The king of War นิยาย บท 1030

อวี๋เหวินเกาหยางขมวดคิ้วย่นตะคอกใส่ ปากพูดว่าลนลานอะไรนัก แต่ในใจตัวเองก็ให้รู้สึกลนลานผิดปกติ

“นายน้อย เกิดเรื่องแล้ว！”

หานเทียนเฉิงกัดฟันพูดออกมา

ในตระกูลอวี๋เหวิน มีแต่หานเทียนเฉิงที่รู้อยู่ว่า อวี๋เหวินเกาหยางเห็นความสำคัญของลูกบุญธรรมคนนี้ขนาดไหน ในสายตาของหานเทียนเฉิง หยางเฉินก็คือนายน้อยของตระกูลอวี๋เหวิน

พออวี๋เหวินเกาหยางได้ยินที่หานเทียนเฉิงพูดมา พลันพรวดพราดลุกขึ้น คว้าคอเสื้อหานเทียนเฉิงดึงตัวเข้ามา ถามเสียงเกรี้ยวกราดไปว่า “เกิดอะไรขึ้นกับเขา？”

หานเทียนเฉิงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดหน้าข่าวในเครื่อง พูดด้วยตาแดง ๆ ว่า “นายน้อยเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ ทั้งคนทั้งรถถูกฝังอยู่ในกองหินถล่มสูงถึงสี่ห้าเมตร！”

“อะไรนะ！”

อวี๋เหวินเกาหยางให้รู้สึกว่าเลือดพุ่งขึ้นสมอง พอเห็นเรื่องราวในรายงานข่าว ทั้งตัวเหมือนถูกสายฟ้าฟาดใส่ กระแทกนั่งลงกับเก้าอี้หวายอย่างหมดเรี่ยวแรง

ในเวลานั้นเอง ตาของเขาแดงก่ำ พูดเสียงสะอื้น “เสว่เยี่ยน ผมต้องขอโทษ ผมปกป้องลูกชายของเธออย่างดีไม่ได้！”

เยี่ยนตู ตระกูลซุน

เมื่อวานนี้เพิ่งได้ตัดสินใจ ถึงจะต้องตาย ก็จะติดตามหยางเฉิน พอได้ข่าวหยางเฉินเกิดเหตุ ซุนซวี่สีหน้าเปลี่ยนอย่างรุนแรง

“หรือจะว่า นี่เพราะฟ้าดินต้องการจะให้ตระกูลซุนล่มสลาย？”

ก็เพราะเขาเลือกข้างอยู่กับหยางเฉิน จึงได้แตกคอกับตระกูลคิงเฉาด้วยตัวเอง มันเป็นการใช้ทั้งตระกูลซุนเป็นเดิมพันกันเลยทีเดียว

แต่แค่เพียงวันเดียว เขายังไม่ทันได้รับการคุ้มครองจากหยางเฉิน ก็ได้ข่าวมาอย่างทันใดว่าหยางเฉินเกิดเรื่องเสียแล้ว

“ท่านผู้นำ ที่หยางเฉินเกิดเรื่อง ต้องเป็นการล้างแค้นเป็นแน่ อุบัติเหตุรถยนต์รุนแรงขนาดนี้ ทั้งรถทั้งคนถูกฝังอยู่ใต้กองหินสูงถึงสี่ห้าเมตร เขาคงกลายเป็นเศษเนื้อบดไปแล้ว”

บุคลากรระดับสูงตระกูลซุนคนหนึ่ง พูดด้วยสีหน้ากังวล “แล้วต่อไปพวกเราตระกูลซุน ควรจะทำยังไงกันดี？เฉาจื้อมันไม่ปล่อยพวกเราแน่”

“ข้าจะติดต่อเฉาจื้อเดี๋ยวนี้เลย ขอร้องให้เขาให้โอกาสตระกูลซุนเราอีกสักครั้ง”

ซุนซวี่จัดการโทรศัพท์ไปทันที

“บรึม！”

แค่เพียงกำลังต่อโทรศัพท์ออกไป ข้างนอกก็เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาในทันใด ติดตามด้วย คนรับใช้ตระกูลซุนคนหนึ่งวิ่งเข้ามา พูดกระหืดกระหอบว่า “ท่านผู้นำ เฉาจื้อได้นำกำลังคนมาแล้ว เห็นว่าจะถล่มตระกูลซุนของเรา！”

ซุนซวี่หน้าเสียขึ้นมาทันที รีบวิ่งออกไปข้างนอก ก็ได้เห็นผู้แข็งแกร่งที่มีฝีมือสูงกว่าผู้แข็งแกร่งขั้นสุดยอดของตระกูลซุน กำลังตะลุยใส่การ์ดของตระกูลซุนอยู่

การ์ดของตระกูลซุนไม่มีทางสู้ได้เลยแม้แต่น้อย แทบจะว่าโดนฝ่ายตรงข้ามซัดมาทีหนึ่งก็หมอบไปคนหนึ่ง

“คุณชายเฉา ขอท่านโปรดกรุณาออมมือด้วย！”

ซุนซวี่รีบเข้าไปหา ทันทีนั้นก็คุกเข่าลง อ้อนวอนออกไป “คุณชายเฉา ผมผิดไปแล้ว ขอท่านได้โปรดให้โอกาสตระกูลซุนอีกเป็นครั้งสุดท้ายด้วยนะครับ ต่อไปตระกูลซุนจะไม่ทรยศต่อท่านอย่างเด็ดขาด！”

เฉาจื้อตีหน้าทะเล้นยียวน ยิ้มจ้องมองซุนซวี่พูดไปว่า “เมื่อวานไม่เห็นแกพูดแบบนี้นะ ได้ยินมาอีกว่า แกยังพาคนระดับสูงในตระกูลซุนทั้งหมด ไปขอขมากับหยางเฉินด้วยไม่ใช่หรือ？”

“เป็นไงแล้วหละ？ตอนนี้รู้ว่าหยางเฉินเกิดเรื่อง ตระกูลซุนไม่มีที่พึ่งเสียแล้ว ตระกูลซุนก็คิดกลับมาพึ่งตระกูลคิงเฉาของข้าอีกแล้วสิ？”

สีหน้าซุนซวี่บัดเดี๋ยวเขียวบัดเดี๋ยวม่วงคล้ำ แต่ก็เข้าใจแจ่มแจ้งในเรื่องจริงที่เฉาจื้อพูด ตีหน้ายิ้มพูดไปว่า “คุณชายเฉา มันไม่ใช่เรื่องนะ เพียงแต่ผมห่วงว่าหยางเฉินจะล้างแค้น ก็จึงทำเป็นไปขอขมา แต่ในใจจริงแท้ของผม ได้มอบให้ตระกูลเฉาทั้งหมดแล้ว”

“มาแสดงความภักดีตอนนี้ สายไปแล้ว！”

เฉาจื้อแค่นหัวเราะเหี้ยม ยกมือขึ้นโบกในทันทีนั้น “ฆ่า！”

ตามมาหลังจากจบคำพูดสั่ง ผู้แข็งแกร่งตระกูลคิงเฉาคนหนึ่งกระโจนเข้าใส่ซุนซวี่ ขาที่ลอยพุ่งไป ใส่ตรงเข้าที่หัวซุนซวี่