The king of War นิยาย บท 1246

หยางเฉินแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่เพียงแต่รู้จักราชวงศ์อู่เท่านั้น แต่ยังรู้จักอู่หนิง หัวหน้ารองของราชวงศ์อู่ด้วย

เขาถามว่า “แม่ของต้วนหวูเหยียนเป็นสมาชิกของราชวงศ์อู่หรือ?”

กษัตริย์ต้วนพยักหน้า “เป็นที่รู้กันดีว่า เมื่อร้อยปีที่แล้วยังมีราชวงศ์ทั้งเก้าอยู่ จากนั้นเมื่อราชวงศ์ทั้งห้าร่วมมือกันเพื่อพยายามปราบปรามเมืองเยี่ยนตู แต่ราชวงศ์ทั้งห้าก็ถูกปราบปรามโดยคนคนนั้นเพียงลำพัง ตั้งแต่เป็นต้นมา ราชวงศ์ทั้งห้าก็ได้ถูกลดชั้นเป็นตระกูลเดอะคิงในปัจจุบัน”

“ในการต่อสู้ครั้งนั้น ราชวงศ์ทั้งห้าได้สูญเสียยอดฝีมือระดับสูงไปเป็นจำนวนมาก ดังนั้นหลังจากถูกลดชั้นเป็นตระกูลเดอะคิง ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็อ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก ค่อยๆ ห่างเหินจากราชวงศ์ทั้งสี่อื่นๆ”

“แต่สิ่งที่ผู้คนไม่รู้ก็คือ เมื่อร้อยปีก่อน นอกเหนือจากราชวงศ์ทั้งเก้าแล้ว ยังมีราชวงศ์โบราณอีกสองตระกูล ราชวงศ์อู่ก็เป็นหนึ่งในสองราชวงศ์โบราณ”

“อู่หยู่หลาน มารดาของต้วนหวูเหยียน เคยเป็นเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์โบราณ และยังเป็นผู้หญิงที่ข้ารักมากที่สุดในชีวิตด้วย!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของกษัตริย์ต้วนก็เต็มไปด้วยความผูกพันอย่างลึกซึ้ง

หยางเฉินตกใจ เขารู้แค่ว่าเมื่อร้อยปีก่อน จิ่วโจวเคยมีราชวงศ์ทั้งเก้า ต่อมาราชวงศ์ทั้งห้าก็ลดชั้นมาเป็นตระกูลเดอะคิงทั้งห้าในปัจจุบัน

พูดตามหลักเหตุผล ตอนนี้น่าจะเหลือเพียงราชวงศ์ทั้งสี่

ในอดีตตอนที่ได้พบกับสมาชิกของราชวงศ์อู่ที่ตระกูลคิงกวน เขายังไม่รู้เรื่องราวอะไร จนกระทั่งเขาได้ยินสิ่งที่กษัตริย์ต้วนพูด เขาถึงตระหนักว่านอกจากราชวงศ์ต้วน ราชวงศ์เย่ รวมถึงราชวงศ์หลง และราชวงศ์ซ่างกวนที่เขาติดต่อคบหาด้วยแล้ว ยังมีราชวงศ์อู่อีกหนึ่งตระกูลด้วย

จำนวนราชวงศ์มีถึงห้าราชวงศ์ ถ้ากษัตริย์ต้วนไม่ได้พูดอย่างนี้ เขาคงมองข้ามปัญหานี้ไปแล้ว

ที่แท้ไม่ใช่ราชวงศ์ทั้งสี่ ราชวงศ์อู่ไม่ได้เป็นหนึ่งในสี่ราชวงศ์ แต่เป็นหนึ่งในสองราชวงศ์โบราณที่อยู่เหนือกว่าราชวงศ์ทั้งสี่

“พูดแบบนี้ก็หมายความว่าราชวงศ์โบราณแข็งแกร่งมาก? เหนือกว่าราชวงศ์ต้วนมากงั้นหรือ?”

หยางเฉินถามว่า “ในตัวต้วนหวูเหยียนมีสายเลือดของราชวงศ์อู่ด้วย ดังนั้นคุณจึงกลัวว่าการตายของต้วนหวูเหยียน จะทำให้ราชวงศ์อู่มาหาเรื่องราชวงศ์ต้วน?”

หยางเฉินพอจะรู้คร่าวๆ แล้วว่าทำไมกษัตริย์ต้วนจึงเข้าข้างต้วนหวูเหยียน

กษัตริย์ต้วนพยักหน้า “พูดให้ถูก คนที่ข้ากลัวก็คือแม่ของต้วนหวูเหยียน อู่หยู่หลาน!”

“เธอแข็งแกร่งมากเหรอ?”

หยางเฉินถามอีกครั้ง

“แข็งแกร่งมาก เมื่อสี่สิบห้าปีที่แล้ว เธอเป็นสุดยอดวรยุทธอันดับหนึ่งของราชวงศ์อู่ ในขณะนั้นเธอมีอายุเพียง 20 ปี และได้ก้าวเข้าสู่ระดับกึ่งแดนเทพแล้ว ตอนนี้ห้าสิบปีผ่านไปแล้ว ท่านคิดว่าเธอจะแข็งแกร่งขนาดไหน?”

กษัตริย์ต้วนมองมาที่หยางเฉินและกล่าวด้วยสีหน้าเยาะเย้ยตัวเองว่า “ในตอนนั้นข้ายังมีความสามารถแค่ระดับแดนราชาขั้นกลาง ถ้าไม่ได้พบกับอู่หยู่หลาน บางทีข้าอาจจะมาไม่ถึงระดับในปัจจุบันก็ได้”

“พูดได้เลยว่าทุกสิ่งที่ข้ามีตอนนี้ อู่หยู่หลานเป็นคนให้”

“ตอนนี้ข้าไม่สามารถปกป้องลูกชายของเราได้ หากเธอรู้ว่าท่านเป็นคนฆ่าต้วนหวูเหยียน ข้าบอกได้เลยว่า เธอจะไม่ปล่อยท่านไปแน่!”

หยางเฉินยังตกใจอยู่มาก ตอนอายุยี่สิบปี อู่หยู่หลานก็มีความสามารถถึงระดับกึ่งแดนเทพแล้วหรือ?

ความสามารถวิถีบู๊เช่นนี้ ช่างน่ากลัวจริงๆ

“ตอนนี้วิถีบู๊ของเธออยู่ในระดับใด?” หยางเฉินถาม สีหน้าจริงจังมากขึ้น

กษัตริย์ต้วนมองมาที่หยางเฉิน และกล่าวด้วยสีหน้าซับซ้อน “ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม!”

“แดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม?”

หยางเฉินรู้สึกสับสน เขารู้เพียงว่าเหนือแดนเทพคือแดนเหนือมนุษย์ แต่ไม่รู้ว่ายังมีแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามอีก