The king of War นิยาย บท 1245

ต้วนหวูหยาพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ถ้าท่านคิดอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ข้าเป็นคนพาคุณหยางกลับมาที่ราชวงศ์ต้วน ต้วนหวูเหยียนถูกฆ่า ถือว่าหาเรื่องใส่ตัวเอง”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหยางออกหน้า คนที่ตายก็คือลูกสาวของข้า คุณหยางเป็นผู้มีบุญคุณช่วยข้าไว้ และช่วยชีวิตลูกสาวของข้าไว้ ถ้าข้าไม่สนใจความอยู่รอดของเขา ก็ไม่แตกต่างจากสัตว์เดรัจฉาน”

“เสด็จพ่อได้โปรดตรวจสอบความจริง!”

เมื่อได้ยินคำพูดของต้วนหวูหยา ความโกรธบนใบหน้าของกษัตริย์ต้วนก็หายไปในทันใด สงบนิ่งจนดูน่ากลัว

เป็นเวลานานกว่าเขาจะพูดขึ้นอีกครั้ง “พูดแบบนี้หมายความว่า ตราบใดที่ข้าไม่ปล่อยหยางเฉินไป เจ้าก็จะเป็นศัตรูกับข้า? หรือจนถึงขนาดยึดอำนาจใช่ไหม?”

ต้วนหวูหยาพยักหน้า “ข้ากำลังช่วยราชวงศ์ต้วนอยู่!”

“ช่วยราชวงศ์ต้วนงั้นเหรอ!”

กษัตริย์ต้วนเยาะเย้ย “เช่นนี้ ข้าก็ต้องทนเจ็บปวดและฆ่าเจ้าไปด้วยกัน!”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งวังราชวงศ์ต้วน

“ระวัง!”

ต้วนหวูหยาตกใจหน้าถอดสี รีบพูดขึ้น

ในขณะเดียวกัน เขาก็สาวเท้าก้าวเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าต้วนหยู่เยียนภายในชั่วพริบตา

เพราะเงาร่างของกษัตริย์ต้วนได้หายไปจากจุดเดิม ส่วนยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดทั้งสองที่อยู่ข้างกายกษัตริย์ต้วนก็หายไปพร้อมกันด้วย

ตู๋โยวไม่รอช้า กระทืบเท้าอย่างแรง พุ่งตรงออกไปทันทีราวกับลูกศรที่ออกจากคันธนู

“ปัง!”

แผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงไปทางหยางเฉิน

ทันใดนั้นเขาที่ยังยืนอยู่ที่เดิมก็เหวี่ยงฝ่ามือไปข้างหน้า ร่างของกษัตริย์ต้วนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา พร้อมกับเหวี่ยงฝ่ามือออกมาเช่นกัน ฝ่ามือทั้งสองเข้าปะทะกัน

ทันใดนั้นคลื่นพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวก็ม้วนกวาดไปทุกทิศทาง โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่จุดที่ทั้งสองปะทะกัน

“ปังๆๆ!”

พลังทำลายล้างเหมือนวันโลกาวินาศ ได้ทำลายเครื่องแก้วทั้งหมดภายในวังราชวงศ์ต้วนอันยิ่งใหญ่

ในขณะเดียวกัน โต๊ะประชุมขนาดใหญ่อันล้ำค่าก็พังทลายลงทันที แตกหักออกเป็น 4-5 ส่วน

พื้นหินอ่อนแตกหักเป็นชิ้นๆ ท่ามกลางคลื่นพลังงานที่น่าสะพรึงกลัว

ในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่ลมหายใจ พื้นหินอ่อนทั้งหมดก็แตกสลาย

ยอดฝีมือแดนเทพเหล่านั้นพากันกระเด็นไปข้างหลังเหมือนถูกโจมตีอย่างหนัก

แม้แต่ยอดฝีมือแดนเทพเหล่านั้นก็ยังรู้สึกได้ถึงคลื่นพลังงานมหาศาลที่กำลังอาละวาดอยู่ในวังราชวงศ์ต้วน

“ตึ้งๆๆ!!”

ต้วนหวูหยาซึ่งยืนขวางอยู่ตรงหน้าต้วนหยู่เยียน ได้ก้าวถอยหลังออกไปหลายก้าวติดต่อกันจากพลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้

โชคดีก็คือ ขณะที่หยางเฉินและกษัตริย์ต้วนเข้าปะทะกัน เขาได้เข้ามายืนขวางอยู่ตรงหน้าต้วนหยู่เยียนแล้ว และปกป้องต้วนหยู่เยียนจากพลังกดดันของวิถีบู๊ เพื่อไม่ให้ต้วนหยู่เยียนได้รับบาดเจ็บ

แม้แต่ยอดฝีมือกึ่งแดนเทพเหล่านั้นก็ยังกระเด็นออกไปด้วยแรงสั่นสะเทือนทั้งหมด ถ้าต้วนหยู่เยียนต้องรับแรงกดดันจากวิถีบู๊ เธออาจจะตายได้ในทันที

“ท่านพ่อ!”

สีหน้าของต้วนหยู่เยียนเต็มไปด้วยความกังวล

เลือดไหลออกมาจากมุมปากของต้วนหวูหยา เขามองไปที่กษัตริย์ต้วน จากนั้นกัดฟันพูดว่า “ถอย!”

ทันทีที่พูดจบ เขาก็จับมือของต้วนหยู่เยียน รีบออกจากวังราชวงศ์ต้วน ตู๋โยวรีบตามไป

ต้วนหวูหยาเคยเห็นภาพการต่อสู้ระหว่างหยางเฉินกับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์จากเมืองเหมียวด้วยตาตัวเอง ในตอนนั้นทุกคนอยู่ห่างจากศูนย์กลางของการต่อสู้เป็นพันเมตร

การปะทะกันระหว่างหยางเฉินและกษัตริย์ต้วนเมื่อครู่เป็นเพียงการเริ่มต้น ด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ระเบิดออกมา แค่นี้ก็รู้ว่าหากมันระเบิดออกมาจนหมดสิ้น มันจะเกิดเรื่องราวที่น่ากลัวเพียงใด

ต้วนหวูหยาเป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอด แม้แต่เขาก็ยังไม่อาจทานทนต่ออานุภาพของการปะทะวิถีบู๊กัน ซึ่งก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่า ทั้งสองคนได้ข้ามผ่านระดับแดนเทพชั้นยอดไปแล้ว

มันไม่มีประโยชน์ที่พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่อไป

ไม่กี่วินาทีต่อมา ภายในวังราชวงศ์ต้วนที่เคยมีกำแพงไฟวิจิตรงดงาม กลายเป็นซากปรักหักพังมากมาย

นอกจากหยางเฉินและกษัตริย์ต้วนที่กำลังปะทะกัน ก็มีเพียงสองยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดเท่านั้น

ยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดสองคนยืนอยู่ขนาบซ้ายขวาข้างกายหยางเฉิน สีหน้ามีแต่ความเคร่งขรึม