The king of War นิยาย บท 1093

ฉินเต๋อเจิ้งตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น "ที่แท้ พวกเราเป็นไอ้เฒ่ากบในกะลาที่โง่เขลาสักแล้ว"

เมื่อคิดถึงเมื่อกี้ พวกเขาก็รู้สึกอับอายขายหน้า ที่ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายอย่างพวกเขา พยายามจะไปช่วยผู้แข็งแกร่งแดนเทพ

เหล่าอู๋ยิ่งตื่นเต้นกว่า และร้องไห้ออกมา จับมือของฉินต้าหย่งและกล่าวว่า “คุณชาย คุณได้ลูกเขยที่ดี คุณได้ลูกเขยที่ดีจริงๆ!”

“มีลูกเขยแบบนี้อยู่ มองดูทั่วโลก ยังมีใครกล้ารังแกคุณอีก?ต่อไป แม้ผมตายก็ตายตาหลับแล้ว”

ในเวลานี้ ฉินหรูเฟิงถูกปิดล้อมโดยผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายทั้งแปด แต่ก็ยังคงสามารถระเบิดความแข็งแกร่งแดนราชาสูงสุด

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่าย ดูเหมือนจะเท่าเทียมกัน และเหมือนฉินหรูเฟิงจะได้เปรียบ

แต่มีเพียงเช่นนี้เท่านั้น ที่จะสามารถฝึกฝนผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายทั้งแปดได้

หยางเฉินไม่กังวลเลย ฉินหรูเฟิงสามารถทำร้ายผู้แข็งแกร่งแปดคนนี้ได้

เขาก้าวไปด้านข้าง มองไปที่อู่เลี่ยซึ่งฟื้นจากการหมดสติแล้วถามว่า "ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไร?"

ฉินเต๋อเจิ้งพวกเขา เพิ่งพบว่า อู่เลี่ยได้ตื่นขึ้นมาแล้ว และทุกคนก็มองไปที่อู่เลี่ยอย่างคาดหวัง

“ใช้กำลังทั้งหมดของคุณ เพื่อโจมตีผม!”

หยางเฉินกล่าว

อู่เลี่ยรู้ถึงความแข็งแกร่งของหยางเฉินแล้ว และเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะทำร้ายหยางเฉิน ดังนั้นเขาจึงรวบรวมกำลังทั้งหมดไว้ที่หมัดขวาของเขา

ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าอู่เลี่ยจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยออร่าที่น่าสะพรึงกลัว

ฉินเต๋อเจิ้งและคนอื่นๆต่างก็ตกใจ

แม้ว่าอู่เลี่ยจะเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของตระกูลฉินภายใต้ฉินหรูเฟิง แต่เดิมความแข็งแกร่งของเขาเป็นเพียงแดนราชาขั้นปลาย เมื่อกี้จึงได้รับบาดเจ็บสาหัส

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ รัศมีของแดนราชาสูงสุดก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขาในทันใด

นี่ยังเป็นอู่เลี่ยที่เกือบจะตายไปแล้วไหม?

"ปัง!"

ทันใดนั้น อู่เลี่ยก็ขว้างหมัดออกไป เพียงเห็นหยางเฉินยื่นแขนออกมาเบาๆ หมัดของอู่เลี่ย เข้าโจมตีฝ่ามือของหยางเฉินอย่างหนัก

รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวได้กวาดออกไปในทุกทิศทาง โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ตำแหน่งที่ทั้งสองอยู่

แม้แต่ฉินเต๋อเจิ้งที่มีความแข็งแกร่งแดนราชาขั้นตอนปลาย ก็ยังก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ภายใต้รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวนี้

“แดนราชาสูงสุด?”

เหล่าอู๋พูดอย่างตื่นเต้น “อู่เลี่ย คุณมาถึงแดนราชาสูงสุดแล้ว!”

อู่เลี่ย ฉินเต๋อเจิ้ง และเหล่าอู๋พวกเขา เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และตอนนี้พวกเขาทั้งหมดเป็นพวกเดียวกัน อู่เลี่ยได้รับพรจากความโชคร้าย พวกเขาล้วนยินดีกับอู่เลี่ย

"ตุ๊บ!"

อู่เลี่ยคุกเข่าลงทันที มองหยางเฉินด้วยความตื่นเต้นและกล่าวว่า “คุณหยาง จากนี้ไป ชีวิตของอู่เลี่ยจะเป็นของคุณ!”

“ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณให้ยาอะไรผมกิน แต่ผมรู้ว่า ยาที่สามารถทำให้ตัวผมที่ใกล้ตาย ฟื้นขึ้นมาได้ และกระทั่งทำให้ความแข็งแกร่งด้านบูโดของผมได้สู้ก้าวไปสู่แดนที่แข็งแกร่งขึ้น เป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากจริงๆ”

“นอกจากชีวิตของผมแล้ว ผมไม่รู้จะใช้อะไรตอบแทนน้ำใจของคุณหยางได้อีก!”

ในเวลานี้ อู่เลี่ยรู้สึกขอบคุณหยางเฉินมาก

เมื่อกี้ เขาเตรียมพร้อมที่จะตายแล้ว

เมื่อห้าสิบปีที่แล้ว เขาเคยเป็นลูกน้องของพ่อของฉินต้าหย่ง และอดีตผู้นำตระกูลก็ใจดีกับเขามาก ดังนั้นเมื่อเขารู้ว่าฉินหรูเฟิงฆ่าพ่อแม่ของฉินต้าหย่ง อู่เลี่ยก็มีความคิดที่จะฆ่า ฉินหรูเฟิง

เมื่อเห็นฉินหรูเฟิงวิ่งเข้าหาหยางเฉิน เขาคิดว่าฉินหรูเฟิงกำลังจะไปฆ่าฉินต้าหย่ง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่างเพื่อฉินต้าหย่ง