The king of War นิยาย บท 107

หยางเฉินค่อยๆหลับตาทั้งสองข้างลง ด้วยสายตาเลือดเย็น ไม่นาน

“พี่เฉิน ต้องการสืบเรื่องเฉินไห่ต่อมั้ย?"

ได้ยินเสียงในมือถือดังขึ้นอีกครั้ง

“เฉินไห่น่าจะเสียชีวิตแล้วละ เรื่องนี้พอเท่านี้แล้วกัน รอจังหวะไปก่อน ฉันละอยากจะรู้ ว่าใคร จะแสดงตัวออกมาในตอนนี้”

หยางเฉินกล่าวอย่างเน้นย้ำ บางเรื่อง ไม่จำเป็นต้องสืบ เขาก็พอจะเดาได้อย่างคร่าวๆ

เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเจริญก้าวหน้าที่เมืองเยนตูมานานหลายปี อยู่ในการควบคุมของคนในตระกูลอวี่เหวินทั้งหมด ถึงแม้บริษัทจะกลับมาอยู่ในมือของเขา แต่กลับไม่ได้ควบคุมอย่างจริงจังเสียทีเดียว

โดยเฉพาะที่สำนักงานใหญ่ หลายๆคนล้วนเป็นคนที่ตระกูลอวี่เหวินเทรนขึ้นมา

แต่ตัวตนของเขาค่อนข้างลึกลับ นอกจากผู้นำของตระกูลอวี่เหวินและญาติมิตร คนอื่นก็ไม่มีใครรู้

ตอนนี้ตระกูลอวี่เหวินมอบเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้หยางเฉิน สำหรับคนหมู่มาก นี่เป็นการแย่งผลประโยชน์ของพวกเขา แล้วจะปล่อยให้หยางเฉินควบคุมบริษัทง่ายๆได้อย่างไรกัน?

ทุกๆอย่างเป็นไปตามที่หยางเฉินคิดไว้ ลั่วปิงเพิ่งจะไปมอบตัว นักข่าวมากมายก็มาที่บริษัท

ในสถานที่วุ่นวายเหลือเกิน คิดจะปกปิดเรื่องการตายของเผิงกาง เห็นทีจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

แว็บเดียว ฉินยีที่เพิ่งเลื่อนตำแหน่ง ก็ต้องเผชิญหน้ากับความกดดันอย่างหนัก

ในขณะเดียวกันนี้ หยางเฉินทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างไรอย่างนั้น รับเสี้ยวเสี้ยวมาเสร็จ ก็ไปรับฉินซีที่ซานเหอกรุ๊ปต่อ

“พ่อคะ เราจะไปไหนเหรอคะ?"

ในขณะที่ไปยอดเมฆา เสี้ยวเสี้ยวพบว่าไม่ใช่เป็นทางกลับบ้านเล็กตระกูล จึงถามอย่างสงสัย

หยางเฉินพลางขับรถ พลางยิ้ม “เสี้ยวเสี้ยว พ่อจำที่หนูพูดได้ ว่าอยากอยู่บ้านที่ประณีตเหมือนพระราชวัง ถูกมั้ย?"

เสี้ยวเสี้ยวพยักหน้า มองไปที่ฉินซี แล้วพูดต่อว่า “เสี้ยวเสี้ยวชอบบ้านหลังใหญ่ แต่บ้านแบบนั้น ต้องมีเงินเยอะจึงจะซื้อได้ เสี้ยวเสี้ยวไม่อยากให้พ่อแม่หาเงินอย่างลำบาก”

ฉินซีน้ำตาคลอเบ้า ไม่คาดคิดว่าลูกสาวจะรู้เรื่องขนาดนี้

หยางเฉินเคยได้ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดประโยคแบบนี้มาก่อนแล้ว แต่เมื่อได้ยินอีกครั้ง นอกจากจะเอ็นดูแล้ว ในใจก็ยินดีมากๆอีกด้วย

อย่างน้อยสนองความต้องการอย่างหนึ่งของลูกสาวได้แล้ว

“เสี้ยวเสี้ยว ตอนนี้เราจะไปบ้านใหม่กัน”

ฉินซีจับมือลูกสาว พูดกับเธอด้วยใบหน้าที่อ่อนหวาน

“บ้านใหม่?"

เสี้ยวเสี้ยวหน้าตาสงสัย

“ใช่ บ้านใหม่จ่ะ บ้านใหม่ที่ใหญ่เหมือนพระราชวัง” ฉินซียิ้มพลางกล่าว

เสี้ยวเสี้ยวตาเป็นประกายชัดเจน ส่งเสียงชอบใจ “แม่คะ จริงเหรอ?"

“จริงแท้แน่นอนจ่ะ เดี๋ยวลูกก็จะรู้เอง”

ฉินซีเห็นท่าทีเสี้ยวเสี้ยวตื่นเต้น ก็ดีใจมาก

เมื่อก่อนอยู่ที่บ้านเล็กตระกูล โจวยู่ชุ่ยวันๆท่าทางเหมือนมนุษย์ป้า หาเรื่องแทบทุกวัน ทะเลาะข้างล่าง ดังชัดเจนไปถึงข้างบน

เดิมทีเธออยากพาเสี้ยวเสี้ยวออกไปอยู่แล้ว ไม่คิดว่าหยางเฉินจะทำสำเร็จ แล้วยังเป็นคฤหาสน์หรูอีกด้วย

เมื่อกลับถึงยอดเมฆา เสี้ยวเสี้ยวลงจากรถ ก็ตกใจไปกับคฤหาสน์ใหญ่ที่ราวกับพระราชวัง ด้วยสีหน้าตื่นเต้น “พ่อแม่ พระราชวังจริงๆด้วย! ดีมากเลย เสี้ยวเสี้ยวจะได้อยู่ในพระราชวังแล้ว!”

ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ เสี้ยวเสี้ยวเป็นเหมือนกับนกที่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ วางเล่นไปรอบๆอย่างไม่หยุด

สองสามีภรรยากำลังมองลูกสาว ที่กระโดดโลดเต้นด้วยสีหน้าพอใจ