The king of War นิยาย บท 1236

การอ้อนวอนของต้วนหวูหยา ทำให้ทุกคนมีสีหน้าประหลาดใจ

เพราะถึงอย่างไรหลัวซิวก็เป็นอาจารย์ของต้วนหวูเหยียน ตอนนี้ต้วนหวูเหยียนถูกหยางเฉินฆ่าตาย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าระหว่างหลัวซิวกับหยางเฉินถ้าไม่ถึงตายจะไม่จบลงง่ายๆ

แม้ว่าหยางเฉินจะเป็นผู้ที่สังหารต้วนหวูเหยียน แต่ต้วนหวูหยาก็เป็นคนพาหยางเฉินกลับมาที่ราชวงศ์ต้วน เหตุผลที่หยางเฉินต้องการฆ่าต้วนหวูเหยียนก็เพื่อช่วยลูกสาวของต้วนหวูหยาเช่นกัน

แม้ว่าหยางเฉินจะไว้ชีวิตหลัวซิว แล้วหลัวซิวจะทำงานให้ต้วนหวูหยาในอนาคตหรือไม่?

ในเวลานี้ สองตาของหลัวซิวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขาจ้องเขม็งไปที่หยางเฉิน ที่มุมปากยังมีรอยเลือดอยู่

ทันใดนั้นหยางเฉินก็มองไปที่ต้วนหวูหยาและพูดว่า “คุณน่าจะรู้ว่าหากไว้ชีวิตเขาจะเป็นปัญหาใหญ่ที่แฝงอยู่สำหรับคุณ”

ต้วนหวูหยามีสีหน้าหยิ่งผยอง สายตาที่มองหลัวซิวนั้นเย็นชา “ผมมั่นใจว่าจะเอาเขาอยู่!”

“ดี ถ้าอย่างนั้นก็ไว้ชีวิตเขาชั่วคราวก่อน!”

หยางเฉินพูดจบก็เดินเข้ามาหาต้วนหวูหยาอย่างใจเย็น

ในเวลานี้ต้วนหวูหยาได้กินยารักษาอาการบาดเจ็บที่หยางเฉินให้มา อาการบาดเจ็บของเขาเริ่มคงที่และค่อยๆ ฟื้นตัว

หยางเฉินสัมผัสได้ว่าลมปราณแห่งวิถีบู๊ในร่างกายของต้วนหวูหยากำลังก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอด เหมือนจะขาดอีกนิดเดียวเท่านั้น

“กินยาเม็ดนี้เข้าไป!”

หยางเฉินพลิกฝ่ามือ ขวดหยกที่มีคุณภาพดีมากปรากฏขึ้นในฝ่ามือของเขา เขาโยนมันไปให้ต้วนหวูหยา

“ยาบำรุงร่างกาย!”

เมื่อกลุ่มยอดฝีมือของราชวงศ์ต้วนเห็นขวดหยกนี้ ทั้งหมดมีสีหน้าประหลาดใจ

เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่กษัตริย์ต้วนเปิดการประชุมเร่งด่วน มันคือยาบำรุงร่างกายที่กษัตริย์ต้วนมอบให้ต้วนหวูเหยียน ตอนนี้มันมาอยู่ในมือของหยางเฉิน แล้วยังให้ต้วนหวูหยาอีก

หยางเฉินไม่รู้เรื่องยาบำรุงร่างกาย แค่รู้สึกว่ามันมีพลังงานบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งอยู่ในเม็ดยานี้

ความสามารถของต้วนหวูหยากำลังจะไปถึงระดับแดนเทพชั้นยอด หลังจากกินยานี้ พลังงานที่มีอยู่ในเม็ดยานั้นน่าจะเพียงพอที่จะทำให้ต้วนหวูหยาก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดได้

“ตกลง!”

ต้วนหวูหยาก็ไม่เกรงใจ เปิดขวดหยกและหยิบยาเม็ดสีดำที่อยู่ภายในออกมา

ในตอนนี้ กลิ่นหอมฟุ้งของยาได้แผ่ซ่านออกมาจากขวดหยก

ต้วนหวูหยากินยาเข้าไปอย่างไม่ลังเล

ยาเม็ดละลายอยู่ในปาก กลายเป็นกระแสน้ำอุ่นไหลเข้าสู่อวัยวะภายในของเขา

ในขณะเดียวกัน พลังงานที่น่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมาภายในร่างกายของต้วนหวูหยา

พลังงานนั้นบริสุทธิ์มาก เหมือนกับแสงอาทิตย์ที่ปกคลุมตัวผู้คน ต้วนหวูหยารู้สึกอบอุ่นและสบายตัวมาก

พลังงานที่ปลดปล่อยออกมาจากเม็ดยา มุ่งหน้าเข้าสู่อวัยวะภายในและแขนขาของเขาอย่างพรั่งพรู

ในเวลานี้ ร่างกายของเขาเหมือนฟองน้ำแห้ง ส่วนยาบำรุงร่างกายก็เหมือนน้ำใสที่ถูกร่างกายของต้วนหวูหยาดูดกลืนอย่างบ้าคลั่ง

ยิ่งไปกว่านั้น เดิมทีต้วนหวูหยายังได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ค่อยๆ ฟื้นตัวภายใต้พลังงานอันทรงพลังนี้

“ฤทธิ์ยาแรงมาก!”

มีคนอุทานออกมาด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

เมื่อหลัวซิวเห็นภาพนี้ ก็ยิ่งรู้สึกโมโหมากขึ้นไปอีก เพราะยาบำรุงร่างกายนี้เดิมทีกษัตริย์ต้วนนั้นมอบให้ต้วนหวูเหยียน แต่ตอนนี้กลับถูกต้วนหวูหยากินเข้าไป

ต้วนหวูเหยียนเป็นลูกศิษย์ของเขามาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองเข้ากันได้ดี เป็นทั้งอาจารย์และพ่อ

ตอนนี้ต้วนหวูเหยียนตายด้วยน้ำมือของหยางเฉินอย่างน่าสังเวช แม้แต่ยาบำรุงร่างกายที่เดิมทีเป็นของต้วนหวูเหยียน ก็ยังถูกหยางเฉินเปลี่ยนมือมอบให้ต้วนหวูหยา

แค่คิดก็รู้ว่า ในเวลานี้ความรู้สึกภายในใจเขานั้นไม่ยินยอม

ในขณะนี้เอง ลมปราณแห่งวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวได้ค่อยๆ แผ่ออกมาจากร่างกายของต้วนหวูหยา ม้วนกวาดไปทุกทิศทาง

“องค์ชายรอง คุณจะก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดแล้วหรือ?”

“ตอนนี้เขาเพิ่งห้าสิบเองใช่ไหม? วิถีบู๊จะก้าวหน้าไปอีกขั้นแล้วหรือ?”

“นี่แหละคือองค์ชายรอง สุดยอดวรยุทธที่แท้จริง!”

“เช่นนี้ราชวงศ์ต้วนของเรา เมื่อนับรวมกษัตริย์และหลัวซิว บวกกับองค์ชายรอง ก็จะมียอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดสามคนแล้ว!”

“ท่านพ่อ!”

ต้วนหยู่เยียนยังตกตะลึงกับภาพที่เธอเห็นและแผดเสียงลั่น

ตู๋โยวสาวเท้าวิ่งเข้าไปหาหลัวซิวในทันที แม้ว่าจะต้องตาย แต่เขาก็ต้องขัดขวางการโจมตีของหลัวซิวให้ได้

ประกายอันเย็นเยียบปรากฏขึ้นมาในแววตาของหยางเฉิน เขาไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า แต่พูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่รู้จักประมาณตน!”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังแห่งวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัวก็พรั่งพรูขึ้นมาจากร่างกายของต้วนหวูหยาในทันที

นี่คือลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่มีเพียงยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดเท่านั้นที่สามารถครอบครองได้

เพียงพริบตาเดียว ก็ฟันฝ่าข้ามแดนได้!

“พลั่ก!”

ขณะที่กริชในมือของหลัวซิวกำลังจะปักเข้าไปในหัวใจของต้วนหวูหยา ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายนี้ จู่ๆ แขนข้างหนึ่งก็ยื่นออกมาคว้าข้อมือของหลัวซิวไว้

“ข้าหาทางรอดชีวิตให้ท่านแล้ว ทำไมท่านถึงยังรนหาที่ตายอีกล่ะ?”

ต้วนหวูหยากล่าวอย่างใจเย็น

มือที่จับข้อมือของหลัวซิวไว้ไม่ใช่ใครอื่น เป็นของต้วนหวูหยาที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดนั่นเอง

หลัวซิวรู้สึกเพียงว่าข้อมือของเขาถูกก้ามปูหนีบไว้ ด้วยความสามารถของระดับแดนเทพชั้นยอดของเขา จึงไม่สามารถสะบัดให้หลุดพ้นได้

เขามีสีหน้าตกใจ “นี่...นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

“ท่านไม่ได้อยู่ระดับแดนเทพชั้นยอด แต่เป็นกึ่งแดนเหนือมนุษย์!”

หลัวซิวคำรามลั่น สายตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“อะไรนะ? กึ่งแดนเหนือมนุษย์?”

“องค์ชายรอง เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอด ศักยภาพก็ก้าวเข้าสู่กึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้วเหรอ?”

ยอดฝีมือแดนเทพหลายคนของราชวงศ์ต้วนต่างมีสีหน้าตกตะลึง