The king of War นิยาย บท 1210

“พวกคุณแน่ใจหรือว่าต้องการร่วมมือกับกองกำลังต่างแดนเพื่อต่อสู้กับพวกเรา?”

ต้วนหวูหยาหรี่ตาถาม

ตามจริงแล้ว ราชวงศ์ทั้งสี่แห่งจิ่วโจวต่างหากที่ควรร่วมมือกันปราบปรามสมาคมบูโด แต่ตอนนี้ราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่เลือกที่จะยืนเคียงข้างสมาคมบูโด

“ต้วนหวูหยา อย่ามัวพูดไร้สาระอยู่เลย การร่วมมือกับกองกำลังต่างแดนหมายความว่าอย่างไร​?”

หลงเคอพูดยิ้มเยาะ “สมาคมบูโดอยู่ในอำนาจของเมืองจิ่วโจว หัวหน้าหวาก็เป็นคนจิ่วโจวด้วย ตอนนี้เขากลับมาที่บ้านเกิดแล้ว ทำไมถึงกลายเป็นกองกำลังต่างแดนไปได้?

แม้ว่าเย่ชงจะไม่พูดอะไร แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาแสดงให้เห็นว่าท่าทีของเขาเหมือนกับหลงเคอ

แววดูถูกส่องประกายผ่านสายตาของหวาอิงเจี๋ย เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “วันนี้กองกำลังทั้งหมดมาที่นี่เพื่อต่อสู้แย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู ในเมื่อ มาถึงจุดนี้แล้ว ก็ควรตรงไปตรงมา กองกำลังแต่ละฝ่ายต่อสู้ร่วมกัน สุดท้ายผู้ชนะจะเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู ว่าไง?”

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะเข้าสืบทอดตี้ชุนแล้ว

สีหน้าของยอดฝีมือราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่แย่ลงเล็กน้อย พวกเขาได้แสดงความตั้งใจที่จะร่วมมือกับหวาอิงเจี๋ยแล้ว เมื่อพวกเขาร่วมมือกัน ราชวงศ์ต้วนและราชวงศ์ซ่างกวนจะไม่ใช่แค่เกิดความเสียหายอย่างมากเท่านั้น แต่จะถูกคัดตกรอบด้วย

แต่ตอนนี้หวาอิงเจี๋ยกลับเสนอให้ต่อสู้ตัดสินแพ้ชนะกับห้ากองกำลังระดับสูงด้วยกัน

นี่ก็หมายความว่า พวกเขาจะต้องต่อสู้กันเองงั้นหรือ?

“หัวหน้าหวา ผมขอแนะนำว่าเราควรแก้ปัญหาของราชวงศ์ต้วนและราชวงศ์ซ่างกวนก่อน แล้วพวกเราค่อยหารือถึงวิธีการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตูต่อไป”

หลงเคอกล่าวขึ้น

เย่ชงก็พูดขึ้นเช่นกัน “ผมก็คิดว่าเราควรจัดการกับราชวงศ์ต้วนและราชวงศ์ซ่างกวนก่อน”

“หุบปาก!”

หวาอิงเจี๋ยตะโกนอย่างโกรธเคือง ชำเลืองมองยอดฝีมือของราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่อย่างเย็นชาพลางพูดว่า “พวกคุณคิดจะทำอะไร คิดว่าผมหวาอิงเจี๋ยไม่รู้จริงหรือ?”

“ปั่นหัวผมขนาดนี้ พวกคุณรนหาที่ตายเหรอ?”

สิ้นเสียง ลมปราณแห่งวิถีบู๊ของแดนเทพชั้นยอดก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขาทันที

เมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของหวาอิงเจี๋ย สีหน้าของราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่ก็ซีดเผือดลงอย่างถึงขีดสุด

สีหน้าของหลงเคอและเย่ชงแย่ลง

พวกเขาเป็นฝ่ายเข้าใกล้สมาคมบูโด สุดท้ายก็ทำเป็นหวังดีแต่ดูแคลน

“หัวหน้าหวา คุณเข้าใจผิดแล้ว พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะใช้คุณ แต่...”

หลงเคอรีบอธิบาย แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ หวาอิงเจี๋ยก็เข้ามาขัดจังหวะ “ผมเคยบอกแล้ว พวกคุณต้องการใช้ผมแล้วเหรอ?”

“หรือพวกคุณต้องการใช้สมาคมบูโดจัดการกับราชวงศ์ซ่างกวนและราชวงศ์ต้วนจริงๆ?”

หวาอิงเจี๋ยถามอย่างเย็นชา

“ผม...ผม...”

หลงเคอมีสีหน้าหวาดกลัว ตะกุกตะกักพูดไม่ออกสักประโยคเดียว

เย่ชงแอบด่าเพื่อนร่วมทีมที่โง่เขลาในใจ แต่ภายนอกก็ยังยิ้มและพูดว่า “หัวหน้าหวา ในเมื่อคุณคิดว่า พวกเรายอดฝีมือแต่ละฝ่ายต้องโจมตีพร้อมกัน ราชวงศ์เย่ก็เห็นด้วย!”

เย่ชงไม่กล้าที่จะไม่เห็นด้วย กลัวว่าหวาอิงเจี๋ยจะพุ่งเป้ามาที่ราชวงศ์เย่

ยิ่งไปกว่านั้น จากที่หวาอิงเจี๋ยพูด ยอดฝีมือแต่ละฝ่ายลงมือพร้อมกัน ดูเหมือนว่าจะไม่แตกต่างกับการที่พวกเขาร่วมมือต่อสู้กับราชวงศ์ซ่างกวนและราชวงศ์ต้วนมากนัก

เพียงแต่พวกเขาคิดว่าสมาคมบูโดจะลงมือปราบปรามราชวงศ์ซ่างกวนและราชวงศ์ต้วนเอง ในขณะเดียวกันก็ยังสามารถอาศัยยอดฝีมือของทั้งสองราชวงศ์ทำให้ศักยภาพของหวาอิงเจี๋ยอ่อนแอลงได้ด้วย

ในเมื่อหวาอิงเจี๋ยมองทะลุแผนการนี้แล้ว ก็อาจมีความหวังที่ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอของหวาอิงเจี๋ย

หวาอิงเจี๋ยไม่ได้มองเย่ชงเลย แต่มองไปที่ต้วนหวูหยาแล้วถามว่า “กล้าเหรอ?”

ต้วนหวูหยาและซ่างกวนโหรวมีความขัดแย้งอยู่ในใจ พวกเขารู้ว่าแม้ยอดฝีมือระดับสูงของพวกเขาจะทำงานร่วมกัน แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อกรของหวาอิงเจี๋ย

หากพวกเขาเห็นด้วย กองกำลังระดับสูงทั้งสามจะต้องร่วมมือกันจัดการกับพวกเขาก่อนอย่างแน่นอน