The king of War นิยาย บท 1209

ไม่มีใครคาดคิดว่าหวาอิงเจี๋ยจะลงมือกับหม่าชาว

แม้ว่าหม่าชาวจะสามารถปลดปล่อยศักยภาพได้เทียบได้แดนเทพชั้นยอด แต่เขาก็ยังจำเป็นต้องปลดล็อคพลังต่อสู้ และกินยาเพื่อเสริมความแข็งแกร่ง จึงจะสามารถมีความสามารถระดับแดนเทพชั้นยอด

เขาเคยได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก่อน ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงแดนเทพชั้นยอด แม้แต่ความสามารถระดับแดนเทพชั้นต้น ก็อาจจะปลดปล่อยออกมาไม่ได้

หวาอิงเจี๋ยเป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอด จากการโจมตีนี้ หม่าชาวได้กระอักเลือดออกมาทันทีและกระเด็นถอยหลังออกไป เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว และตอนนี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสยิ่งกว่าเดิม

“คุณกำลังรนหาที่ตาย!”

ทันใดนั้นหยางเฉินก็โกรธจัด เขาสาวเท้าและปรากฏกายขึ้นตรงหน้าหวาอิงเจี๋ยในชั่วพริบตา ก่อนจะปล่อยหมัดออกไป

“ฮึ่ม!”

หวาอิงเจี๋ยพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาและสะบัดมืออย่างแรง ลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัวได้รวมตัวกันที่ฝ่ามือของเขา และยกกำลังออกรับมือทันที

“ปัง!”

เสียงดังสนั่น คนสองคนเข้าปะทะกัน

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่นั้น หวาอิงเจี๋ยก็ถอยหลังออกไป 7-8 ก้าว และ หยางเฉินก็ถอยหลังออกไป 3-4 ก้าวเช่นกัน

“นี่...”

ยอดฝีมือของแต่ละตระกูลรอบๆ ต่างตกตะลึง

พวกเขาคิดไม่ถึงว่า หยางเฉินจะทำให้หวาอิงเจี๋ยถอยหลังออกไปได้ถึง 7-8 ก้าว

แม้ว่าหยางเฉินจะมีความสามารถในการต่อสู้กับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์มาก่อน แต่นั่นก็ไม่ใช่ความสามารถของเขาเอง!

นอกจากนี้ หยางเฉินยังได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อต่อสู้กับหวงจิ้น

แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขายังสามารถโจมตีจนหวาอิงเจี๋ยต้องถอยออกไป 7-8 ก้าว สิ่งนี้ค่อนข้างเป็นที่น่าตกใจ

สีหน้าของหวาอิงเจี๋ยแย่ลงอย่างที่สุด เขาจ้องเขม็งไปที่หยางเฉิน แค่การโจมตีเพียงกระบวนท่าเดียว ก็ตัดสินดีชั่วได้แล้วหรือ?

“พี่เฉิน!”

แม้ว่าหม่าชาวจะถูกกระแทกอย่างแรงอีกครั้ง แต่เห็นได้ชัดว่า ตอนนี้หยางเฉินใช้กำลังมากเกินไปแล้ว บางทีอาจจะใกล้หมดกำลังแล้วก็ได้

จากการที่หยางเฉินไม่ได้ฆ่าหวาอิงเจี๋ยภายในไม่กี่วินาทีก็สามารถทำนายได้ว่า เขากลัวว่าอาการของหยางเฉินจะแย่ลงไปอีก ดังนั้นจึงรีบเอ่ยปากห้ามไว้

“พี่เฉิน วันนี้ช่างมันเถอะ ต้องมีวันหนึ่งที่ผมจะปลิดชีวิตสุนัขเฒ่าตัวนี้ด้วยมือผมเอง!”

หม่าชาวเลียเลือดจากมุมปากและจ้องไปที่หวาอิงเจี๋ยอย่างโหดเหี้ยม

“คุณกำลังรนหาที่ตาย!”

หัวหน้าสาขาหงที่อยู่ถัดจากหวาอิงเจี๋ยพูดอย่างโกรธเคือง “คุณกล้าดูถูกหัวหน้าของพวกเรา ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควรจริงๆ!”

หม่าชาวไม่ได้มองที่หัวหน้าสาขาหงเลย ยังคงจ้องไปที่หวาอิงเจี๋ยด้วยสายตาอาฆาตตลอดเวลา

หวาอิงเจี๋ญขมวดคิ้ว จากสายตาของหม่าชาว ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นความอาฆาตที่มีต่อเขา

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ไว้ชีวิตคุณไม่ได้เหมือนกัน!”

หวาอิงเจี๋ยพูดพลางหรี่ตามอง

ทันใดนั้น ลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่ทวีความแข็งแกร่งมากขึ้นก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

“หัวหน้าหวา คุณไม่ทำเกินไปหน่อยเหรอ?”

ทันใดนั้นต้วนหวูหยาก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณหยางได้ต่อสู้กับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์และได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้คุณจะฉวยโอกาสโจมตีเขาในขณะที่เขากำลังอ่อนแอที่สุดงั้นหรือ?”

ซ่างกวนโหรวก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล เธอจ้องไปที่หวาอิงเจี๋ยอย่างเย็นชาพลางกล่าวว่า “หัวหน้าหวา การแข่งขันชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตูในวันนี้ไม่มีความหมายที่จะดำเนินการต่อไปอีกแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันไปดีกว่า วันหลังค่อยจัดการแข่งขันขึ้นใหม่อีกครั้ง”

“วันนี้เป็นการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู แต่สถานที่นั้นถูกทำลาย ใครมีกฎว่าการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตูจะไม่สามารถดำเนินต่อไปได้หากไม่มีสถานที่เหรอ?”