The king of War นิยาย บท 1233

เมื่อต้วนหวูเหยียนมองเห็นคนที่มา สีหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ต้วนหวูหยา ข้าอยากจะดูว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์ ท่านจะเป็นอย่างไร?”

ต้วนหวูเหยียนหัวเราะลั่นพร้อมกับพูดขึ้น

คนที่มาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอาจารย์ของต้วนหวูเหยียน หลัวซิว

ส่วนหลัวซิว เขาไม่เพียงแต่เป็นอาจารย์ของต้วนหวูเหยียนเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถอยู่ในระดับแดนเทพชั้นยอด เป็นรองจากกษัตริย์ต้วนเท่านั้น

“องค์ชายรอง กษัตริย์ได้สั่งให้พวกเราฆ่าหยางเฉิน แต่ท่านสั่งให้คนพาหยางเฉินไป ท่านเห็นกษัตริย์อยู่ในสายตาหรือเปล่า?”

หลัวซิวยืนอยู่ข้างหน้าต้วนหวูหยาและพูดอย่างเย็นชา

ต้วนหวูหยาดวงตาแดงก่ำ เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เขาจับจ้องไปที่หลัวซิว พลางกัดฟันพูดว่า “พวกท่านรู้ไหมว่าคุณหยางมีวรยุทธแข็งแกร่งแค่ไหน?”

“ในขณะที่เขาปลดล็อคด้วยพละกำลังทั้งหมด จะแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ ตอนนี้ข้าได้ผูกมิตรกับเขาแล้ว หลังจากที่เขาสืบทอดตี้ชุน จะไม่มีทางปฏิบัติต่อราชวงศ์ต้วนอย่างไม่ยุติธรรมแน่นอน”

หลัวซิวสีหน้าสงบนิ่ง พูดอย่างใจเย็น “อย่างที่คุณพูด นั่นคือตอนที่เขาอยู่ในจุดสูงสุดของวิถีบู๊ ตอนนี้เขาจะเป็นหรือตายยังไม่แน่นอน ต่อให้ฟื้นขึ้นก็อาจจะกลายเป็นคนพิการ มีคุณสมบัติที่จะผูกมิตรกับราชวงศ์ต้วนของเราหรือ?”

“หมอเทวดาของราชวงศ์ต้วนได้ตรวจเขาแล้ว ร่างกายของเขาแข็งแรงดี แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงฟื้นขึ้นมาไม่ได้”

ต้วนหวูหยากล่าวอย่างหนักแน่น “ข้าเชื่อว่าเขาจะตื่นขึ้นมาได้ในไม่ช้านี้”

“ท่านเชื่อมั่นก็เป็นเรื่องของท่าน ข้ารู้แค่ว่ากษัตริย์มอบหมายภารกิจให้ข้ามาสังหารหยางเฉิน”

อารมณ์ของหลัวซิวไม่เปลี่ยนเลยสักนิด เป็นเหมือนเครื่องจักร กล่าวอย่างเย็นชา “องค์ชายรอง ข้าไม่อยากลงมือกับท่าน ถ้าท่านยังขัดขวางอีก ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”

หลังจากเตือนต้วนหวูหยา เขาก็พูดอีกว่า “หวูเหยียน ฆ่าหยางเฉินซะ!”

ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าหยางเฉินจะรอดหรือไม่ ใครๆ ก็สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย แต่ผลงานครั้งนี้เขาต้องมอบให้ต้วนหวูเหยียน

หลัวซิวเป็นอาจารย์ของต้วนหวูเหยียน ย่อมไม่แย่งชิงผลงานของต้วนหวูเหยียน

“ครับ อาจารย์!”

ต้วนหวูเหยียนมีความยินดีอย่างยิ่ง ถ้าเขาฆ่าหยางเฉินได้ กษัตริย์ต้วนอาจจะเห็นว่าเขาสร้างผลงานใหญ่

ตอนนี้เขามียาบำรุงร่างกายแล้ว หากกษัตริย์ต้วนมอบรางวัลให้เขาอีก ก็ต้องมีค่าไม่น้อยไปกว่ายาบำรุงร่างกายแน่นอน

“หยางเฉิน ไปตายซะ!”

แม้ว่าต้วนหวูเหยียนจะถูกต้วนหวูหยาโจมตี แต่ต้วนหวูหยาก็ไม่ได้ลงมือกับเขาหนัก ในเวลานี้ลมปราณแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเทพชั้นปลายของต้วนหวูเหยียนได้ระเบิดออกมาในทันใด เขาเหยียบลงบนศีรษะของหยางเฉิน

“บังอาจ!”

ต้วนหวูหยาคำรามและทำท่าจะพุ่งเข้าไป

แต่ทันทีที่เขาขยับตัว หลัวซิวก็เข้ามาขวางทางเขาไว้ ผ่านไปไม่ได้

ต้วนหวูหยาทำได้เพียงมองตาปริบๆ ต้วนหวูเหยียนใกล้จะเหยียบศีรษะของหยางเฉินเข้ามาเรื่อยๆ

“พลั่ก!”

ในเวลานี้ตู๋โยวรีบวิ่งเข้าไปชกเข้าที่หน้าอกของต้วนหวูเหยียน

ต้วนหวูเหยียนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกระเด็นถอยหลังในทันที

ต้วนหวูหยาไม่ได้ลงมือกับต้วนหวูเหยียนรุนแรง แต่กับตู๋โยวจะยั้งมือไม่ได้ แม้ว่าเมื่อครู่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสจากหลัวซิว แต่ก็ยังสามารถระเบิดพละกำลังออกมาได้ถึง 80%

ต้วนหวูเหยียนที่ไม่ทันได้ป้องกัน ถูกตู๋โยวโจมตีตรงเป้า

“เจ้ารนหาที่ตาย!”

สายตาของหลัวซิวฉายแววอาฆาต เขาพุ่งตัวเข้าหาตู๋โยว

ตู๋โยวรู้อยู่แล้วว่า วันนี้ต้องต่อสู้เอาเป็นเอาตายเท่านั้นจึงจะมีทางรอด ถ้าไม่อย่างนั้นก็ต้องตายที่นี่

เขาไม่มีความลังเลใจเลยสักนิด จิตวิญญาณการต่อสู้พรั่งพรูออกมาเต็มร่างกาย ลมปราณแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเทพชั้นปลายแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

“ฆ่ามัน!”

เขาขยับเท้าและเดินหน้าเข้าไปต่อสู้

ต้วนหวูหยารู้ดีว่าเมื่อมีหลัวซิวอยู่ ตู๋โยวจะไม่มีโอกาสชนะเลย

ทันใดนั้นเขาก็ตรงดิ่งเข้าไปหาหลัวซิว

“พลั่ก!”

“พลั่ก!”

เสียงปะทะอย่างหนักดังขึ้นสองครั้งติดต่อกัน