The king of War นิยาย บท 1215

คราวนี้ต้วนหวูหยาระเบิดพลังออกมาอย่างสมบูรณ์ โดยไม่มีการควบคุมไว้

แต่หยางเฉินได้บอกว่า เขาสูญเสียกำลังที่จะต่อสู้อีกครั้ง ตอนนี้เขาทำได้แค่พึ่งพาตัวเองเท่านั้น

“รนหาที่ตาย!”

ยอดฝีมือของราชวงศ์หลงมีสีหน้าอาฆาต กระโดดเตะอย่างไร้ความปราณี

นี่คือท่าสังหารที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา เขารวบรวมกำลังทั้งหมดไว้ที่ปลายนิ้วเท้า ส่วนที่ปลายรองเท้าของเขามีใบมีดคมอยู่

ทันทีที่โจมตี แม้ว่าต้วนหวูหยาจะไม่ตาย แต่ก็จะกลายเป็นคนพิการ

เขาไปเพื่อหมายเอาชีวิตของต้วนหวูหยา หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ เขาได้ตระหนักว่า ช่องว่างระหว่างหลงเคอกับต้วนหวูหยานั้นมากเพียงใด

หากต้วนหวูหยาตาย ต่อไปหลงเคอจะถูกคุกคามน้อยลง

“ฆ่ามัน!”

ยอดฝีมือของราชวงศ์หลงตะโกนอย่างโกรธจัด ใช้ปลายเท้าเตะเข้าที่ตำแหน่งหัวใจของต้วนหวูหยาอย่างแรงราวกับสายฟ้า

ในช่วงเวลาที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายนี้ ต้วนหวูหยาดูเหมือนจะรู้สึกถึงเจตนาฆ่าของอีกฝ่าย ไม่แข็งกร้าวอีกต่อไป ขยับเท้าหันขวับ เบี่ยงตัวหลบหลีก

“อุ๊บ!”

พอต้วนหวูหยาหลบได้ เขาก็ได้ยินเสียงใบมีดคมแทงเข้ามาในร่างกายจากทางด้านหลัง

เมื่อเขาตั้งสติและหันกลับมามองก็พบว่า การโจมตีจากยอดฝีมือของราชวงศ์หลงนั้น ตกไปอยู่กับตำแหน่งหัวใจของยอดฝีมือแดนเทพชั้นของสมาคมบูโดที่อยู่ข้างหลัง เพราะเขาหลบหลีกได้ทันเวลา

ทุกคนอึ้งไปชั่วขณะ!

แม้ว่าจะไม่มีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนสำหรับการแข่งขันชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู แต่ยอดฝีมือที่เข้าร่วมการแข่งขันทุกคนได้เลือกที่จะต่อสู้กันเอง

ในเวลานี้มีใบมีดคมซ่อนอยู่ที่นิ้วเท้าของยอดฝีมือราชวงศ์หลง

“ปัง!”

ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นกลางจากสมาคมบูโดล้มลงกับพื้น ตายตาไม่หลับ

เขาคิดไม่ถึงว่า เขาเป็นถึงยอดฝีมือระดับสุดยอดของสมาคมบูโดจะถูกสังหารอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยโดยยอดฝีมือของราชวงศ์หลงที่พวกเขาร่วมมือด้วย

“คุณกำลังรนหาที่ตาย!”

ยอดฝีมือคนสุดท้ายจากสมาคมบูโดเบิกตาโพลงด้วยความโกรธเกรี้ยว จ้องมาที่ยอดฝีมือของราชวงศ์หลงด้วยสายตาอาฆาต

สีหน้าของหวาอิงเจี๋ยมืดมนลง ดวงตาที่ดุร้ายของเขาจ้องไปที่หลงเคอที่อ้าปากค้างอยู่ข้างๆ

“ราชวงศ์หลงกล้าที่จะสังหารยอดฝีมือแดนเทพของสมาคมบูโดของเรา ดีมาก! พวกคุณเก่งมาก!”

หวาอิงเจี๋ยแทบจะกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา

“หัวหน้าหวา มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ!”

สีหน้าของหลงเคอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก พูดด้วยความหวาดกลัว “อย่างที่คุณเห็น ต้วนหวูหยา ไอ้สารเลวคนนี้รอดตายจากการโจมตีที่หมายเอาชีวิตและสังหารยอดฝีมือของสมาคมบูโด”

“นี่คือต้วนหวูหยา ไอ้สารเลว ถ้าไม่ใช่เพราะเขา คนของคุณจะตายได้ยังไง?”

“หัวหน้าหวา ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาทะเลาะกันเอง ไปฆ่าต้วนหวูหยาก่อน แล้วเราค่อยคุยเรื่องอื่น ตกลงไหม?”

ตอนนี้นอกจากหยางเฉินและต้วนหวูหยาแล้ว ก็มียอดฝีมือแดนเทพขั้นปลายของสมาคมบูโดเพียงคนเดียวที่ยังอยู่ในสังเวียนต่อสู้ตัดสินชี้ขาด และยังมียอดฝีมือแดนเทพขั้นปลายของราชวงศ์หลงอีกคนหนึ่ง

กำลังต่อสู้ที่แสดงออกมาของต้วนหวูหยานั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าหกยอดฝีมือแดนเทพร่วมมือกัน ก็ยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้

เมื่อสมาคมบูโดและยอดฝีมือแดนเทพขั้นปลายทั้งสองของราชวงศ์หลงประมือกัน ต้วนหวูหยาจะต้องได้รับชัยชนะครั้งสุดท้ายอย่างแน่นอน

ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์หลงหรือสมาคมบูโดต่างก็ไม่ต้องการเห็นเรื่องนี้เกิดขึ้น

“ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ!”

ยอดฝีมือของราชวงศ์หลงที่อยู่ในสังเวียนต่อสู้ตัดสินชี้ขาดก็มีสีหน้าหวาดกลัวเช่นกัน

หวาอิงเจี๋ยเป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอด เขาฆ่าคนของหวาอิงเจี๋ย หาก หวาอิงเจี๋ยต้องการฆ่าเขา เขาก็ไม่มีทางอื่นนอกจากต้องตาย

ยอดฝีมือแดนเทพขั้นปลายจากสมาคมบูโดมองไปทางหวาอิงเจี๋ย คล้ายกับกำลังรอคอยคำสั่งของหวาอิงเจี๋ย