The king of War นิยาย บท 105

ที่เผิงกางกล้าเผชิญหน้ากับลั่วปิงต่อหน้าคนหมู่มาก ก็เพราะมีคนคอยหนุนหลังอยู่

ตอนนี้เห็นลั่วปิงมีอำนาจแบบนี้ เขาจึงรู้สึกค่อนข้างผวา

และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ ลั่วปิงจัดการ์ดสองคนเพื่อมาคาดคั้น

คนอื่นก็ไม่คาดคิด เดิมทีที่สงสัยว่าฉินยีกับลั่วปิงคบกัน ตอนนี้ดูๆแล้ว สิ่งที่เผิงกางอาจไม่เป็นความจริง

“ลั่วปิง แกคิดจะทำอะไร? จะบอกให้นะ อย่าคิดว่าขู่ฉัน แล้วจะปกปิดเรื่องน่าขยะแขยงที่แกทำไว้ได้”

เผิงกางตกใจจนรีบยืนขึ้น พลางตะคอกใส่ลั่วปิง พลางเดินถอยหลังไปไม่หยุด คิดหาทางหนี

ถ้าเผิงกางหมิ่นประมาทเขากับคนอื่นก็แล้วไป แต่ดันลากฉินยีเข้ามาด้วย ดังนั้นเขาจึงกล้าเล่นใหญ่กับเผิงกาง

การ์ดสองคนนั้นเป็นยอดฝีมือที่ทางบริษัทจ้างในราคาสูง แล้วเผิงกางจะหนีไปได้อย่างไร?

เขาถูกการ์ดสองคนบีบเข้าอยู่ตรงกลาง ถูกหมัดต่อยเข้าที่ตาซ้าย จนเข้าร้อง“โอ๊ย”ด้วยความเจ็บปวดขึ้นมา ยังไม่ทันได้จับเบ้าตา ก็ถูกการ์ดทั้งสองคนหนึ่งหิ้วปีกซ้ายคนหนึ่งหิ้วปีกขวา พามาที่ข้างหน้าของลั่วปิงโดยตรง

“บอกมา ใครกันแน่ บงการแกให้ทำแบบนี้?" ลั่วปิงหน้าตาเลือดเย็น

ตาซ้ายของเผิงกางฟกช้ำรอบๆ นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด ดูๆแล้วกระเซอะกระเซิงมาก

“ลั่วปิง แกทำร้ายในที่สาธารณะ เพื่อจะคาดคั้น? ฉันจะฟ้องแก! ใช้อำนาจหน้าที่โดยมิชอบ! ฟ้องแก แต่งตั้งคนด้วยความมิชอบ!!” เผิงกางดิ้นรนอย่างเกรี้ยวกราด

“ดูๆแล้ว แกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ตัดนิ้วมันออกหนึ่งนิ้วให้ฉัน”

ลั่วปิงดูแคลน “ถ้ายังไม่พูดอีก ก็ค่อยตัดเพิ่มอีกหนึ่ง ถ้าไม่มีนิ้วมือสอบนิ้วแล้ว ค่อยตัดนิ้วเท้า ถ้านิ้วเท้าไม่เหลือแล้ว ก็ยังมีแขนขา ฉันไม่เชื่อว่าแกจะไม่พูดอะไรเลยสักอย่าง”

ที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ป การเป็นผู้จัดการทั่วไปของสาขาเจียวโจวได้นั้น ถ้าไม่มีอุบายอะไรเลย จะเป็นตำแหน่งนี้ได้อย่างไร?

เมื่อคำขู่หลุดออกมาจากปาก ทำให้เผิงกางเกือบฉี่ราด สั่นไปทั้งตัว

”ลั่วปิง แกห้ามทำอะไรฉันนะ มิเช่นนั้นแกจะเสียใจ” เผิงกางตะคอกเสียงดังออกมา

”ลงมือ!”

ลั่วปิงออกคำสั่ง

“แกร็ก!”

“อ้า……”

เดิมทีคิดว่าลั่วปิงแค่ขู่เผิงกางเท่านั้น แต่ใครก็ไม่คาดคิด ว่าลั่วปิงจะสั่งการ ให้ตัดนิ้วของเผิงกางต่อหน้าผู้คนจริงๆ

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนรู้สึกขนลุกชูชัน ฉินยีก็หน้าซีด มือทั้งสองข้างจับแขนของซุนเถียนที่อยู่ข้างๆอย่างแน่น

พนักงานส่วนมากที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนเป็นระดับล่างสุด จะเคยเห็นการนองเลือดแบบนี้มาก่อนที่ไหนกัน คนหมู่มากหวาดกลัวจนหน้าซีดไปหมดแล้ว

มันดูไม่ดีจริงๆ แต่ลั่วปิงรู้ดี ว่าเขาต้องทำแบบนี้ จึงขจัดความเข้าใจผิดที่คนอื่นคิดต่อฉินยีได้

ถ้าจัดการหลังจากการประชุม เขามีวิธีฆ่าเผิงกางร้อยแปดพันเก้า แต่ต่อให้รู้ความจริง ถึงตอนนั้นจะมีใครเชื่อความบริสุทธิ์ของฉินยีละ?

หยางเฉินพยายามให้เขาเลื่อนขั้นให้ฉินยี แต่ไม่ใช่เสียสละความบริสุทธิ์ของตัวเอง

เขารู้วิธีของหยางเฉินดีมาก ถ้าจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ดี หยางเฉินไม่มีทางปล่อยเขาไว้แน่

“ฉันจะถามแกอีกครั้ง ใครกันแน่บงการแกให้ทำแบบนี้?"

ลั่วปิงถามอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงสงบ เหมือนกับกำลังคุยเรื่องงานอย่างสบายๆ

แต่ผู้คนก็รับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของลั่วปิง ในห้องเงียบสงัดลง ไม่มีใครก็พูดอะไรออกมาแม้แต่น้อย

“ลั่วปิง มีปัญญาแกก็ฆ่าฉันเสียสิ…...อ้า…...”

เผิงกางยังคงปากแข็ง ยังพูดไม่ทันจบ ลั่วปิงแค่ส่งสายตา การ์ดก็ได้ตัดนิ้วที่สองของเผิงกางออก