The king of War นิยาย บท 1247

“สถานการณ์หลังจากนั้นของหล่อน เป็นฉันทุ่มเทไปมากมายถึงสอบถามมาได้ สำหรับยังมีความรักใคร่ต่อฉันอยู่หรือไม่ ก็ไม่อาจรู้ได้เลย”

“แต่ว่า ความเป็นได้ที่จะไม่มีความรักใคร่ มากกว่า!”

“ฉันกลับอยากจะผลักทุกอย่างนี้ไปที่ตัวของนาย ความจริงมีแค่นี้ ต้วนหวูเหยียนโดนนายฆ่าตายจริง แต่ด้วยความรู้จักที่ฉันมีต่อหล่อน ต่อให้ไม่แตะต้องราชวงศ์ต้วน หล่อนก็จะฆ่าต้วนหวูหยาด้วยตัวเอง แน่นอนว่า ยังมีนาย แม้กระทั่งต้วนหยู่เยียนด้วย!”

ชั่วขณะนั้นหยางเฉินขมวดคิ้ว “ต้วนหยู่เยียนเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง มีความผิดอะไร?”

“เพราะนายเป็นคนที่ต้วนหวูหยาพามาที่ราชวงศ์ต้วน ส่วนนายก็ฆ่าลูกชายของอู่หยู่หลานแล้ว และต้วนหยู่เยียน เป็นลูกสาวของต้วนหวูหยา อู่หยู่หลานจะต้องฆ่าต้วนหยู่เยียนก่อนแน่นอน หลังทำให้ต้วนหวูหยาได้รับความเจ็บปวดที่สูญเสียลูกสาวสุดที่รักไป ถึงได้ฆ่าต้วนหวูหยาทิ้ง”

กษัตริย์ต้วน กลับเป็นคนที่รู้จักอู่หยู่หลานดีมาก

หยางเฉินสีหน้าดูย่ำแย่มาก กัดฟันพูดว่า “พูดมาขนาดนี้ งั้นระหว่างอู่หยู่หลานกับผม ลิขิตมาให้ต้องตายคนหนึ่ง?”

กษัตริย์ต้วนพยักหน้าแล้ว ไม่ได้พูดต่อ สิ่งที่เขาควรพูดก็ได้พูดแล้ว อยากจะรับมืออู่หยู่หลานอย่างไร ได้เพียงดูที่ตัวหยางเฉินเองแล้ว

ทั้งสองคนเงียบงันกันไปห้านาทีเต็มๆ หยางเฉินทำลายความเงียบลงก่อน เอ่ยปากพูดว่า “ผมยังต้องอยู่เป็นเพื่อนภรรยาและลูกสาวของผมทั้งชีวิต ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคงทำได้แค่ฆ่าอู่หยู่หลานด้วยตัวเองแล้ว!”

วินาทีนี้ ทั่วตัวเขาล้วนเป็นลักษณะท่าทางโอหัง ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจ

นี่ทำให้กษัตริย์ต้วนมีภาพลวงตาบางอย่าง หยางเฉินเหมือนสามารถฆ่าอู่หยู่หลานได้จริง

แต่นึกถึงแดนด้านวิถีบู๊ของอู่หยู่หลานในปัจจุบันนี้ เขายังไม่เชื่อว่า อาศัยแค่ผู้แข็งแกร่งที่เพิ่งก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งคนหนึ่ง จะสามารถฆ่าอู่หยู่หลานที่อยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามได้

แน่นอนว่า เขาย่อมไม่พูดออกมา

ทันใดนั้น ในหัวสมองของเขามีความคิดกล้าหาญมากอันหนึ่งแวบผ่าน จ้องหยางเฉินแบบดวงตาไม่กะพริบพูดว่า “ตอนนี้ มีเพียงหลังจากนายสืบทอดตี้ชุน บางทีถึงจะมีความหวังรับมือกับอู่หยู่หลานได้”

“ในคำเล่าลือ ผู้แข็งแกร่งตี้ชุนมีมากมาย เล่าลือมาแบบนี้ ต่อให้ผู้แข็งแกร่งตี้ชุนความสามารถไม่ดีสักเท่าไร แกร่งที่สุดก็เป็นการมีอยู่ของแดนเหนือมนุษย์มั้ง?”

“ถ้าไม่มีการป้องกันของผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของตี้ชุน นายกับต้วนหวูหยา และต้วนหยู่เยียน ต้องตายอย่างไม่น่าสงสัย!”

“แม้กระทั่งยังมีภรรยาของนาย และทุกคนที่เกี่ยวข้องกับนายด้วย จะโดนแผนสังหารโหดเหี้ยมของหล่อนกันหมด!”

หลังจากเสียงพูดของกษัตริย์ต้วนจบลง ลักษณะพลังที่ดุเดือดส่วนหนึ่ง ระเบิดออกมาจากภายในร่างกายของหยางเฉิน

“ถ้าหล่อนกล้าทำร้ายสักคนข้างกายของผม ผมจะฆ่าหล่อนทั้งบ้าน!”

หยางเฉินพูดจาด้วยเสียงขุ่นเคือง ราวกับปีศาจที่มาจากนรกขุมต่ำสุด

แม้แต่กษัตริย์ต้วน ยังรู้สึกถึงความหนาวเหน็บที่เย็นจนเสียดกระดูก

“บุญคุณความแค้นของผมกับราชวงศ์ต้วน สิ้นสุดตรงนี้!”

หลังหยางเฉินกลับมาสงบนิ่งเหมือนเดิม จึงพูดด้วยเสียงทุ้ม “แน่นอนว่า ถ้าราชวงศ์ต้วนอยากจะหาเรื่องผม ผมจะต้อนรับเต็มที่ แต่ว่าครั้งหน้า ราชวงศ์ต้วนลิขิตมาให้พังพินาศ!”

“อีกอย่าง ผมจะพาต้วนหวูหยาพวกเขาไปด้วย ถ้าอู่หยู่หลานมาที่ราชวงศ์ต้วน คุณแค่บอกหล่อนไปตามจริงก็พอ มีอะไรมาลงที่ผม”

“แน่นอนว่า ถ้าคุณสามารถบอกผมก่อนว่าหล่อนจะเข้ามาราชวงศ์ต้วน ผมคงติดหนี้บุญคุณกษัตริย์ต้วนครั้งหนึ่ง!”

พูดจบ ไม่รอให้กษัตริย์ต้วนตอบสนองกลับมา เขาก็หมุนตัวจากไปแล้ว

มองภาพด้านหลังของหยางเฉินที่ค่อยห่างออกไป กษัตริย์ต้วนทำหน้าซับซ้อน ว่ากันตามเหตุผลแล้ว หยางเฉินฆ่าต้วนหวูเหยียนลูกชายของเขาแล้ว เขาควรจะมีความอาฆาตแค้นต่อหยางเฉินสุดๆ ถึงจะถูก

แต่หลังจากที่เขารับรู้ความสามารถแท้จริงของหยางเฉิน แรงอาฆาตแค้นแบบนี้ จึงหายลับถึงที่สุด

เพราะเขารู้ดีว่าอัจฉริยะด้านวิถีบู๊แบบหยางเฉินคนนี้ อนาคตยิ่งจะแกร่งขึ้นกว่าเดิม ถ้าอาศัยแค่ราชวงศ์ต้วน ชาตินี้คงไม่มีโอกาสแก้แค้น

และเดิมหยางเฉินก็คบหากันดีกับต้วนหวูหยา ต้วนหวูหยาคือลูกชายของเขา ถ้าหยางเฉินสามารถรอดชีวิตจากน้ำมือของอู่หยู่หลานได้ ต่อให้ยกบัลลังก์ให้ต้วนหวูหยา แล้วจะเป็นอย่างไร?

“คุณหยาง!”

ตอนที่หยางเฉินมาถึงตรงหน้าของต้วนหวูหยา ชั่วขณะนั้นต้วนหวูหยาทำหน้าประหม่า รีบเข้ามาทันที

หยางเฉินย่อมรู้ดีถึงความกังวลในใจของต้วนหวูหยา จึงเอ่ยปากบอก “วางใจได้ ระหว่างผมกับเขา ไม่สู้รบกันอีก!”

พูดจบ เขาเอ่ยด้วยท่าทางเคร่งขรึมอีกครั้ง “เตรียมตัวสักหน่อยครับ พาต้วนหยู่เยียนกับตู๋โยวมาด้วย ตอนนี้ตามผมออกไปจากราชวงศ์ต้วน!”