The king of War นิยาย บท 1103

ภาพที่เกิดขึ้น ทำเอาบรรดาผู้นำเศรษฐีผู้ที่เลือกข้างตระกูลเฉา ยิ่งรู้สึกหวาดหวั่นสุด ๆ ความรู้สึกคิดเสียใจในใจ เข้มข้นยิ่งขึ้น

เพียงแค่ประโยคคำพูดเดียว สามารถปลุกพลังการทำสงครามของแปดผู้แข็งแกร่งขึ้นมา ชายหนุ่มคนนี้ เป็นใครกันนะ？

สีหน้าของเฉาเยว่ค่อย ๆ อึมครึมลงไปถึงสุด ๆ ตาที่หยีอยู่ สาดประกายเหี้ยมสายหนึ่ง พึมพำกับตัวเองว่า “ทำไมต้องมาบีบคั้นข้า？ทำไมต้องมาบีบคั้นข้า？”

บรึม！

เสียงพูดจบ พลังลมปราณที่น่าสะพรึงกลัว ระเบิดออกมาจากตัวของเขา

“แดนเทพ！”

หยางเฉินหรี่ตาลง ขณะนี้ จากในตัวของเฉาเยว่ เขาได้รู้สึกถึงพลังปราณผู้แข็งแกร่งแดนเทพ

“ออกให้หมดมาเลย！”

ฉับพลันนั้นเอง ก็มีสายพลังอันน่าสะพรึงกลัวหลายกระแส มุ่งกดดันใส่เข้ามาทางตระกูลฉิน

หนึ่งหน่วย！

สองหน่วย！

สามหน่วย！

เพียงชั่วกระพริบตา ก็ปรากฏมีเงาร่างที่น่าสะพรึงกลัวสามร่าง แต่ละร่างเงา เต็มไปด้วยพลังปราณของกึ่งแดนเทพ

มาขณะนี้ คนในตระกูลฉินต่างหมดหวังกันแล้ว หนึ่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพ สามผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ ตระกูลเฉา เก็บซ่อนพลังกองกำลังใหญ่ถึงขนาดนี้แลยชียว

ส่วนฝ่ายตระกูลฉิน ที่แข็งแกร่งที่สุดก็มีอู่เลี่ยคนเดียว เพิ่งจะก้าวเข้าขั้นกึ่งแดนเทพใหม่ ๆ

คนตระกูลฉินทุกคนต่างก็หมดหวังกัน ส่วนพวกหัวหน้าตระกูลเศรษฐีที่เพิ่งเลือกข้างก้าวไปอยู่ฝ่ายตระกูลเฉาตอนนี้ก็ให้ตื่นเต้นกันขึ้นมาอย่างมาก ต้องให้ระกูลเฉาสยบตระกูลฉินลงได้ จึงจะรับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกพัวพันเข้าไปด้วย

“หยางเฉิน กล้าไสหัวออกมาซัดกันสักตั้งไหม？”

เฉาเยว่ก้าวเดินหน้าขึ้นมาหนึ่งก้าว ด้วยสายตาที่เยือกเฉียบ จ้องใส่หยางเฉินแล้วตวาดใส่

นาทีนั้นเอง สายตาคนทั้งหมดจ้องไปที่หยางเฉินอย่างพร้อมเพรียง ต่างเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ใครจะไปคิดได้ว่า กษัตริย์เฉาที่แข็งกล้า กลับจะลงมาฟาดฟันกับหยางเฉินเอง

โดยเฉพาะพวกหัวหน้าตระกูลเศรษฐีเหล่านั้น ยิ่งให้รู้สึกตื่นใจ มองดูแล้วอายุหยางเฉินไม่น่าจะถึงสามสิบ ต่อให้มีที่มาที่ใหญ่โต แล้วจะมีอะไร？

เฉาเยว่ในเวลานี้ พลังฝีมือทะลวงทะลุไปถึงขั้นเทพแล้ว

เหล่าบรรดาหัวหน้าตระกูลเศรษฐีพวกนั้นต่างมีความรู้สึกดูเป็นเรื่องเหลวไหล เหมือนกับว่าผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง อยู่ดีไม่ว่าดีไปชวนเด็กอนุบาลมาต่อยตีกัน

มีแต่พวกผู้แข็งแกร่งทั้งแปดคนที่หยางเฉินนำมาจะรู้ดี เฉาเยว่กำลังรนหาที่ตาย

พวกเขาต่างก็เคยเห็นมากับตา พวกผู้แข็งแกร่งเมืองเหมียว สำหรับหยางเฉิน ยังไม่พอมือสักนิด แล้วจะอะไรกับเฉาเยว่ที่แค่เพิ่งเข้าถึงขั้นแดนเทพ？

“หยางเฉิน เจ้าอย่าไปสู้กับมันเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องของตระกูลฉินของเรา เจ้าพาพ่อตาเจ้าออกไปจากที่นี่ในตอนนี้เลย พวกเราจะสู้กันแค่ตายกับเฉาเยว่ที่นี่เอง”

ฉินเต๋อเจิ้งรีบเข้ามาห้าม เขาไม่รู้ได้ว่าหยางเฉินมีพลังฝีมือแข็งแกร่งขนาดไหน รู้ได้แต่พลังฝีมือของเฉาเยว่ เข้าถึงขั้นเทพแล้ว

หยางเฉินส่ายหน้าช้า ๆ ค่อย ๆลุกยืนขึ้น สายตามองไปยังเฉาเยว่ในฉับพลัน “แกแน่ใจ จะสู้กับข้านะ？”

“แกไม่กล้าหรือ？”

เฉาเยว่ถามเสียงเยือก น้ำเสียงเต็มไปด้วยการยั่วยุ

“ได้ ในเมื่อแกอยากตาย ข้าก็จะช่วยให้สมใจ！”

หยางเฉินพูดจบ ก้าวเดินเข้าไปหาเฉาเยว่

“หยางเฉิน อย่านะ！มันกำลังใช้การยั่วยุ เพื่อให้เจ้าเข้าไปตาย！”

ฉินเต๋อเจิ้งร้อนใจจนแทบคลั่ง ถ้าหยางเฉินเกิดเป็นอะไรไป เขาจะแบกหน้าเข้าหาพี่ชายใหญ่ได้ยังไง？

“ท่านคิง ท่านโปรดได้วางพระทัย คุณหยางมีพลังฝีมือล้ำเลิศสุดจะหยั่งวัดได้ ต่อให้เฉาเยว่บรรลุเข้าถึงขั้นเทพ ก็ไม่ใช่คู่ตอสู้ของคุณหยาง”