“ตกลง!”
หยังเฉินหัวเราะพูดว่า “ผมส่งคุณออกไป!”
เวลานี้หยางเฉินไม่ได้คิดเลย สถานพยาบาลของเฝิงเสียวหว่านในวันหลัง จะนำมาซึ่งผลกำไรอย่างมหาศาล
ตอนนี้ฉินซียังโกรธกระฟัดกระเฟียดอยู่ หยางเฉินคิดจะอธิบาย แต่ก็รู้ดี เวลานี้ไม่ใช่เวลาจะอธิบาย ต้องรอให้ฉินซีมีสติสงบลงก่อน แล้วค่อยหาทางชี้แจงอีกที
ในห้องนอน ฉินซีนั่งอยู่ที่ขอบเตียง บนใบหน้านองด้วยน้ำตา
เซี่ยวเซี่ยวยังคงหลับฝันหวานอยู่ หล่อนนั่งเหม่อมองลูกสาว ความรู้สึกน้อยใจอัดขึ้นมาเต็มอก
เดิมหล่อนคิดว่าหยางเฉินคงต้องตามเข้ามาชี้แจง แต่หล่อนต้องผิดหวัง หล่อนนั่งรออยู่ในห้องพักใหญ่ หยางเฉินก็ยังไม่เห็นเข้ามา
ก่อนหน้านี้ที่เห็นอยู่กับตา ภาพที่หยางเฉินล้มลงไปบนโซฟาพร้อมกับเฝิงเสียวหว่าน หล่อนก็ยังไม่คิดเชื่อเลยเถิดไปว่าหยางเฉินจะมีอะไรที่ซื่อกับหล่อน
กับตัวหล่อนเอง ขอเพียงให้หยางเฉินมาอ้อนง้อหล่อนสักหน่อย หล่อนจะไม่เสียใจถึงขนาดนี้เลย
แต่ หยางเฉินไม่ทำ ดูเหมือนจะออกไปแล้วด้วย
“คุณแม่ คุณแม่ร้องไห้เหรอ?”
จนได้ยินเสียงเซี่ยวเซี่ยวดังขึ้น ฉินซีจึงได้กลับคืนอยู่ในสติ
หล่อนรีบเช็ดน้ำตาให้แห้ง มองฝืนยิ้มให้เซี่ยวเซี่ยว “แม่ไม่ได้ร้องไห้ เพียงแต่ข้างในตาคัน ๆ หน่อย ลุกขึ้นเถอะ เดี๋ยวแม่ไปส่งที่โรงเรียน”
อีกด้านหนึ่ง หยางเฉินก็ได้พาเฝิงเสียวหว่านออกไปจากยอดเมฆาแล้ว
เยี่ยนตูเป็นฐานหลักของเขาอยู่ เฝิงเสียวหว่านตั้งแต่เล็กอยู่แต่ที่หมู่บ้านตระกูลหวูเมืองกษัตริย์กวน ขนาดในตัวเมืองกษัตริย์กวนยังไม่เคยเข้าไปเลย
ถึงแม้จะมีดูผ่านทางอินเตอร์เน็ต ยังพอรู้เรื่องโลกกว้างอยู่ แต่ถึงยังไงก็เป็นครั้งแรกที่ออกมาเผชิญโลกภายนอกจริง หยางเฉินก็ย่อมจะไม่ไว้วางใจ
ครึ่งชั่วโมงให้หลัง ทั้งสองก็มาถึงเมืองจิ่วโจว
“ท่านประธาน ท่านมาแล้ว!”
หยางเฉินเพียงเข้ามาถึงเมืองจิ่วโจว ลั่วปิงก็ตรงเข้ามาต้อนรับ สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ
“ใช่แล้ว งานตัวหลักของเมืองจิ่วโจวก็ออกมาแล้ว ดูท่าว่า อีกไม่นานนัก ก็น่าจะเปิดรับกลุ่มธุรกิจได้แล้ว”
หยางเฉินกวาดตามองไป เห็นสภาพทั่วไปอยู่ในสภาพเกือบแล้วเสร็จ พูดยิ้ม ๆ ออกไป
เวลานี้ เยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้ย้ายเข้ามาในเมืองจิ่วโจวแล้ว อีกทั้งแมมบ้าแดงกรุ๊ปของตระกูลเย่ ก็ได้ย้ายเข้ามาแล้ว
ตระกูลอวี๋เหวินกับตระกูลหวง ก็กำลังประสานกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ใกล้ ๆ นี้ก็จะจัดการนำส่วนกลางของกิจการธุรกิจ ย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองจิ่วโจว
เมื่อหลังจากสามกิจการธุรกิจในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูต่างย้ายเข้ามาในเมืองจิ่วโจวแล้ว คิดกันได้เลยว่า ในอนาคตอันใกล้นี้ เมืองจิ่วโจวจะรุ่งระเบิดขนาดไหน
ลั่วปิงพูดไปด้วยความตื่นเต้นว่า “ดูตามแผนความก้าวหน้าของงาน ให้อีกสามเดือน ก็จะเสร็จสมบูรณ์ทั้งหมดของโครงการ ตอนนี้ก็มีกิจการธุรกิจมากมายที่ติดต่อเข้ามากันเอง จะขอเข้าร่วมอยู่ในโครงการเมืองจิ่วโจว”
“ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีกิจการธุรกิจระดับสุดยอดของคนต่างถิ่น ก็ยังคิดอยากจะเข้ามาขออยู่ในเมืองจิ่วโจวด้วย”
ทุกอย่างก็อยู่ในคาดหมายของหยางเฉินแล้วว่าต้องได้ผลสรุปแบบนี้อยู่ ยิ้ม ๆ แล้วก็ถามต่อ “แล้วความก้าวหน้าตามแผนของโครงการแคว้นเมืองอื่น ๆ เป็นยังไงบ้าง?”
ลั่วปิงตอบว่า “ด้วยกำลังสนับสนุนจากประธานท่าน แผนเดิมที่กำหนดไว้ห้าปี ผมมั่นใจว่าน่าจะเสร็จสมบูรณ์ได้ภายในสองปี!”
“ในขณะนี้ นอกจากที่เยี่ยนตู นอกนั้นอีกแปดโครงการเมืองจิ่วโจวได้เลือกทำเลไว้เป็นที่แน่นอนแล้ว แผนดำเนินงานก็จัดการวางเสร็จแล้ว ในไม่กี่วันนี้ ผมตั้งใจว่าจะเข้าไปดูเองสักครั้ง ให้ผมเข้าไปตรวจสอบจนเห็นว่าไม่มีปัญหาเป็นที่ชัดเจนด้วยตัวเองแล้ว ก็จะเริ่มลงมือดำเนินการก่อสร้างอีกแปดโครงการของเมืองจิ่วโจว”
หยางเฉินผงกหัว “ดีมาก ลำบากคุณหน่อยนะ!”
ลั่วปิงจู่ ๆ ก็ถามขึ้นมาว่า “ใช่แล้ว ท่านประธาน เห็นท่านบอกให้เตรียมจุดทำเลเหมาะ ๆ สำหรับเปิดสถานพยาบาล?”
หยางเฉินจึงได้แนะนำให้ลั่วปิงว่า “เธอเป็นน้องสาวของผมเฝิงเสียวหว่าน ฝีมือทางการแพทย์สูงมาก หล่อนคิดจะเปิดสถานพยาบาลสักแห่ง คุณช่วยพาพวกเราไปวน ๆ ดูหน่อย จะได้ให้หล่อนเลือกดูทำเลที่เหมาะสม”
พอได้ยินหยางเฉินพูดดังนั้น ลั่วปิงสะดุ้งขึ้นมานิดหนึ่ง รีบเอ่ยขึ้นว่า “คุณเฝิง สวัสดีครับ ผมลั่วปิงเป็นผู้จัดการเยี่ยนเฉินกรุ๊ปครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...
ขออนุญาตถามค่ะ คนเขียนเปลี่ยนคนหรือไม่มีใครเขียนต่อแล้วคะ...
คืออ่านตอนที่ 1 เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงตอนนี้อ่านถึงตอนที่ 2278 เเต่คนเขียนก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดเลยย อยากจะขออนุญาติถามว่าคนเขียนยังอยู่ดีหรือไม่...