The king of War นิยาย บท 1235

ในเวลานี้ได้เกิดความเงียบงันขึ้น!

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง เมื่อมองไปที่ตำแหน่งหัวใจของต้วนหวูเหยียน แขนข้างหนึ่งเจาะทะลุเข้าไป ฝ่ามือโชกเลือดกุมหัวใจอยู่

“อุ๊บ!”

มือข้างนั้นออกแรงทันที หัวใจของต้วนหวูเหยียนแตกสลายในพริบตา

ในขณะที่ทุกคนตะลึงงัน ต้วนหวูเหยียนก็ล้มลงกับพื้น ตายตาไม่หลับ

“คุณหยาง!!”

เมื่อต้วนหวูหยาเห็นเงาร่างที่คุ้นเคยอยู่ข้างหลังต้วนหวูเหยียน ก็มีสีหน้าประหลาดใจทันที

หยางเฉินมองไปที่ต้วนหวูหยา รอยยิ้มอันอ่อนโยนปรากฏขึ้นที่มุมปาก เขาพยักหน้า “ที่เหลือให้เป็นหน้าที่ผมจัดการเอง!”

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขานอนอยู่บนเตียงในราชวงศ์ต้วนมาโดยตลอด แม้ว่าจะตื่นขึ้นมาไม่ได้ แต่เขาก็มีสติอยู่ตลอดเวลา

เขารู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายนอกดี

เมื่อครู่เขากังวลมาก แต่คิดไม่ถึงว่า ตู๋โยวที่แบกเขาไว้บนหลังจะถูกยอดฝีมือแดนเทพทั้งสี่ร่วมกันโจมตีกระเด็นออกไป หลังจากที่เขาตกกระแทกพื้น เขาก็กลับตื่นขึ้นมา

หากหมอเทวดาของราชวงศ์ต้วนที่เคยตรวจร่างกายหยางเฉินรู้ว่า หยางเฉินตื่นขึ้นมาหลังจากถูกโยนกระแทกพื้น พวกเขาต้องรู้สึกเซ็งแน่

“หวูเหยียน!”

ในตอนนี้หลัวซิวรู้สึกตัวและตะโกนออกมาทันที เขาสาวเท้าตรงดิ่งเข้าไปหาต้วนหวูเหยียนในทันที

แต่ทว่า หัวใจของต้วนหวูเหยียนก็ถูกหยางเฉินบดขยี้และตายไปแล้ว

จนกระทั่งในเวลานี้ ยอดฝีมือคนอื่นๆ ของราชวงศ์ต้วนต่างได้สติกลับมา เมื่อมองไปที่หยางเฉิน สีหน้านั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พรุ่งนี้ต้วนหวูเหยียนจะได้รับการแต่งตั้งเป็นรัชทายาทของราชวงศ์ต้วน แต่ดันถูกชายหนุ่มผมขาวที่อยู่ตรงหน้าบดขยี้หัวใจจนตาย

ทุกคนต่างอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

ต้วนหยู่เยียนมองหยางเฉินด้วยสีหน้าเกรงกลัว หลายวันมานี้เธอคอยดูแลหยางเฉินมาโดยตลอด เธอคิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มรูปงามที่ดูไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อใครจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายถูกเขาฆ่าตายภายในเสี้ยววินาที

แม้แต่ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดก็อาจทำแบบนี้ไม่ได้?

“ถ้าท่านกล้าฆ่าศิษย์ของข้า ข้าก็จะฆ่าท่าน!”

ใบหน้าของหลัวซิวเต็มไปด้วยความดุร้าย

การกล้าฆ่าลูกศิษย์ต่อหน้าต่อตาเขา เป็นการดูถูกอย่างใหญ่หลวงที่สุดสำหรับเขา

แต่หยางเฉินเพียงเหลือบมองเขาอย่างดูถูก แล้วมองไปทางต้วนหวูหยา พลันสะบัดนิ้ว ขวดลายครามก็ลอยไป

ต้วนหวูหยารีบคว้าไว้

จากนั้นหยางเฉินก็กล่าวว่า “ข้างในนี้มียารักษาอาการบาดเจ็บอยู่สองเม็ด คุณกับตู๋โยวกินคนละหนึ่งเม็ด!”

“ขอบคุณครับคุณหยาง!”

ต้วนหวูหยารีบขอบคุณ แล้วหยิบยาเม็ดสองเม็ดออกมา ยื่นให้ตู๋โยวกินก่อนหนึ่งเม็ด แล้วตัวเขาก็กินอีกหนึ่งเม็ด

“ขอบคุณมากสำหรับหลายวันที่ผ่านมา!”

หยางเฉินมองไปทางต้วนหยู่เยียนอีกครั้งและพูดด้วยสีหน้าจริงใจ

ถึงตอนนี้ต้วนหยู่เยียนก็ยังไม่ได้สติคืนจากการที่หยางเฉินฆ่าต้วนหวูเหยียนภายในชั่ววินาที จนกระทั่งหยางเฉินกล่าวขอบคุณเธอ จึงได้สติกลับมา

“คุณเป็นเพื่อนของพ่อฉัน และคุณก็ป่วยหนัก เป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องดูแลคุณอยู่แล้ว”

ต้วนหยู่เยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ไพเราะน่าฟังมาก

หยางเฉินจึงมองไปที่หลัวซิวที่กำลังโกรธจัด ประกายแสงปรากฏขึ้นตรงหว่างคิ้ว “ต้วนหวูเหยียนตายไปแล้ว คุณแน่ใจหรือว่าต้องการประมือกับผม?”

หลัวซิวกัดฟันมองไปทางหยางเฉินและคำรามใส่ “คุณกล้าฆ่าศิษย์ของผม ผมก็จะฉีกคุณเป็นชิ้น ๆ!”

สิ้นเสียง เขาก็กระโจนเข้าหาหยางเฉิน

แต่ทว่าพอเขาเพิ่งบุกเข้าไปตรงหน้าหยางเฉิน หยางเฉินก็ได้หายตัวไป