The king of War นิยาย บท 1128

เริ่มแรกตอนที่หลงเถิงมาหาเขา แสดงออกว่าอยากจะติดตามตนเอง และบอกเขาอย่างตรงไปตรงมามากๆ ว่าหลงเถิงอยากจะกลับสู่ราชวงศ์หลง

สำหรับความกังวลใจของหลงเถิง หยางเฉินสามารถเข้าใจได้ทั้งหมด

“เพียงแต่ หลงเทียนหยู่คนนี้ กลัวว่าจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ”

ทันใดนั้นหม่าชาวเอ่ยปากพูดขึ้น เวลานี้บนหน้ายังมีความเคร่งขรึมระดับหนึ่ง

เมื่อสักครู่ปะทะฝีมือกับหลงเทียนหยู่ ทำให้แดนในวิถีบู๊ของเขายิ่งคงที่เพิ่มขึ้น สำหรับเขานั้น ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่มีประโยชน์ต่อการฝึกบำเพ็ญเป็นอย่างมาก

แต่ว่า หลงเทียนหยู่โอหังเกินไป เพื่อโจมตีหม่าชาวให้แพ้ ไม่ลังเลแม้กระทั่งจะฝืนทะลุแดน และกินยาที่กระทบต่อรากฐานวิถีบู๊เข้าไปด้วย

หยางเฉินพยักหน้าแล้ว “คนคนนี้เผด็จการเกินไป ถ้าต่อไปเจอกันอีกรอบ นายจะต้องระวังคนคนนี้เอาไว้ด้วย”

หม่าชาวรีบตอบว่า “พี่เฉิน พี่วางใจก็พอ ผมจะพยายามทำให้ตัวเองแกร่งขึ้น จะไม่เป็นตัวถ่วงให้พี่อีก”

“หลงเทียนหยู่คนนี้โอหังเหลือเกินจริงๆ แต่ก็เข้าใจได้ โดยเฉพาะเขาเป็นหลานชายคนโตของหลงหวง อนาคตมีความเป็นไปได้ที่จะสืบทอดบัลลังก์ต่อ”

หลงเถิงทำหน้ากังวลใจพูดว่า “ส่วนที่ราชวงศ์หลง เขาก็เป็นคนหนึ่งในรุ่นคนหนุ่ม ที่มีพรสวรรค์ด้านวิถีบู๊ยอดเยี่ยมสุด ในบรรดาคนอายุน้อย แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีศัตรู ครั้งนี้มาเมืองเยี่ยนตู โดนคุณหม่าบีบจนมาถึงขั้นนี้ เกรงว่าคงไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนด้วยครับ”

หยางเฉินหรี่ดวงตาขึ้น “ฉันไม่สนว่าเขาจะยอมปล่อยเรื่องในวันนี้นี้ไปหรือไม่ และไม่กลัวว่าเขาจะฟื้นกำลังกลับมาโจมตีใหม่ด้วย”

“ถ้าเกิดทุกอย่างเป็นแค่การพุ่งมาที่ฉันกับหม่าชาว งั้นก็แล้วไป แต่ถ้ากล้าทำร้ายคนใกล้ชิดของพวกฉัน ต่อให้เขาเป็นหลานชายคนโตของหลงหวง ฉันก็จำเป็นต้องเอาชีวิตเขามาด้วยมือตัวเอง!”

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่คนของราชวงศ์หลงออกมาจากตระกูลหลง ก็ไปซื้อคฤหาสน์หรูส่วนตัวแห่งหนึ่ง นี่ทำให้หลงเทียนหยู่ยิ่งโกรธเคืองอย่างยิ่ง

เดิมทีที่เขามาวันนี้ คือคิดจะเข้าพักที่ตระกูลหลงแห่งเยี่ยนตู จึงไม่ได้จัดเตรียมที่พักไว้ล่วงหน้าตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้ ไม่คาดคิดว่าจะมาถึงขั้นที่ตนเองซื้อคฤหาสน์พักอาศัย

“สารเลว ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”

หลงเทียนหยู่กัดฟันแน่นพูดขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย

หลงจ้านถอนหายใจเบาๆ ทันใดนั้นเอ่ยปากว่า “องค์ชาย หยางเฉินคนนี้ ไม่ธรรมดามากๆ ดีที่สุดพวกเราอย่าหาเรื่องเขาอีกเลยจะดีกว่าครับ”

“แม้แต่ลูกน้องคนหนึ่งข้างตัวเขา ยังสามารถระเบิดกำลังสู้รบแดนเทพชั้นต้นออกมาได้ นับภาษาอะไรกับเขาครับ?”

“เรื่องนี้ ผมคิดว่าท่านควรรายงานต่อหลงหวงก่อนสักหน่อยครับ ผมแนะนำว่า ถ้าเกิดสามารถเปลี่ยนจากศัตรูเป็นมิตรได้ คงจะดีที่สุดแล้วครับ”

จนถึงตอนนี้ ในใจหลงจ้านไม่มีทางสงบนิ่งลงได้เลย เมื่อสักครู่ที่ตระกูลหลง หม่าชาวที่มีความสามารถแดนราชาขั้นปลาย สามารถระเบิดกำลังต่อสู้ของแดนเทพชั้นต้นออกมาได้ ทำเขาตื่นตกใจหมดแล้ว

สิ่งสำคัญที่สุดคือ เขาเดาถึงสถานะของหยางเฉินได้แล้ว แม้แต่หนึ่งในเก้ากษัตริย์แห่งชายแดนเหนือ ยังแกร่งได้เช่นนี้ อย่างนั้นจอมพลชายแดนเหนือที่ก้าวสู่แดนเทพแล้วล่ะ?

สำหรับตำนานของจอมพลชายแดนเหนือ หลงจ้านย่อมรู้ชัดเจนอยู่ไม่น้อย สามารถพูดได้ว่า ถ้าหยางเฉินยังดำรงตำแหน่งอยู่ที่ชายแดนเหนือ งั้นก็มีตัวตนเท่าเทียบกันกับกษัตริย์ของราชวงศ์

คนแบบนี้ หลงเทียนหยู่จะมาเปรียบเทียบได้งั้นเหรอ?

เพียงแต่ คำพูดแบบนี้ เขาย่อมไม่สามารถพูดออกมาต่อหน้าของหลงเทียนหยู่ได้

หลงเทียนหยู่เดิมก็หยิ่งยโสไร้ที่เปรียบ เพื่อโจมตีหม่าชาวให้แพ้ ยังไม่ลังเลแม้กระทั่งฝืนบังคับให้แดนในวิถีบู๊ทะลวงถึงแดนเทพ ไม่เพียงแค่นี้ ยังกินยามาระเบิดกำลังต่อสู้ที่แกร่งกว่าให้เพิ่มขึ้นด้วย

“แกหุบปากไปเดี๋ยวนี้นะ!”

เพียงแต่ เสียงพูดของหลงจ้านเพิ่งจบ หลงเทียนหยู่ก็ทำหน้าโกรธเคืองตะโกนว่า “หลงจ้าน อย่าคิดว่าคุณปู่ประทานแซ่ให้แก แล้วแกจะมีสิทธิ์สั่งสอนฉันว่าควรทำตัวอย่างไรได้”

“ถ้าไม่ใช่เห็นแก่หน้าของคุณปู่ฉัน ด้วยคำพูดของแกในวันนี้ พอจะเป็นเหตุผลให้ฉันฆ่าแกได้เลย”