The king of War นิยาย บท 1208

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ยอดฝีมือระดับสูงของราชวงศ์และสมาคมบูโดก็ถอยกลับไปหลายร้อยเมตรอีกครั้ง

ในระหว่างการต่อสู้ ลมปราณที่น่าสะพรึงกลัวระเบิดออกมาจากร่างของชายวัยกลางคนร่างกำยำ เศษหินรอบๆ ตัวเขาสะเทือนเบาๆ

ในตอนนี้ สีหน้าของหยางเฉินจริงจังขึ้นมา

เขารู้ว่าชายวัยกลางคนร่างกำยำได้ระเบิดสถานะที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา และกำลังจะหมายเอาชีวิตของเขาจริงๆ

แต่เขายังคงปราศจากความกลัว สายตาดูจริงจังขึ้นมาก

เขารู้สถานการณ์ของตัวเองดี ไม่ว่าชายวัยกลางคนร่างกำยำจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ยากที่จะฆ่าเขาได้

สิ่งที่ไม่มีใครรู้ก็คือ เขายืนกรานที่จะไว้ชีวิตหลิวเหล่าก้วย ไม่ใช่เพื่อการแก้แค้น แต่เป็นการขัดเกลาวรยุทธของเขา

ยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ จะพบได้โดยบังเอิญเท่านั้น ด้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ มีเพียงการประมือกับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์เท่านั้น จึงจะสามารถพัฒนาขึ้นได้

“พ่อหนุ่ม เตรียมรับกระบวนท่าของผมให้ดี!”

ชายวัยกลางคนร่างกำยำตะโกนอย่างโกรธจัดและหายตัวไปในทันที

ทันใดนั้น ความรู้สึกของภยันตรายก็มาถึง หยางเฉินรู้ว่านี่คือการโจมตีของชายวัยกลางคนร่างกำยำแล้ว

เขายกแขนขึ้นไขว้กันอยู่ตรงหน้าอกอย่างไม่ลังเล

“ปัง!”

วินาทีถัดมา หมัดของชายวัยกลางคนก็สัมผัสกับแขนที่ไขว้กันของหยางเฉิน

“โอ๊ย...”

หยางเฉินถอยหลังไปไกลกว่าสิบเมตร

เขาแค่รู้สึกว่าแขนทั้งสองของตัวเองกำลังจะหัก เขาไม่คิดอะไรมาก กระทืบเท้าขวากับพื้นอย่างแรง หยางเฉินอาศัยแรงดีดกลับส่งตัวออกไป

ชายวัยกลางคนร่างกำยำเลิกคิ้วขึ้น เขาคิดไม่ถึงว่าเมื่อครู่หยางเฉินจะสามารถต้านทานการโจมตีได้และสามารถโจมตีเขาได้อีกครั้ง

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองถูกยั่วยุ

“ฮึ่ม!”

เขาตะโกนอย่างเย็นชา มองดูหยางเฉินที่กำลังเข้ามาโจมตีเขา แล้วเหวี่ยงหมัดออกไปทันที

“ปังๆๆ!”

ทันใดนั้นชายทั้งสองก็เข้าปะทะกัน

ด้วยพละกำลังที่มี ทำให้ซากปรักหักพังใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาถูกทำลายลงในทันที เกิดเป็นรอยยุบลงไป

“ปัง!”

ชายวัยกลางคนร่างกำยำชกหมัดเข้าที่หน้าอกของหยางเฉิน

คราวนี้หยางเฉินไม่สามารถหลบหลีกได้อีกต่อไป ร่างกายของเขาเหมือนว่าวที่สายขาด กระอักเลือดและกระเด็นออกไป

ร่วงลงบนพื้นหิมะที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรอย่างแรง

ลมปราณแห่งวิถีบู๊ของเขาหายไปในทันทีราวกับกระแสน้ำที่ย้อนกลับ

เขาไม่พอใจ เช่นเดียวกับชายวัยกลางคนร่างกำยำ หลังจากการโจมตีครั้งสุดท้าย ชายวัยกลางคนร่างกำยำก็ถูกหยางเฉินโจมตีเช่นกัน

เขาถอยหลังออกไป 7-8 ก้าว ดูไม่ได้ตกอยู่ในที่นั่งลำบากเหมือนหยางเฉิน แต่เขากลับรู้สึกว่าลมปราณแห่งวิถีบู๊ในร่างกายของเขาปั่นป่วนมาก

ทั้งสองคนอยู่ห่างกันมากกว่า 20 เมตร มองหน้ากันในระยะไกล ไม่มีใครโจมตีอีก

“อะแฮ่ม!”

ครู่ใหญ่ ในที่สุดชายวัยกลางคนร่างกำยำก็ไม่สามารถควบคุมอาการบาดเจ็บของตัวเองได้อีก เขาไออย่างรุนแรง ลมปราณแห่งวิถีบู๊จากร่างกายของเขาก็อ่อนแอลงไปมาก

“พ่อหนุ่ม คุณแข็งแกร่งมาก!”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างจริงจัง

สายตาของหยางเฉินเย็นชาและมืดมนอย่างที่สุด คราวนี้เขาไม่ได้พูดเรื่องไว้ชีวิตหลิวเหล่าก้วยอีก แต่ถามว่า “บอกผมที คุณคือใคร! วันหนึ่งผมจะไปหาคุณ!”

ชายวัยกลางคนร่างกำยำชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจความหมายของหยางเฉิน เขาเลิกล้มความคิดที่จะไว้ชีวิตหลิวเหล่าก้วยแล้วเหรอ?

“หวงจิ้น เขตที่เก้าแห่งเมืองเหมียว!”

ชายวัยกลางคนร่างกำยำแนะนำตัว

เขาเป็นยอดฝีมือแห่งเมืองเหมียวจริงๆ สิบสามเขตแห่งเมืองเหมียว เขาคือยอดฝีมือของเขตที่เก้า ด้วยความสามารถของเขา จะต้องเป็นผู้ที่อยู่ระดับสุดยอดในเขตที่เก้าแน่นอน

ซ่างกวนโหรวรีบอธิบาย “ราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่ รวมถึงสมาคมบูโดยังคิดจะจัดการแข่งขันชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู ฉันเป็นห่วงว่าพวกเขาจะโจมตีคุณ”

“ฮึ!”

หยางเฉินยิ้มเยาะ “ถ้าพวกเขาอยากตาย ก็วิ่งเข้ามาหาผมได้เลย”

ตอนนี้แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังมีกำลังต่อสู้ อย่างน้อยก็ยังรักษาความสามารถระดับแดนเทพชั้นยอดเอาไว้ได้

ในบรรดายอดฝีมือในที่นี้ มีเพียงหวาอิงเจี๋ยจากสมาคมบูโดเท่านั้นที่มีความสามารถถึงระดับแดนเทพชั้นยอด

แต่ลำพังหวาอิงเจี๋ย มันยังไม่เพียงพอหากคิดจะฆ่าเขา

“หยางเฉิน คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะดวงแข็งมาก ประมือกับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ แต่ก็ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างไม่น่าเชื่อ”

ทันใดนั้นก็มีเสียงยั่วยุดังขึ้น หลงเคอเดินเข้ามาพร้อมกับยอดฝีมือของราชวงศ์หลง

“ความแข็งแรงในวิถีบู๊ของคุณหยาง มันช่างน่าตกใจจริงๆ”

เย่ชงก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยอดฝีมือของราชวงศ์เย่

หวาอิงเจี๋ยก็เดินเข้ามาพร้อมกับยอดฝีมือจากสมาคมบูโดเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เมื่อมองไปที่หยางเฉิน

“ทุกท่านควรรู้ว่าการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตูในวันนี้เป็นเพียงเกมหนึ่งเท่านั้น ตอนนี้โรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตูถูกทำลายลงแล้ว ถือว่าสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ ทุกท่านได้โปรดกลับไปเถอะ!”

หยางเฉินกวาดสายตามองดูผู้คนและกล่าวอย่างเย็นชา

เขาได้พยายามขัดขวางการกำเนิดของตี้ชุน และคนเหล่านี้ก็มาเพราะตี้ชุน แล้วเขาจะปล่อยให้คนเหล่านี้ได้ดั่งใจหวังได้อย่างไร?

“ถ้าคุณต้องการให้พวกเราไป พวกเราก็ต้องไปงั้นหรือ? คุณออกคำสั่งพวกเราในนามของคิงแห่งเยี่ยนตูหรือเปล่า?”

หวาอิงเจี๋ยก้าวออกไปข้างหน้า พลังวิถีบู๊ระดับแดนเทพชั้นยอดได้ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

“คุณกำลังจะทำอะไร?”

หม่าชาวก้าวออกไปข้างหน้าทันที จ้องเขม็งไปที่หวาอิงเจี๋ยอย่างโกรธเคือง

“ไปให้พ้น!”

หวาอิงเจี๋ยปล่อยหมัดออกไป หม่าชาวที่ไม่มีการป้องกันตัวใดๆ กระเด็นออกไปด้วยแรงหมัด