อ่านสรุป บทที่ 1126 ความโศกเศร้าของหลานชายคนโต จาก The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง
บทที่ บทที่ 1126 ความโศกเศร้าของหลานชายคนโต คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต The king of War ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
หยางเฉินไม่ได้หยุดเขา ในเวลานี้ หลงเทียนหยู่แข็งแกร่งมาก แต่เขายังไม่ถึงจุดที่สามารถฆ่าหม่าชาวได้ในทันที
“คุณหยาง หยุดพวกเขาเร็ว!”
หลงเถิงขอร้องอย่างเร่งรีบ
หลงจ้าถูกทำลายบูโดแล้ว ถ้าหลงเทียนหยู่เป็นอะไรไปในตระกูลหลง มันจะเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ในเวลานั้น ราชวงศ์หลงทั้งหมดจะไม่ปล่อยตระกูลหลงไปแน่นอน
สีหน้าของหลงจ้านก็ซีดมากเช่นกัน เขามาหาหยางเฉินอย่างสั่นเทา และ "ตุ๊บ" เขาคุกเข่าลง
"คุณหมายความว่าอย่างไร?"
หยางเฉินขมวดคิ้ว
“คุณหยาง ผมรู้ การขอร้องให้คุณปล่อยองค์ชายไป มันยาก แต่ผมหวังว่าคุณหยางจะไว้ชีวิตองค์ชาย”
หลงจ้านกล่าวด้วยดวงตา “เพราะสุดท้ายแล้ว เขาเป็นหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาจริงๆ หลงหวงจะโกรธแน่นอน และจากนั้น มันก็จะนำหายนะมาสู่เยี่ยนตู”
“ได้โปรด คุณหยางคิดให้รอบคอบอีกครั้ง!”
สิ่งที่หลงจ้านทำ ทำให้หยางเฉินตกตะลึงเช่นกัน เขาไม่ได้คาดคิดว่า ราชวงศ์หลงจะมีคนที่ภักดีเช่นนี้
เพื่อหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง หลงจ้านยอมให้บูโดของตนเองถูกทำลาย แม้กระทั่งสละชีวิตของเขา
ไม่เพียงแค่นั้น เขายังขอร้องแทนหลงเทียนหยู่ ขอร้องให้หยางเฉินไว้ชีวิตหลงเทียนหยู่
“คุณหยาง ได้โปรดคิดอีกครั้ง!”
หลงเถิงก็คุกเข่าลงทันที ดวงตาของเขาแดงก่ำและอ้อนวอน
หยางเฉินยืนอยู่ที่เดิม ดิ้นรนอยู่ในใจ ด้วยนิสัยของเขา จากที่หลงเทียนหยู่เพิ่งทำกับเขาก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะฆ่าหลงเทียนหยู่
แม้ว่าหลงเทียนหยู่จะเป็นหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง เขาก็ไม่กลัว
แต่ในขณะนี้ เมื่อมองไปที่หลงจ้านที่คุกเข่าอยู่บนพื้นและวิงวอน เขาทำไม่ลง
ในเวลานี้ หม่าชาวได้เริ่มต่อสู้กับหลงเทียนหยู่แล้ว เพราะยังไงแล้ว หม่าชาวเป็นเพียงผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลาย แต่เขาสามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ของเขาไปสู่แดนเทพชั้นต้นได้ด้วยการปลดผนึกพลังการต่อสู้
ส่วนแดนเทพชั้นต้น มันเป็นขีดจำกัดของหม่าชาวแล้ว
ในทางกลับกัน หลงเทียนหยู่ แม้ว่าเขาจะบุกเข้าไปในแดนเทพโดยใช้วิชาลับ แต่ก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นอย่างแท้จริง
ตอนนี้ เขาได้กินยาเม็ดที่สามารถบังคับให้เขาแข็งแกร่งขึ้น หลงเทียหนยู่ก็น่ากลัวอย่างยิ่งในเวลานี้ และหม่าชาวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย และเขาก็พ่ายแพ้ติดต่อกัน
และดวงตาของหลงเทียนหยู่ เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เห็นได้ชัดว่า กำลังโจมตีชีวิตของหม่าชาวอย่างบ้าคลั่ง
“คุณกินยานี้ไปก่อน”
หยางเฉินหยิบเม็ดยาสีดำออกมา และส่งให้หลงจ้าน
หลงจ้านรับยาทันทีและพูดด้วยตาสีแดงว่า "คุณหยาง ผมกินยาไปแล้ว ตอนนี้ คุณรับปากผมได้ไหม ว่าจะปล่อยหลงเทียนหยู่ไป?"
หยางเฉินตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าหลงจ้านเข้าใจผิด ว่าเขากำลังกินยาที่สามารถควบคุมเขาได้
“คุณหมายถึงผมต้องการควบคุมคุณงั้นหรือ?” หยางเฉินถามอย่างตลกทันที
หลงจ้านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็ตระหนักว่า ตอนนี้ บูโดของเขาถูกทำลายแล้ว และในสายตาของคนอื่นๆ เขาแค่คนไร้ประโยชน์
หยางเฉินต้องการควบคุมตนเองที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้อย่างไร?
ในขณะนี้ สายตาของหลงจ้านก็มีความตกใจปรากฏขึ้น
เพราะเขารู้สึกได้ชัดเจนว่า อาการบาดเจ็บในร่างกายของเขาควบคุมได้จริง และร่างกายที่ทรุดโทรมของเมื่อกี้ แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่อาการบาดเจ็บจะคงที่เท่านั้น แต่อาการบาดเจ็บก็หายดีแล้ว
แน่นอน ก่อนอื่นคือ ราชวงศ์หลงจะต้องไม่เข้าไปยุ่งในการชิงตี้ชุน
หยางเฉินมองไปที่หลงจ้านที่ตื่นเต้นและพูดจางๆว่า"ผมไม่ต้องการคุณขอบคุณผม ผมแค่หวังว่า คุณจะสามารถเกลี้ยกล่อมหลงหวง ไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการแย่งชิงตี้ชุน"
หลังจากฟังคำพูดของหยางเฉินแล้ว สีหน้าหลงจ้านขมขื่น แม้แต่หลงเทียนหยู่ก็ไม่ไว้หน้าเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลงหวง?
“ผมจะพยายามดู! แต่ผมไม่สามารถรับรองผลลัพธ์กับคุณ!” หลงจ้านกล่าวด้วยใบหน้าจริงจังในทันใด
หยางเฉินถอนหายใจอย่างกะทันหัน “ไม่ว่าราชวงศ์หรือตระกูลคิง หรือความแข็งแกร่งลึกลับอื่นๆ ที่ยังไม่ได้เปิดเผย พวกเขาทั้งหมดต้องการตี้ชุน”
"อย่างไรก็ตาม ใครสามารถรับประกันได้ว่า หลังจากที่ตี้ชุนเข้ามายังโลกแล้ว จะสามารถควบคุมตี้ชุนทั้งหมดได้"
“ตามข่าวลือ ในเมื่อผู้แข็งแกร่งในตี้ชุนมีมากมาย เมื่อตี้ชุนออกมายังโลกแล้ว ทำไมผู้แข็งแกร่งของตี้ชุนต้องฟังคนนอกด้วย?”
“ตอนนี้ จิ่วโจวยังคงสงบสุข หากตี้ชุนไม่สามารถควบคุมได้หลังจากเข้ามายังโลก มันจะเป็นหายนะครั้งใหญ่สำหรับทั้งจิ่วโจว!”
หลังจากได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ร่างกายของหลงจ้านก็สั่นสะท้าน และใบหน้าของเขาก็ตกตะลึง
เดิมที เขาคิดว่าหยางเฉินต้องการสืบทอดตี้ชุนเอง ดังนั้นเขาจึงต้องการป้องกันไม่ให้ราชวงศ์หลงเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการแย่งชิงตี้ชุน คิดไม่ถึงว่า หยางเฉินกลับเพื่อความมั่นคงของจิ่วโจว
ชั่วครู่หนึ่ง หลงจ้านก็มีความเคารพอย่างสูงต่อชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขา
“คุณหยาง ไม่ต้องห่วง เมื่อผมกลับไปที่ราชวงศ์หลง ผมจะพยายามเกลี้ยกล่อมให้ราชวงศ์หลงยกเลิกในการแย่งชิงตี้ชุน!”
หลงจ้านยืนยันอีกครั้ง แต่เขาจริงจังกว่าก่อนหน้านี้มาก และนี่ก็เป็นคำสัญญาของเขาที่มีต่อหยางเฉินด้วย
หยางเฉินพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก สำหรับหลงจ้าน จะสามารถเกลี้ยกล่อมหลงหวงได้หรือไม่ไม่ใช่ว่าเขาสามารถควบคุมได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับฟ้า
ในเวลานี้ หม่าชาวถูกปกคลุมไปด้วยเลือด และการแสดงออกบนใบหน้าของเขาช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...