The king of War นิยาย บท 1079

หลงเถิงพูดจางๆ "คุณอย่าดูถูกหยางเฉิน มองดูทั้งจิ่วโจว มีคนอายุต่ำกว่า 30 ปีอยู่กี่คนที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพแล้ว?"

“ผมขอแนะนำว่า ราชวงศ์หลงอย่าพึ่งเข้าไปยุ่งการแย่งชิงตี้ชุนในขณะนี้ รอดู และเมื่อถึงเวลาที่สมควรแล้ว นำผู้แข็งแกร่งระดับสูงของราชวงศ์หลงมาตั้งรกรากในเยี่ยนตูโดยตรง”

หลังจากที่อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็หัวเราะอย่างเย็นชา “แค่ชายหนุ่มคนหนึง ก็สามารถทำให้คุณเกรงกลัวเช่นนี้?”

“ถ้าคุณมีความกล้าหาญเพียงเท่านี้ ก็อย่าคิดที่จะกลับมาราชวงศ์หลงเลย”

หลังจากพูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายไปโดยตรง

เมื่อฟังเสียงวางสายที่ดังขึ้นจากเครื่องรับโทรศัพท์ สีหน้าของหลงเถิงก็ดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง และยังมีการดิ้นรนอยู่ในดวงตาของเขา

เมื่อเผชิญหน้ากับหยางเฉิน เขามีความรู้สึกว่าเขาดูไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่จริงๆ

เขาคิดขึ้นมาทันใดว่า ถ้าเขาขัดต่อความต้องการของราชวงศ์หลงและไปผูกมิตรกับหยางเฉิน วันหนึ่งหากราชวงศ์หลงพ่ายแพ้หยางเฉิน

ถึงตอนนั้น ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหยางเฉิน จะกลับไปยังราชวงศ์หลงยังจะเป็นเรื่องยากอีกไหม?

แน่นอน ก่อนอื่นคือหยางเฉินต้องชนะราชวงศ์หลง

เมื่อคิดเช่นนี้ จู่ๆก็มีความคิดบ้าคลั่งผุดขึ้นในใจเขา

หยางเฉินอยู่ในสำนักงาน กำลังวางแผนที่จะเผชิญหน้ากับราชวงศ์ที่กำลังจะมา เช่นเดียวกับพันธมิตรตระกูลเดอะคิงที่แอบร่วมมือกับกองกำลังระดับสูงในเมืองเหมียว เลขานุการเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา "ท่านประธาน เจ้าบ้านหลงมาอีกแล้ว!”

“อืม?”

หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หลงเถิงเพิ่งออกไปไม่นาน ทำไมเขาถึงมาอีก?

“ให้เขาเข้ามา!”

หยางเฉินกล่าว

ไม่นาน หลงเถิงก็ก้าวเข้าไปในห้องทำงานของหยางเฉินด้วยความเหน็ดเหนื่อย

“เจ้าบ้านหลงเพิ่งจากไป ทำไมถึงมาที่นี่อีก? หรือว่าราชวงศ์หลงจะปฏิเสธการแย่งชิงตี้ชุนใช่ไหม?”

หยางเฉินมองไปที่หลงเถิงด้วยใบหน้าขี้เล่นและถาม

หลงเถิงสูดหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง หลังจากปรับการหายใจแล้ว เขาก็ส่ายหัวและพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยตนเองว่า “ราชวงศ์หลงยังคงตั้งใจที่จะเข้าไปแทรกแซงในการแย่งตี้ชุน ถ้าผมเดาไม่ผิด ช่วงนี้ ผู้คนจากราชวงศ์หลงจะมาตั้งรกรากในเยี่ยนตู”

หยางเฉินไม่แปลกใจกับคำตอบนี้ เมื่อกี้เขาแค่ล้อหลงเถิงเล่น

“เจ้าบ้านหลงมาหาผม คงไม่ใช่เพียงเพื่อบอกข่าวผมว่าราชวงศ์หลงกำลังจะมาตั้งรกรากในเยี่ยนตูใช่ไหม?”

หยางเฉินหรี่ตาและถาม

หลงเถิงส่ายหัวและพูดด้วยสีหน้าจริงจัง "คุณหยาง บอกตามตรงนะ เดิมทีผมตั้งใจจะใช้เรื่องชักชวนให้คุณร่วมมือกับราชวงศ์หลงเพื่อกลับไปราชวงศ์หลง แต่ตอนนี้ จู่ๆผมก็เปลี่ยนใจ”

“ขอเพียงคุณหยางไม่รังเกียจ ตั้งแต่วันนี้ ตระกูลหลงหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ยินดีที่จะติดตามคุณหยางและรับใช้คุณหยาง”

หลงเถิงในเวลานี้ สีหน้าดูจริงใจ

คำพูดของเขา ทำให้หยางเฉินตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง เมื่อกี้ต่อหน้าเขา เขายังพึ่งราชวงศ์หลงหลงเถิงผู้เย่อหยิ่ง ทำไมจู่ๆเขาจึงแสดงความภักดีต่อเขา?

“ท่านผู้นำหลง ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

หยางเฉินขมวดคิ้วและพูด "ติดตามผม? คุณคิดว่าในสถานการณ์ปัจจุบันในเยี่ยนตู ตระกูลหลง สามารถช่วยผมทำอะไรได้บ้าง?"

“หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ตระกูลหลงมีคุณสมบัติที่จะติดตามผมไหม?”

หยางเฉินไม่ได้ปิดการดูถูกเหยียดหยามต่อตระกูลหลงเลย

หลงเถิงก็ถอนหายใจในหัวใจของเขา และเขาไม่ได้มีความไม่พอใจใดๆกับการดูถูกของหยางเฉินที่มีต่อตระกูลหลง

กาลครั้งหนึ่ง ตระกูลหลงนั้นเคยแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาแปดตระกูลของเยี่ยนตู

แต่ตอนนี้ เขาจำเป็นต้องก้มหัวให้หยางเฉิน

หลงเถิงไม่รู้ว่ามีผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่อายุต่ำกว่า 30 ปีในจิ่วโจวหรือไม่ แต่สิ่งที่เขารู้ก็คือ ในราชวงศ์หลง ไม่มีอย่างแน่นอน

ไม่ต้องพูดถึงผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่อายุต่ำกว่า 30 แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่มีอายุมากแล้ว ก็มีเพียงไม่กี่คน