล้ว อย่างไรเสียเขาก็คิดไม่ถึงว่า ซุนซวี่จะใช้วิธีการแบบนี้มาขอขมา

จากการแทงมีดไปเมื่อสักครู่นั้น ทำให้เอ็นข้างซ้ายขาดโดยตรงแล้ว ต่อให้รักษาหาย เกรงว่าคงไม่อาจฟื้นฟูเป็นปกติได้

ซุนซวี่รีบพูดทันที จากนั้นพาบุคคลระดับสูงกลุ่มหนึ่งของตระกูลซุนออกไปแล้ว

มาก็รีบร้อนไปก็รีบร้อน มองภาพด้านหลังของทุกคนตระกูลซุนจากไป ในสายตาคนมุงดูเหล่านั้นตื่นตกใจสุดๆ

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สามารถทำให้ผู้นำของตระกูลซุนแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูปฏิบัติเช่นนี้ได้ ย่อมมีเบื้องหลังใหญ่เป็นแน่

หลังซุนซวี่พาคนออกไป ในที่สุดหน้าประตูห้องฉุกเฉินก็กลับคืนสู่ความปกติ

หม่าชาวเดินเข้ามา เอ่ยปากถามว่า “พี่เฉินครับ ซุนซวี่ไม่ใช่ทำแบบนี้เป็นครั้งแรก พี่คงไม่คิดจะปล่อยตระกูลซุนจริงๆ หรอกมั้ง?”

หยางเฉินทำหน้าเหยียดหยาม “ตระกูลซุนกระจอกๆ ไม่มีค่าให้พูดถึง!”

ปัจจุบันนี้เขาตั้งมั่นอยู่ที่เมืองเยี่ยนตู แม้แต่ตระกูลเดอะคิงยังไม่มีทางทำอะไรเขาได้ นับประสาอะไรกับตระกูลซุน

คิดเล็กคิดน้อยกับสวะอย่างตระกูลซุน เป็นการลดเกียรติของตนเองลง

“พี่เฉิน ให้เฉียนเปียวพาคนของทีมผู้พิทักษ์เงาลับลงมือ ถึงแม้ตระกูลซุนไม่มีสิทธิ์ให้พวกเราลงมือ แต่ซุนซวี่คนนี้ ช่างเลวทรามจริง สมควรตายตั้งแต่แรกแล้ว!”

หม่าชาวกัดฟันพูดขึ้น

หยางเฉินส่ายหน้าแล้ว “ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาใช้ทีมผู้พิทักษ์เงาลับ”

“วางใจก็พอ วันนี้ซุนซวี่พาคนมาอ้อนวอนที่โรงพยาบาล ต่อให้พวกเราไม่ลงมือ ก็ต้องมีคนอยากจะลงมือกับตระกูลซุน”

ชั่วขณะนั้นหม่าชาวตะลึง “ความหมายของพี่เฉินคือ ตระกูลคิงเฉาจะลงมือกับตระกูลซุน?”

“ไม่อย่างนั้นล่ะ?”

หยางเฉินบอกว่า “ราชวงศ์และตระกูลเดอะคิงแห่งจิ่วโจว คนของตระกูลไหนไม่ใช่พวกทะเยอทะยานและจองหองบ้าง?”

“ในสายตาพวกเขา แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูคือพวกต่ำต้อย ตระกูลซุนกล้าหักหลังตระกูลคิงเฉา ตระกูลคิงเฉาจะยอมรับสภาพนี้ได้ยังไงกัน?”

ฟังหยางเฉินพูดมาขนาดนี้ หม่าชาวเข้าใจทันทีในชั่วขณะนั้น