The king of War นิยาย บท 1202

“เกิดอะไรขึ้นในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตู?”

“ทำไมฉันถึงสัมผัสได้ถึงลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่อยู่เหนือแดนเทพชั้นยอดจากสองคน?”

“คนหนึ่งคือหยางเฉิน อีกคนคือยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ เขาเป็นใครกัน?”

ภายนอกโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ สีหน้าของยอดฝีมือแดนเทพเหล่านั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก

ในเวลานี้พวกเขาได้ออกจากโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ไปแล้ว และถอยห่างออกไปเกือบร้อยเมตร จากระยะไกลเช่นนี้ พวกเขายังคงสัมผัสได้ถึงการปะทะกันของพลังอันน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งของทั้งสองจากในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้

หม่าชาวที่เพิ่งถอยออกมาจากโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ ในเวลานี้ได้เบิกตากว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “อีกคนหนึ่ง อย่าบอกว่าเป็นคุณปู่จ้าน?”

เมื่อครู่หวางจ้านเอาตัวเองอยู่ แล้วไล่เขาออกมา

เดิมทีเขายังไม่รู้ว่าการอยู่ของหวางจ้านจะมีประโยชน์อย่างไร แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว

แต่หวางจ้านนั้นไม่ได้อยู่ในระดับแดนเทพชั้นกลางหรือ?

แม้ว่าเขาจะมีวิธีเพิ่มระดับวิถีบู๊ แต่ก็คงไม่มีทางพัฒนาความสามารถขึ้นไปถึงแดนเหนือมนุษย์ได้ภายในช่วงเวลาสั้นๆ อย่างบ้าบิ่นเช่นนี้หรอกนะ?

ซ่างกวนโหรวเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ เธอย่อมรู้ว่าตอนนี้ในโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้มีเพียงหยางเฉินและหวางจ้านสองคน

แต่ในเวลานี้กลับมีพลังอานุภาพที่เหนือกว่าสุดยอดแดนเทพส่งออกมาจากภายในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่าหวางจ้านได้ก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์แล้ว

“นี่มัน เป็นไปได้ยังไง?”

ซ่างกวนโหรวพูดด้วยสีหน้าตกใจ “ยอดฝีมือแดนเทพชั้นกลางจะใช้วิธีลับเพื่อทำให้ระดับวิถีบู๊ทะลวงขึ้นสู่สุดยอดแดนเทพได้ยังไง?”

แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์ในเรื่องวิถีบู๊มากที่สุดในราชวงศ์ซ่างกวน แต่เธอก็ไม่เคยได้ยินเรื่องเช่นนี้มาก่อน

แต่มันคือความจริง ภายในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้มีเพียงหยางเฉินและหวางจ้าน ดังนั้นลมปราณแห่งวิถีบู๊ทั้งสองที่เหนือกว่าสุดยอดแดนเทพจึงต้องมาจากพวกเขาเท่านั้น

“คุณปู่จ้าน คุณทำได้ยังไง?”

หม่าชาวกัดฟันพูด

เขาเองก็ไม่มั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของหวางจ้าน แต่เขารู้ว่าหากสามารถทะลวงจากแดนเทพชั้นกลางไปถึงแดนเหนือมนุษย์ได้ในเวลาอันสั้น ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก

เมื่อคิดว่าหวางจ้านบังคับให้เขาออกไป แต่กลับเหลือตัวเองอยู่เคียงข้างหยางเฉินตามลำพัง หม่าชาวก็ตระหนักได้ว่า สาเหตุที่หวางจ้านต้องการให้เขาออกไปก็คือคิดไว้อยู่แล้วว่าจะช่วยหยางเฉินอย่างไร

ลมปราณที่รุนแรงภายในร่างกายของหยางเฉินจำเป็นต้องได้รับการปลดปล่อยออกมา แต่ด้วยระดับวิถีบู๊ของเขา มีเพียงไม่กี่คนในใต้หล้าที่สามารถทนทานต่อมันได้

เว้นแต่จะมียอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์อีกคนปรากฏตัวขึ้น ไม่เช่นนั้นสุดท้ายร่างกายของหยางเฉินจะระเบิดแตกสลาย เพราะไม่สามารถระบายความบ้าคลั่งที่มีอยู่ในร่างกายของเขาได้

“คุณหมายความว่า อีกคนหนึ่งคือท่านผู้อาวุโสหวางจ้านเหรอ?”

ซ่างกวนโหรวถามด้วยความประหลาดใจ

ดวงตาของหม่าชาวแดงก่ำ เขาจ้องเขม็งไปทางโรงเรียนศิลปะการต่อสู้และกัดฟันพูดว่า “ต้องเป็นเขาแน่!”

“แต่เขามีความสามารถแค่แดนเทพชั้นกลางเท่านั้น จะทะลวงผ่านไปยังแดนเหนือมนุษย์ได้ยังไง?”

ซ่างกวนโหรวถามด้วยสีหน้าไม่เชื่อ

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าอีกคนคือหวางจ้าน แต่เธอก็ยังไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์เช่นนี้ได้ในตอนที่หม่าชาวบอกเธอ

ก่อนจะถึงวันนี้เธอไม่รู้ว่าที่อยู่เหนือแดนเทพนั่นคือแดนเหนือมนุษย์

ตอนนี้มีแดนเหนือมนุษย์สองคนปรากฏตัวขึ้นอย่างคาดไม่ถึง

ไม่เพียงแต่ซ่างกวนโหรวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงยอดฝีมือแดนเทพซึ่งเป็นกองกำลังระดับสูงอื่นๆ ของเขาก็ล้วนมีสีหน้าตกตะลึง

ทางสมาคมบูโด สีหน้าของหวาอิงเจี๋ยซีดเผือด เขาเป็นยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอด จึงย่อมรู้เรื่องนี้มากกว่าคนอื่นๆ

ถึงอย่างไรหวางจ้านก็เคยเป็นยอดฝีมือของราชวงศ์หลงมาก่อน หากเขามีความสามารถระดับแดนเหนือมนุษย์จริง มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับราชวงศ์หลง

“ไม่ใช่แต่หวางจ้านเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหยางเฉินด้วย ความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ที่เขามีนั้นไม่ถือว่าเป็นความสามารถในวิถีบู๊ของตัวเอง แต่เป็นการบังคับให้เพิ่มขึ้นโดยใช้วิธีการอะไรสักอย่าง”

ยอดฝีมือแดนเทพของราชวงศ์หลงกล่าวขึ้น “ถ้าเขาแข็งแกร่งขนาดนั้นจริง คงจะฆ่าพวกเราไปนานแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ทำ กลับกลายเป็นว่าคอยควบคุมพลังอาฆาตของตัวเองเอาไว้แทน”

“ยังมีหม่าชาวซึ่งเป็นเพื่อนพี่น้องของเขา และหวางจ้าน ต่างก็ห้ามไม่ให้เขาลงมือฆ่าคนมาก่อน”

“ด้วยเหตุนี้จึงมียอดฝีมือแดนราชาสิบคนโจมตีเขา หลังจากที่เขาฆ่ายอดฝีมือแดนราชาเหล่านั้นได้ภายในชั่วพริบตา เขาก็สูญเสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิง”

“ถ้าผมเดาไม่ผิด ร่างกายของเขาต้องมีปัญหาใหญ่แน่ เขาจะไม่สามารถใช้วรยุทธได้ หากเขาใช้มันก็จะสูญเสียการควบคุมและความแข็งแกร่งจะปะทุขึ้นอย่างมาก”

ในเวลานี้ ทางด้านราชวงศ์เย่ได้มียอดฝีมือแดนเทพคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ถูกต้อง เดิมทีหยางเฉินไม่ใช่ยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์อะไรนั่นเลย สภาพร่างกายของเขายังเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นอีก”

“บางทีตอนนี้เขาอาจจะสูญเสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิง สิ่งเดียวที่เขาจะต้องเผชิญคือความตายเท่านั้น!”

ยอดฝีมือของราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่กล่าวต่อ ซึ่งทำให้เหล่ายอดฝีมือแดนเทพที่ไม่เต็มใจยอมรับรู้สึกดีขึ้นมาก

ถึงอย่างไรพวกเขาก็ฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายสิบปีกว่าจะมีความสามารถระดับแดนเทพ หากชายหนุ่มอายุไม่ถึงสามสิบมีความสามารถระดับแดนเหนือมนุษย์ มันจะเป็นการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงสำหรับพวกเขา

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นพวกเราก็ต้องรอต่อไป หลังจากที่หยางเฉินและหวางจ้านตาย พวกเราจะเริ่มการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตูใหม่อีกครั้ง ว่าไง?”

หลงเคอถามด้วยรอยยิ้ม

“ดี!”

“กำลังคิดแบบนี้อยู่เหมือนกัน!”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็รอต่อไปแล้วกัน!”

ครู่หนึ่ง นอกจากราชวงศ์ซ่างกวนและราชวงศ์ต้วนแล้ว ยอดฝีมือของกองกำลังระดับสูงอื่นๆ ต่างพากันกล่าวขึ้น