The king of War นิยาย บท 1078

สายตาอันน่าสะพรึงกลัวของหลงเถิงและหยางเฉินสบตากัน ตื่นตระหนกเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก แต่เขายังคงระงับความกลัวไว้ พยักหน้าและกล่าวว่า "ประมาณนั้น!"

หยางเฉินก็ไม่คาดคิดว่า หลงเถิงจะกล้ายอมรับตรงๆ เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาเพิ่มมากขึ้น และเขาก็จ้องไปที่หลงเถิงอย่างไม่ละสายตา

ในเวลานี้ หลงเถิงก็สงบมากเช่นกัน เขากลัวว่าจะถูกหยางเฉินฆ่า แต่จะแสวงหาความมั่งคั่งก็ต้องเสี่ยง เขาแก่แล้วไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว แต่ถ้าลูกหลานของเขามีโอกาสกลับไปราชวงศ์หลง ถึงเขาตายก็ไม่เสียใจ

“หยางเฉิน ผมรู้ว่าคุณแข็งแกร่งมาก สำหรับคุณ การฆ่าผมนั้นง่ายเช่นกัน แต่ผมหวังว่าคุณจะคิดดีๆ”

“อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันของคุณไม่ดีนัก การออกมายังโลกของตี้ชุนเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดมันด้วยความแข็งแกร่งของคุณเอง”

"ร่วมมือกับราชวงศ์หลงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของคุณ!"

หลงเถิงและหยางเฉินมองหน้ากัน แต่น้ำเสียงของเขานุ่มนวลกว่าเดิมมาก

“ถ้าอย่างนั้น ก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันระหว่างเราแล้ว คุณกลับไปได้เลย!”

โมเมนตัมในร่างกายของหยางเฉินก็ลดลงอย่างกะทันหัน และเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หลงเถิงเข้าใจว่าคงเป็นการยากที่จะโน้มน้าวให้หยางเฉินยอมร่วมมือ

“ถ้าคุณอยากจะร่วมมือกับราชวงศ์หลง คุณสามารถติดต่อผมได้ตลอดเวลา”

หลงเถิงพูดประโยคสุดท้าย แล้วหันหลังเดินออกไป

“เดี๋ยวก่อน!”

เมื่อหลงเถิงกำลังจะก้าวออกจากสำนักงาน หยางเฉินก็พูดขึ้นทันที

เสียงฝีเท้าของหลงเถิงหยุดลง และเขามองกลับมาที่หยางเฉิน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวัง

“กลับไปบอกหลงหวงตราบใดที่ผม หยางเฉินอยู่ที่นี่ จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้สืบทอดตี้ชุน ถ้าหลงหวงยืนกรานที่จะเข้าแทรกแซง เขาจะเป็นศัตรูของหยางเฉิน!”

หยางเฉินมองไปที่หลงเถิงอย่างเฉยเมยและกล่าว

การแสดงออกบนใบหน้าของหลงเถิงก็แข็งทันที มันน่าเกลียดกว่าการกินแมลงวันเสียอีก หยางเฉินกำลังคุกคามทั้งราชวงศ์หลงหรือไม่?

"ผมจะไปบอกแน่นอน!"

หลังจากนั้นไม่นาน หลงเถิงก็ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ด้วยความโกรธและเดินจากไป

หลังจากรอให้หลงเถิงจากไป สีหน้าของหยางเฉินก็เคร่งขรึม เขาคิดไม่ถึงว่า ราชวงศ์จะเข้ามาแทรกแซงในการแย่งชิงตี้ชุนด้วย

พันธมิตรตระกูลเดอะคิง ได้ตั้งรกรากในเยี่ยนตูเป็นจำนวนมาก และได้ควบคุมกองกำลังจำนวนมากในมือของพวกเขาแล้ว

ถ้าราชวงศ์เข้ามาแทรกแซงด้วย เกรงว่าสถานการณ์ในเยี่ยนตูจะยิ่งตึงเครียดมากขึ้นไปอีก

ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่พันธมิตรตระกูลเดอะคิงก็เริ่มแอบร่วมมือกับกองกำลังในเมืองเหมียว

"ตี้ชุนจะออกมายังโลกไม่ได้!"

หยางเฉินกล่าวด้วยใบหน้าจริงจัง

ไม่นาน เขาก็โทรออกไป และเสียงที่เต็มไปด้วยความชราก็ดังขึ้น "เจ้าหนู เกรงว่ามีเรื่องให้ผมช่วยอีกแล้วใช่ไหม?"

“ผู้อาวุโสเฝิง พันธมิตรตระกูลเดอะคิงได้แอบติดต่อกองกำลังระดับสูงในเมืองเหมียว เพื่อพยายามชิงตี้ชุนในตอนนี้ เมื่อกี้ ราชวงศ์หลงก็มาแสดงความปรารถนาที่จะร่วมมือกับผม ร่วมกันปกครองตี้ชุ่น แต่ผมปฏิเสธไป”

หยางเฉินกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

หลังจากฟังหยางเฉินพูดจล ผู้อาวุโสเฝิงก็เงียบไป หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงของผู้อาวุโสเฝิง "เมื่อราชวงศ์เข้ามาแทรกแซง มันจะเป็นการต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งแดนเทพ"

“ตอนนี้ สงครามในสี่แดนเกิดขึ้นซ้ำๆ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพในสงคราม ไม่สามารถถอนตัวได้ เกรงว่าสิ่งต่อไปที่จะขึ้น ต้องพึ่งคุณแล้ว”

สีหน้าของหยางเฉินกลายเป็นเคร่งขรึมทันที "สถานการณ์ในสี่แดนตึงเครียดอีกแล้วหรือ?"

ผู้อาวุโสเฝิงถอนหายใจ “นอกจากแดนเหนือแล้ว อีกสามแดน เคยมีวันไหนบ้างที่ได้อยู่อย่างสงบสุข?”

“ช่วงนี้ เกิดสงครามขึ้นหลายครั้งในแดนเหนือ ผมสงสัยว่า มีคนปล่อยข่าวว่าคุณออกจากแดนเหนือ นั่นเป็นสาเหตุที่ประเทศในชายแดนทางเหนือกล้าที่จะรุกรานจิ่วโจวของเรา”

หยางเฉินขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน “แดนเหนือถูกหล่อหลอมให้เป็นเมืองที่ไร้คู่ต่อสู้ และประเทศต่างๆในแดนเหนือ อยากจะเข้ามารุกรานด้วยเหรอ?

ผู้อาวุโสเอ่ยปากพูด “เมื่อก่อน มีความเข้าใจกันโดยปริยายมากระหว่างประเทศต่างๆ ไม่อนุญาตให้ผู้แข็งแกร่งแดนเทพเข้าไปแทรกแซงในสงคราม แต่เมื่อเร็วๆนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพของทุกประเทศต่างได้ลงมือแล้ว”

"ถึงแม้จิ่วโจวของเราจะแข็งแกร่ง แต่พื้นที่แผ่นดินใหญ่เกินไป และมีพรมแดนติดกับประเทศต่างๆ เมื่อประเทศต่างๆรวมพลังกัน กลัวว่าจิ่วโจวจะรักษาความสงบสุขไว้ไม่ได้แล้ว"

หลังจากออกจากแดนเหนือ หยางเฉินไม่ได้สนใจเรื่องสงครามมานาน ตอนนี้ เมื่อได้ยินผู้อาวุโสเฝิงพูดเช่นนี้ เขาก็รู้สึกโกรธในใจและไม่สามารถระเบิดออกมาได้

“พวกมันกล้า!”

หยางเฉินพูดอย่างโกรธเคืองและพูดว่า “ผู้อาวุโสเฝิง หากท่านต้องการให้ผมลงมือ ท่านบอกผมมาได้เลย”

“มันยังไม่ถึงขั้นนั้น ตอนนี้ได้เวลาพัฒนานักรบของเราแล้ว ไม่อย่างนั้นจะชินกับความสงบสุขมากไป เมื่อต้องไปสู้รบจริงๆ จะไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสนามรบได้”

ผู้อาวุโสเฝิงกล่าว “ถ้าจำเป็นต้องให้คุณมาช่วยจริงๆ ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน”

เมื่อได้ยินผู้อาวุโสเฝิงยังคงอยู่ในอารมณ์ที่จะพูดเล่น หยางเฉินก็รู้ดีว่า ถึงแม้จะมีสงครามบ่อยครั้งในสี่แดน แต่ทุกอย่างก็ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของแดนสงครามจิ่วโจว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโล่งใจไปมาก

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมจะไม่รบกวนผู้อาวุโสเฝิงแล้ว ถ้าต้องการให้ผมช่วยก็บอกมาได้เลย”

"โอเค!"

หลังจากวางสาย สีหน้าหยางเฉินก็ดูเคร่งขรึมเล็กน้อย

เดิมทีคิดว่าแดนสงครามสามารถส่งคนมา ความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งมาก แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาแค่ตัวคนเดียว หากปราศจากความช่วยเหลือจากแดนสงคราม พึ่งแค่กำลังเขาคนเดียว คงจะเป็นเรื่องยากที่จะป้องกันไม่ให้ตี้ชุนออกมายังโลก

อย่างไรก็ตาม ตี้ชุนซ่อนจากโลก ตำนานเล่าว่า ผู้แข็งแกร่งของตี้ชุนมีมากมาย และเขากังวลจริงๆว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมตี้ชุนได้

“หรือว่า ต้องร่วมมือกับราชวงศ์หลงจริงๆหรือ?”

หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง

หากร่วมมือกับราชวงศ์หลง การควบคุมตี้ชุนก็จะแข็งแกร่งขึ้น

เพียงแต่ว่า เขาไม่เคยติดต่อกับราชวงศ์หลงเลย เคยติดต่อกับหลงเถิงเท่านั้น และก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมากนัก

เขาไม่สามารถรับรองได้ว่า หากราชวงศ์หลงเข้าควบคุมตี้ชุน พวกเขาจะไม่ทำบางสิ่งที่เลวร้าย

เพราะว่า ตำนานเกี่ยวกับตี้ชุนนั้นชั่วร้ายเกินไป และผู้ที่ได้ตี้ชุนมาก็ได้ทั้งโลกเ พียงประโยคนี้ในตำนาน ก็สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งหลายคนคลั่งไคล้

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หลงเถิงออกจากเยี่ยนเฉินกรุ๊ป เขาก็โทรไป "หยางเฉินปฏิเสธที่จะรับความช่วยเหลือจากราชวงศ์หลง!"

“เขากล้าปฏิเสธ?”

หลังจากที่อีกฝ่ายได้ยินคำพูดของหลงเถิง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

มองไปทั้งจิ่วโจว มีคนมากมายที่อยากผูกมิตรกับราชวงศ์หลง?

วันนี้ ชายหนุ่มกล้าปฏิเสธความจริงใจของราชวงศ์หลง

“ไม่เพียงแค่นั้น เขายังขอให้ผมบอกหลงหวงด้วย ถ้าหลงหวงกล้าเข้าไปยุ่งการแย่งชิงตี้ชุน เช่นนั้น เขาจะถือว่าราชวงศ์หลงเป็นศัตรู!”

หลงเถิงกล่าวอีกครั้ง

“ไอ้เวรเอ้ย!”

อีกฝ่ายก็โมโหทันที “เขาไม่ใช่ฝากบอกหลงหวง แต่เป็นการเตือน!”

“ชายหนุ่มที่อยู่ในกะลา กล้าที่จะหยิ่งทะนงตัวเช่นนี้ แค่มีพรสวรรค์เพียงเล็กน้อยในบูโด แม้แต่ราชวงศ์หลงของผมก็ไม่เห็นมันอยู่ในสายตาหรือ?”