The king of War นิยาย บท 1168

“หวังว่าต่อไปเขาจะไม่มาหาเรื่องผม!”

หยางเฉินรู้สึกกังวลเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเขากลัวคนๆหนึ่งมาก

ไม่ใช่ว่าเขากลัวดอกเตอร์แบล็กแต่เขากลัวดอกเตอร์แบล็กมาทำร้ายคนรอบข้างของเขา

ไอ้สารเลวคนนี้ รู้นิสัยของมนุษย์ได้อย่างแม่นยำ เขารู้วิธีทำให้หยางเฉินพังทลาย

เรื่องของหงเฉินได้รับการจัดการแล้ว และถึงเวลาแล้วที่หยางเฉินจะต้องจากไป ตอนนี้ สถานการณ์ในเยี่ยนตูวุ่นวายมาก ใครจะไปรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในสองวันที่ผ่านมาตอนที่เขาไม่อยู่

“กลับไปเยี่ยนตู!”

หยางเฉินออกไปกับหม่าชาว

เรยยิงเองเป็นเทพสงครามที่จิ่วโจวส่งไปยังสนามรบนอกแดน และโดยธรรมชาติแล้วเขาจะยังคงอยู่ที่นอกแดนต่อไป

ตอนนี้ซาตานถือว่าเป็นผู้นำคนที่สองของหงเฉิน และเขาจะยังคงอยู่นอกแดนและพัฒนาหงเฉินให้ก้าวหน้าต่อไป

มีเพียงหยางเฉินและหม่าชาวเท่านั้นที่ออกจากสนามรบนอกแดน

เมื่อกลับมาถึงที่เยี่ยนตู หยางเฉินรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก

"ในที่สุดก็กลับมา!"

หยางเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“พี่เฉิน ไปที่คลินิกอ้ายหมินกันเถอะ!”

หลังจากลงจากเครื่องบินแล้ว หม่าชาวกล่าว

"โอเค!"

หยางเฉินเห็นด้วย แน่นอนว่าเขารู้ว่าทำไมหม่าชาวถึงไปที่คลินิกอ้ายหมิน

หลังจากรู้เกี่ยวกับฝีมือของดอกเตอร์แบล็กแล้ว หม่าชาวก็คอยระวังอยู่เสมอ เห็นได้ชัดว่าเขากังวลว่า จะเป็นอันตรายต่อร่างกายของหยางเฉินหลังจากทานยาสมบูรณ์แบบ

ยี่สิบนาทีต่อมา หยางเฉินและหม่าชาวได้มาถึงคลินิกอ้ายหมิน

“พี่หยาง! พี่หม่า!”

หลังจากที่เห็นหยางเฉินและหม่าชาวแล้ว เฝิงเสียวหว่านก็มีความสุขมาก

“คุณหยาง คุณหม่า!”

ในเวลานี้ หวังจ้านก็เดินออกมาเช่นกัน

"โอ้? ทะลุหรือยัง?"

เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจบนร่างกายของหวังจ้าน หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เดิมที หวังจ้านเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้น แต่ต่อมารากฐานของบูโดได้รับความเสียหายและความแข็งแกร่งของเขาก็ลดลงอย่างมาก

แต่สิ่งที่ทำให้หยางเฉินตกใจก็คือ หวังจ้านฟื้นรากฐานของบูโดภายในเวลาเพียงสองวันเท่านั้น ในเวลานี้ บนตัวของหวังจ้านก็เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลาง

ไม่เพียงเท่านั้น หยางเฉินยังมีความรู้สึกว่าหวังจ้านอยู่ไม่ไกลจากแดนเทพชั้นปลาย

หวังจ้านพยักหน้าเล็กน้อย มองไปที่เฝิงเสียวหว่านอย่างขอบคุณและกล่าวว่า "ต้องขอบคุณเสียวหว่าน ผมจึงสามารถฟื้นฟูรากฐานบูโดของผมได้ และแดนบูโดของผมก็พัฒนาขึ้นมากเช่นกัน"

“ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับหวางจ้านเอง หากไม่ใช่เพราะความอดทนมุ่งมนะของคุณ ไม่ว่าทักษะทางการแพทย์ของฉันจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถฟื้นฟูรากฐานบูโดของคุณได้”

เฝิงเสียวหว่านพูดด้วยรอยยิ้ม

“เสียวหว่าน ช่วยดูพี่หยางหน่อยนะ!”

หม่าชาวพูดด้วยความเป็นห่วง

“พี่หยาง พี่เป็นอะไรหรือเปล่า?”

เมื่อได้ยินคำพูดของหม่าชาว เฝิงเสียวหว่านก็รู้สึกตกใจมาก และพูดอย่างรวดเร็วว่า “พี่หยาง นอนลงก่อน ฉันจะตรวจสอบให้!”

หยางเฉินดูหมดคำพูด "ผมสบายดี หม่าชาวไม่วางใจสักที"

เฝิงเสียวหว่านและหวังจ้านไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหยางเฉิน แล้วหม่าชาวจะไม่รู้ได้อย่างไร