The king of War นิยาย บท 1040

เลขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว ใบหน้าตรงที่โดนตบรู้สึกร้อนผ่าว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความคับข้องใจ

เธอไม่กล้าที่จะล่วงเกินทั้งฉินซีหรือไป๋จวิ้นเหา

“มองอะไร? ยังไม่ไปพาประธานฉินของพวกคุณออกมาอีก?”

ไป๋จวิ้นเหาตะโกนอย่างโกรธจัด

เลขาหันหลังแล้วรีบเดินออกไป เมื่อไปถึงประตูห้องทำงานของฉินซี เธอก็เคาะประตูอย่างระมัดระวังแล้วเดินเข้าไป

“ประธานฉิน ไป๋จวิ้นเหาต้องการให้คุณลงไปให้ได้? ไม่อย่างนั้นเขาจะจับฉันแก้ผ้า คุณคิดว่าจะให้ขับไล่เขาไปดีไหมคะ?”

เลขาสาวกล่าวอย่างหวาดหวั่น

ขณะที่ฉินซีกำลังจะระเบิดอารมณ์ เธอมองเห็นรอยตบที่ชัดเจนบนใบหน้าของเลขา ก็ยิ่งโกรธมากขึ้นในทันใด “เขาตบคุณเหรอ?”

เลขาพยักหน้า “ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว แต่จนป่านนี้แล้วยังไม่มีใครมา ฉันว่าคงจะไม่มีใครมาแล้วล่ะ”

ฉินซีลุกโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปข้างนอก

ไม่นานฉินซีก็มาถึงห้องโถงที่ชั้นหนึ่ง

ทั้งห้องโถงเต็มไปด้วยลูกโป่งและดอกกุหลาบ ตรงกลางห้องโถงชั้นหนึ่งยังมีกลีบกุหลาบที่จัดวางเป็นรูปหัวใจขนาดใหญ่

ไป๋จวิ้นเหายืนอยู่กลางกลีบกุหลาบ ถือดอกกุหลาบช่อใหญ่อยู่ในมือ ล้อมรอบด้วยเทียนที่กำลังลุกโชน

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉินซีก็หันหลังกลับและเดินไปที่ห้องน้ำ ขณะที่เลขายังงุนงง ฉินซีก็เดินออกมาพร้อมกับน้ำถังหนึ่ง

“ประธานฉิน ฉันเองค่ะ!”

เลขาไม่รู้ว่าฉินซีกำลังจะทำอะไร แต่เธอก็รีบเข้าไปคว้าถังในมือของฉินซี

“ไม่ต้อง!”

ฉินซีพูดจบก็เดินไปเข้าไปหาไป๋จวิ้นเหา

“ประธานฉินมาแล้ว!”

ทันใดนั้นก็มีคนร้องอุทานออกมา ทุกคนล้วนมองไปทางฉินซี

เมื่อเห็นฉินซี ไป๋จวิ้นเหาก็ทำท่าที่เขาคิดว่าหล่อมากในทันที ถือดอกกุหลาบและมองฉินซีด้วยใบหน้าที่สดใส

“ฉินซี ผมชอบ...”

“โครม…”

ไป๋จวิ้นเหากำลังจะสารภาพรัก แต่ก่อนที่เขาจะพูดคำว่าผมชอบคุณ ฉินซีก็สาดน้ำใส่เขาทั้งถัง

ไป๋จวิ้นเหากลายเป็นไก่ตกน้ำในทันที เทียนทั้งหมดที่อยู่รอบๆ ตัวเขาก็ดับลง

ยิ่งไปกว่านั้น กลีบกุหลาบที่เรียงกันเป็นรูป “หัวใจ” ก็ถูกน้ำพัดกระจายไป

ในเวลานี้ทุกคนต่างตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าฉินซีจะโกรธมากจนสาดน้ำใส่ตัวไป๋จวิ้นเหา

ไป๋จวิ้นเหาเป็นหลานชายของกษัตริย์ไป๋แห่งตระกูลคิงไป๋ แม้แต่ในตระกูลคิงไป๋ เขาก็เป็นคนที่มีอำนาจมาก แต่กลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งสาดน้ำใส่ในที่สาธารณะ นี่เป็นการดูถูกไป๋จวิ้นเหาอย่างมากที่สุด

“ไสหัวออกไป! ที่นี่คือเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ไม่อนุญาตให้ใครก็ตามมาสร้างมลพิษต่อสิ่งแวดล้อมที่นี่!”

ฉินซีพูดด้วยความโกรธจัดอย่างหาที่เปรียบมิได้

ไป๋จวิ้นเหามึนงงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขามาที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปทุกวันเพื่อรอฉินซี แต่ฉินซีไม่เคยสนใจเขาเลย

เขาต้องการสารภาพรักกับฉินซีในที่สาธารณะเพื่อกดดันให้เธอยอมจำนน แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะถูกฉินซีทำลายด้วยวิธีนี้ก่อนที่เขาจะได้สารภาพรักออกไปด้วยซ้ำ

ภายในชั่วพริบตา เขารู้สึกละอายและโกรธมาก ในฐานะหลานชายของกษัตริย์ไป๋ เขาไม่เคยถูกดูหมิ่นแบบนี้มาก่อน

“นังหญิงสารเลว! แกกล้าดียังไงทำแบบนี้กับคุณชายไป๋! รนหาที่ตายชัดๆ!”

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายไป๋จวิ้นเหารีบวิ่งเข้ามาหาฉินซีและตบหน้าเธอ

“ผัวะ!”

ขณะที่เห็นเขากำลังจะตบหน้าฉินซี ชายวัยกลางคนก็เข้ามายืนขว้างอยู่ข้างหน้าฉินซีทันที และเตะชายหนุ่มคนนั้นกระเด็นออกไป

“พี่เฉียน!”

ฉินซีรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเฉียนเปียว