The king of War นิยาย บท 1151

หยางเฉินพยักหน้าและชำเลืองมองดูเวลา “เวลานี้ นักฆ่าของหงเฉินน่าจะเรียกกลับมาหมดแล้วมั้ง?”

เรยยิงพยักหน้า ถึงแม้จะมาไม่หมด แต่ก็คงขาดไม่เยอะ ตามความเข้าใจของเราที่มีต่อหงเฉิน ทั้งหมดหงเฉินน่าจะมีนักฆ่ามากกว่าเก้าร้อยคน"

“เมื่อกี้เพิ่งได้รับรายงานลับ รอบๆสำนักงานใหญ่ของหงเฉิน มีนักฆ่ามากกว่าแปดร้อยคนรวมตัวกันอยู่ ตัดนักฆ่าในฐานที่มั่นหลายแห่งที่ถูกกำจัดเมื่อคืนนี้ ตัวเลขน่าจะใกล้เคียงกันละ”

ดวงตาทั้งคู่ของหยางเฉินหรี่ลงเล็กน้อย “คิดไม่ถึงว่า หงเฉินนี้ จะมีนักฆ่ามากกว่าเก้าร้อยคน ทำให้น่าตกใจจริงๆ”

“แม้ว่าหงเฉินจะมีนักฆ่าเกือบพันคน แต่ที่จริงแล้ว นักฆ่าที่เป็นมืออาชีพมีไม่เกินร้อยคน”

"นักฆ่าหนึ่งร้อยคนนี้ ล้วนเป็นคนสำคัญของหงเฉิน ปกติน้อยมากที่ออกไปทำภารกิจ แต่ภารกิจที่พวกเขารับนั้น ล้วนเป็นภารกิจที่ยากมากในระดับสูง"

“นักฆ่าระดับล่างคนอื่นๆ รับทำได้แค่งานเล็กๆเท่านั้น เว้นแต่งานนั้นจะทำไม่สำเร็จ หงเฉินถึงจะส่งนักฆ่าที่แข็งแกร่งกว่าออกไป”

ในขณะที่พูด เรยยิงได้สตาร์ทรถรบ และมุ่งหน้าไปยังสำนักงานใหญ่ของหงเฉิน

“ว่ากันว่า ภารกิจที่หงเฉินจะรับค่าตอบแทนขั้นต่ำก็เริ่มต้นที่หนึ่งร้อยล้าน?”

หยางเฉินรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ของหงเฉิน รู้แค่ผิวเผิน แต่ดูจากเรยยิงคงรู้ไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงถาม

เรยยิงส่ายศีรษะ "พูดให้ถูกนะ ควรจะเป็นนักฆ่าคนสำคัญของหงเฉิน ภารกิจที่พวกเขาได้รับ ล้วนจ่ายเป็นเลขร้อยล้าน นั่นก็คือหนึ่งในนักฆ่าหลักสำคัญ"

“สำหรับนักฆ่าคนอื่นๆ ก็ไม่มีค่าตอบแทนที่สูงขนาดนั้น แต่พูดตามโดยรวมแล้ว ค่าตอบแทนของนักฆ่าหงเฉินนั้นสูงมาก เพราะพวกเขามีระบบคุ้นเคยกับภารกิจนี้มาก”

"ในหงเฉิน พวกเขามีแผนกที่รับผิดชอบในการรับงานโดยเฉพาะ และแผนกนี้ จะประเมินระดับความยากตามหลักของแต่ละงาน"

“และพวกนักฆ่า ยังแบ่งออกเป็นระดับหนึ่งถึงสิบ นักฆ่าในแต่ละระดับ สามารถรับได้เฉพาะงานในระดับของพวกเขาเท่านั้น เมื่อพวกเขาทำภารกิจสำเร็จตามจำนวนที่กำหนด ระดับของพวกเขาจะได้รับการเลื่อนขั้นเพื่อที่พวกเขาจะได้ไปรับภารกิจในระดับที่สูงขึ้น "

“และนักฆ่าสำคัญหนึ่งร้อยคนนั้น อย่างน้อยก็เป็นนักฆ่าระดับเก้า”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เรยยิงพูด หยางเฉินก็แปลกใจเล็กน้อย "คิดไม่ถึง เป็นแค่องค์กรนักฆ่า ยังมีระบบปฏิบัติการที่ซับซ้อนเช่นนี้"

เรยยิงยิ้ม “พอใช้ได้มั้ง อยู่อาณาเขตนอก ยังมีคนที่มีอำนาจมากกว่านี้บางส่วนอยู่ และระบบปฏิบัติการของพวกเขาซับซ้อนกว่าหงเฉินมาก”

ทั้งสองพูดคุยกันไป หลังจากนั้นประมาณ สี่สิบนาที เรยยิงก็พูดขึ้นทันทีว่า “จอมพล ถ้าเดินหน้าไปไกลกว่านี้ ก็จะเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามของสำนักงานใหญ่ของหงเฉินแล้ว ยังต้องการเดินหน้าไปต่อมั้ยครับ?”

หยางเฉินเหลือบมองเรยยิง และถามทันทีว่า "แดนวิถีบู๊ของคุณอยู่ในระดับไหน น่าจะใกล้ถึงระดับแดนเทพชั้นกลางแล้วมั้ง?"

เรยยิงไม่แปลกใจเลย หยางเฉินแค่มองก็สามารถดูออกถึงแดนวิถีบู๊ของเขาได้อย่างรวดเร็ว

เขาพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น "ผมอยู่ในแดนนี้มาห้าปีแล้วและไม่สามารถทะลุได้ ประมาณว่าแดนวิถีบู๊ของในปัจจุบันก็คือขีดจำกัดที่สูงสุดในชีวิตของผมแล้วมั้ง?"

เรยยิงดูแล้วอายุก็น่าจะเกือบห้าสิบปี ซึ่งหมายความว่าตอนเขาอายุได้สี่สิบห้าปี เขาก็ได้เข้าสู่แดนเทพชั้นต้นแล้วพรสวรรค์วิถีบู๊แบบนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ

ตามหลักเหตุผลแล้ว วิถีบู๊ของเขาไม่ควรหยุดในช่วงเริ่มต้นของแดนเทพชั้นต้น เห็นได้ชัดว่า เขาเคยประสบอาการบาดเจ็บอย่างหนัก ถึงทำให้เขาสูญเสียรากฐานของวิถีบู๊

“กล้าที่จะร่วมต่อสู้กับผมมั้ย?”

หยางเฉินถามขึ้นทันที

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เรยยิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นวิญญาณนักสู้ก็คำรามบนร่างกายของเขา และพูดอย่างตื่นเต้น“ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้ เต็มใจที่จะต่อสู้ร่วมกับจอมพลครับ!”

ก่อนหน้านี้ถ้าไม่ใช่เพราะการปฏิเสธของหยางเฉิน เขาคงจะติดตามหยางเฉินลงมือไปนานแล้ว

ตอนนี้หยางเฉินเป็นคนเริ่มเชิญ เขาจะปฏิเสธได้อย่างไร?

“ถ้าอย่างนั้น ก็ตามผมไปสู้ด้วยกัน เพิ่มความเร็ว! พุ่งเข้าไป!”

ทันทีที่หยางเฉินพูดจบ เรยยิงก็กระแทกคันเร่งอย่างแรง และเครื่องยนต์ของรถรบก็คำราม เร่งความเร็วและพุ่งเข้าไปที่สำนักงานใหญ่ของหงเฉิน

“ศัตรูโจมตี! ศัตรูโจมตี!”