The king of War นิยาย บท 1028

ถึงแม้จะเป็นเสียงอยู่ในโทรศัพท์ หยางเฉินก็รู้สึกถึงความโกรธของฉินซี

น้ำเสียงเย็นชาขนาดนี้ มีกี่ครั้งเองตั้งแต่ที่เขาเพิ่งกลับมาจากแดนเหนือ แล้วมาได้พบกับฉินซี จะมีน้ำเสียงแบบนี้ของหล่อน

“เสี่ยวซี ผมขอโทษ！”

หยางเฉินไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ก็ได้แต่พูดคำขอโทษ

“ที่ฉันต้องการไม่ใช่คำขอโทษ เพื่อผู้หญิงคนนอกคนหนึ่ง คุณก็ไม่เอาแม้กระทั่งเมียตัวเองเลยหรือ？เสี่ยวยีก็แค่พูดไม่กี่คำที่ไม่ถูกหู คุณก็ถึงกับลงมือกับเธอ？”

อารมณ์ของฉินซียิ่งทวีความสะเทือนใจมากขึ้น พูดถึงช่วงท้าย ถึงกับร้องไห้ออกมา “หรือจะว่า คุณกับผู้หญิงคนนั้น ได้มีอะไรที่บอกใครไม่ได้กันแล้ว？”

ฉินซีรู้แก่ใจอยู่ หยางเฉินไม่มีทางจะทรยศหล่อนแน่ แต่อารมณ์โกรธกำลังพุ่ง หล่อนก็อดไม่ได้ที่ต้องโพล่งพูดออกไป

“คุณพ่อ คุณพ่อไม่เอาหนูกับคุณแม่แล้วหรือ？”

ทันทีนั้น เสียงสะอื้นของเซี่ยวเซี่ยวผ่านเข้ามาทางโทรศัพท์

หยางเฉินที่กำลังขับรถอยู่ ได้ฟังเสียงภรรยาตนเค้นถาม ยังมีเสียงร้องไห้ของลูกสาวอีก ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาในใจ เหมือนถูกกระแทกทิ่มใส่ด้วยมีดปลายแหลม

“หยางเฉิน พวกเราหย่ากันเถอะ！”

พลันฉินซีพูดขึ้นมาทันใด

บรึม！

คำพูดนี้ กระแทกใส่หยางเฉินรุนแรงหนักยิ่งขึ้น เขาเหมือนถูกฟ้าผ่าใส่ลงกลางตัว เหยียบเบรกรถลงไปอย่างรุนแรง

เสียงยางรถที่เบียดไปบนผิวถนน แผดเสียงก้องเสียดหูที่ได้ยิน กลิ่นยางไหม้คละคลุ้งเต็มไปในบรรยากาศ

หยางเฉินฝืนใจถามไปอย่างขมขื่น “เธอ เธอพูดอะไรนะ？หย่า？”

“โครม！”

เสียงพูดหยางเฉินเพิ่งจบ รถบรรทุกขนาดใหญ่คันหนึ่งพุ่งชนใส่รถของเขาในทันใด เสียงสนั่นดังลั่น รถของหยางเฉินกระเด็นลอยขึ้น

“โครม！”

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ก็เกิดเป็นเสียงดังขึ้นอีกครั้ง รถของหยางเฉินกระแทกใส่หน้าผาข้างทางอย่างรุนแรง กองหินแตกกระจายกลิ้งร่วงลงมา ในชั่วพริบตาก็กลบฝังตัวรถไว้จนมิด

“ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด........”

ฉินซีที่อยู่ไกลออกไปถึงยอดเมฆา พอพูดว่าหย่าออกไป ตามติดมาด้วยเสียงชนกระแทกดังลั่น หลังจากนั้นโทรศัพท์ก็กลายเป็นเสียงสายไม่ว่างไปซะ

“หยางเฉิน！หยางเฉิน！คุณเป็นอะไรไปหรือ？ ทำไมไม่พูด？”

ฉินซีก็ตกตะลึงไปทั้งตัว เสียงที่พูดออกไป สั่นไหวอย่างรุนแรง

หยางเฉินเมื่อกี้นี้บอกกับหล่อนว่า เขากำลังขับรถอยู่

หล่อนไม่ได้ปัญญาอ่อน เสียงดังโครมเมื่อครู่ที่ดังมาในโทรศัพท์ มันเป็นเสียงรถชนกันแน่นอนเด็ดขาด

“พี่สาว เป็นอะไรหรือ？”

ฉินยีตอนนี้หยุดร้องไห้แล้ว ดูฉินยีที่ยืนตัวสั่นงันงกอยู่ หล่อนก็ผวาสะดุ้ง รีบเข้าไปประคองฉินซีที่กำลังจะล้มลง

แต่ทว่า ไม่ว่าหล่อนจะถามออกไปยังไง ฉินซีก็ไม่พูดไม่จา มีแต่ร่างที่สั่นอยู่ตลอด น้ำตาทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตก ไหลพรั่งพรูเต็มหน้า

ไม่ใช่ฉินซีจะไม่พูด แต่หล่อนให้รู้สึกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับหยางเฉิน หล่อนตอนนี้อ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว แม้แรงจะพูดก็ยังไม่มี

“แง....คุณพ่อ หนูจะหาคุณพ่อ！”

เดิมทีเซี่ยวเซี่ยวที่กำลังปลอบใจฉินยีอยู่ดี ๆ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ ก็ปล่อยเสียงร้องไห้จ้าขึ้นมา

“พี่สาว เกิดอะไรขึ้นหรือไง？พี่อย่าเอาแต่ร้องไห้ รีบบอกฉันหน่อย！”

ฉินยีก็ลนลานขึ้นมาด้วย

ฉินซีเอาแต่ร้องไห้ พูดอะไรไม่ออก เซี่ยวเซี่ยวก็ปล่อยเสียงโฮอยู่เต็มที่

มันเป็นเหตุการณ์ที่ดุรุนแรงเอามาก ๆ จิตใจว้าวุ่นกันไปหมด