The king of War นิยาย บท 1125

หยางเฉินไม่ได้พูด เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าหลงจ้านไม่ได้ใช้กำลังใดๆ และเขาก็รู้จุดประสงค์ของการกระทำของหลงจ้านด้วย

“ลุงจ้าน!”

หลงเทียนหยู่ก็ฟื้นจากอาการช็อคในเวลานี้ และรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของหลงจ้าน แต่อาการบาดเจ็บของหลงจ้านนั้นรุนแรงมาก จนเขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น

เขามองไปที่หลงเทียนหยู่และพูดว่า “องค์ชาย เรากลับไปกันเถอะ!”

ในเวลานี้ หลงเจ้านอ่อนแอมาก สีหน้าของเขาซีดอย่างมาก และรัศมีของบูโดบนร่างกายของเขาหายไปอย่างสมบูรณ์

เห็นได้ชัดว่า บูโดของเขาถูกทำลายโดยสิ้นเชิง!

หลงเถิงก็ตกตะลึง แต่เขารู้ว่า หลงจ้านเป็นหนึ่งในห้าผู้แข็งแกร่งในราชวงศ์หลง สำหรับราชวงศ์หนึ่ง ผู้แข็งแกร่งแดนเทพ มีความสำคัญมาก

ตอนนี้ บูโดของหลงจ้านถูกทำลายแล้ว แค่คิดก็รู้ว่า เหตุการณ์นี้จะสร้างความเสียหายให้กับราชวงศ์หลงมากเพียงใด?

นึกภาพออกเลยว่า หลงหวงจะโกรธแค่ไหนเมื่อเขารู้เรื่องนี้

ดวงตาที่ดุร้ายของหลงเทียนหยู่ก็ตกลงมาบนร่างของหยางเฉิน และเจตนาฆ่าที่รุนแรงก็ส่องประกายในดวงตาที่มืดมิด

หยางเฉินไม่ต้องการทำลายบูโดของหลงจ้านจริงๆ แต่เพราะเห็นหลงจ้านแอบโจมตีหม่าชาว ดังนั้นภายใต้ความโกรธของเขา เขาจึงโจมตีหลงจ้านด้วยการโจมตีอันทรงพลัง

“เรื่องนี้ คุณต้องให้คำอธิบายแก่ราชวงศ์หลงของเรา!”

หลงเทียนหยู่กัดฟันและพูด

“องค์ชาย!”

หลงจ้านพยายามยืนขึ้นและพยายามหยุดหลงเทียนหยู่ที่หาเรื่องหยางเฉิน

“ไอ้ขี้แพ้ คุณยังกล้าขอให้พี่เฉินให้คำอธิบายงั้นหรือ?”

หม่าชาวมองไปที่หลงเทียนหยู่อย่างเย็นชาและกล่าว

หลงเถิงก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและเกลี้ยกล่อม “องค์ชาย คุณหยาง ได้โปรดสงบความโกรธของพวกคุณเถอะ! ผู้อาวุโสหลงจ้านเสียสละตัวเองเพื่อยุติเรื่องนี้ ทุกคนถอยคนละก้าว ตกลงไหม?”

"ไสหัวไป!"

หลงเทียนหยู่ตะโกนโดยตรง จ้องไปที่หยางเฉิน และพูดด้วยสีหน้าน่ากเลียด “ไอ้หนู่ ถ้าคุณมีความกล้า คุณควรฆ่าผมในวันนี้ มิฉะนั้น ผมจะทำให้คุณเสียใจอย่างแน่นอนที่มาในโลกนี้ !"

“อำนาจของราชวงศ์หลง ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างคุณมีคุณสมบัติที่จะยั่วยุ!”

ทันใดนั้น ความเย็นชาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของหยางเฉิน และเขาหรี่ตาลงและพูดว่า “คุณวางแผนที่จะระรานผมไม่หยุดใช่ไหม?”

“จากสิ่งที่คุณทำในวันนี้ คุณคิดว่ามีพื้นที่สำหรับคลี่คลายความสัมพันธ์ของคุณกับราชวงศ์หลงหรือ?” หลงเทียนหยู่ถามกลับ

“ไอ้ขี้แพ้ กล้าที่จะหยิ่งผยองอย่างนี้ได้ไง?”

หม่าชาวพูดอย่างประชดประชัน และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ "ถูกต้อง การต่อสู้ตอนนี้ยังไม่จบ เราปต่อกันเถอะ!"

“องค์ชาย!”

หลงจ้างขัดขวางอีกครั้งและยังคงมีความไม่เต็มใจอยู่บนใบหน้าของเขา

ในเวลานี้ เขาได้แน่ใจแล้วว่า หยางเฉินเป็นผู้รักษาแดนเหนือ ไม่เช่นนั้นเขาจะทำลายบูโดของเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวได้อย่างไร?

แม้ว่าหยางเฉินจะไม่ต่อสู้ เพียงแค่ดูจากการต่อสู้ระหว่างหลงเทียนหยู่และหม่าชาวในเมื่อกี้ ก็ดูออกว่า หากทั้งสองยังคงต่อสู้ต่อไป คนที่ตายจะต้องหลงเทียนหยู่

หลงเทียนหยู่ในตอนนี้ เพียงเพราะความไม่พอใจของเขาในใจไ ม่ยอมรับว่ามีผู้แข็งแกร่งรุ่นเยาว์ที่มีพรสวรรค์ด้านบูโดโดดเด่นกว่าเขา

"หุบปาก!"

สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็คือ หลงเทียนหยู่คำรามใส่หลงจ้าน

“เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมจะฆ่าเด็กคนนั้น เป็นคุณที่ทำลายเรื่องดีๆของผมไป”

หลงเทียนหยู่ไม่ได้รู้สึกขอบคุณที่หลงจ้านได้ช่วยชีวิตเขาเลย แต่กลับหยิ่งผยองอย่างมาก กัดฟันของเขาและพูดว่า"คุณควรรู้ว่าตัวตนของคุณเป็นใคร แม้ว่าคุณจะได้รับนามสกุลหลงจากหลงหวงก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่สายเลือดของราชวงศ์หลง ”