The king of War นิยาย บท 1248

ในใจเขา ยังมีความเสียใจระดับหนึ่ง

สำหรับการสอบถามของต้วนหวูหยา ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่คนนั้นกลับไม่มองเขาสักแวบ ดวงตาที่ดุจเหยี่ยวคู่นั้น จ้องหยางเฉินไม่กะพริบ

แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสยองขวัญ มุ่งไปยังหยางเฉินโดยตรง

หยางเฉินหน้าไม่เปลี่ยนสี ระเบิดกลิ่นอายวิถีบู๊ของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งออกมา กดดันไปยังฝ่ายตรงข้าม

“ปึงๆๆ!”

แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสยองขวัญทั้งสองปะทะเข้าด้วยกัน ราวกับหายนะฟ้าถล่ม พื้นดินสั่นสะเทือนรุนแรง กระจกในตัวอาคารที่อยู่ใกล้เคียงทั้งสองคน แตกเป็นเสี่ยงๆ ในชั่วพริบตาเดียว

“นี่......”

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ต้วนแต่ละคนตกตะลึงพรึงเพริด สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

ในที่สุด เมื่อมาอยู่ตรงตำแหน่งที่ห่างจากหยางเฉินห้าหกเมตร ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่ก็หยุดฝีเท้าลง

เขาเอ่ยปากทันใด “นายคือหยางเฉินที่แต่งตั้งตัวเองเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูคนนั้น?”

ในสายตาหยางเฉินมีความแหลมคมแวบผ่าน นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายรู้จักตนเอง

“ฉันไม่เคยแต่งตั้งตัวเองเป็นคิง และไม่อนุญาตใครคนใด กล้ามาแต่งตั้งตัวเองเป็นคิงที่เยี่ยนตูด้วย!”

หยางเฉินพูดเสียงเย็นยะเยือก

ชั่วขณะนั้นผู้แข็งแกร่งราชวงศ์อู่ขมวดคิ้วขึ้นมา “เทียบกับที่ฉันจินตนาการไว้ นายยังบ้ากว่าเยอะมาก!”

“ฉันยังมีด้านที่บ้ากว่านี้อีก นายอยากดูหน่อยไหม?” หยางเฉินต่อสู้ด้วยกันกับอีกฝ่าย ความปรารถนาต่อสู้อันคลุ้มคลั่ง กำลังกระเพื่อมภายในร่างกาย

มาถึงแดนระดับเขานี้ โอกาสที่สามารถต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์มีน้อยมาก ไม่ว่าการต่อสู้ครั้งใด ยังสามารถทำให้วิถีบู๊ของเขาก้าวหน้าขึ้นได้อีกระดับ

เขาฆ่าต้วนหวูเหยียนแล้ว ส่วนมารดาของต้วนหวูเหยียน ก็เป็นอัจฉริยะวิถีบู๊อันดับหนึ่งของราชวงศ์อู่ และปัจจุบันนี้ยังทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว

ระหว่างเขากับราชวงศ์อู่ คบค้าสมาคมอย่างสงบสุขได้ยาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงไม่มีความจำเป็นต้องเกรงใจต่อผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่แล้ว

“นายวอนหาที่ตาย!”

ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์อู่ตะโกนอย่างโมโห ระยะห่างระหว่างห้าหกเมตร เข้ามาถึงในชั่วพริบตา

เห็นเพียงเขาควงหมัดหนึ่งออกมา ในช่วงเวลาพริบตาเดียว หยางเฉินควงหมัดหนึ่งออกเหมือนกัน

“ตึง!”

สองหมัดชนกัน ในขณะหนึ่งกลิ่นอายที่พังพินาศ ตลบอบอวลไปทั่วสารทิศแล้ว

“ครืนๆๆ!”

พื้นดินสั่นสะเทือน พื้นดินใต้เท้าของทั้งสองคนปรากฏรอยแยกที่ความหนาเท่าแขน กระจายไปรอบด้านไม่หยุด

หยางเฉินท่าทางไม่หวาดกลัว ความปรารถนาต่อสู้ทั่วตัวพลุ่งพล่าน

การโจมตีนี้ ทำให้เขารู้สึกถึงความสามารถของอีกฝ่าย คือแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเหมือนกับเขา

เพียงแต่ว่า รายละเอียดของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งฝ่ายตรงข้ามลึกมาก เห็นได้ชัดว่ามีมาหลายปีแล้ว ระยะห่างจากแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง เกรงว่าคงไม่ไกลนัก

ส่วนผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่ ในใจยิ่งตกใจกลัวอย่างยิ่ง เดิมทีเขาคิดว่าต่อให้หยางเฉินแกร่งแค่ไหน มากสุดก็แค่กึ่งแดนเหนือมนุษย์ จนกระทั่งวินาทีนี้ เขาถึงสำนึกได้ว่า หยางเฉินก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง

ถึงแม้จะเพิ่งก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แต่ว่าภายใต้การโจมตีครั้งนี้ พละกำลังที่หยางเฉินระเบิดออกมาทั้งหมด ไม่ได้ด้อยกว่าเขาสักนิด แม้กระทั่งยังจะแกร่งกว่าเสียอีก

เขาเพียงรู้สึกว่าพลังอันน่าสยองขวัญส่วนหนึ่ง กำลังแพร่กระจายจากแขนของเขาไปทั่วร่างกาย

“ตึกๆๆ!”

ทันใดนั้น เขาถอยไปด้านหลังสามก้าว

มองกลับไปที่หยางเฉิน ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่เดิม เพียงแค่พื้นบริเวณเท้า ยุบลงไปแล้ว

กษัตริย์ต้วนที่อยู่ไม่ไกล ก็ทำหน้าเหลือเชื่อเช่นกัน

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าหยางเฉินแกร่งมาก แต่นึกไม่ถึง ปะทะฝีมือกับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของราชวงศ์อู่ หยางเฉินสามารถเป็นต่อได้

จนกระทั่งวินาทีนี้ เขาถึงเข้าใจว่าทำไมต้วนหวูหยาถึงขัดขวางเขาฆ่าหยางเฉินมาโดยตลอด ยืนหยัดอยากคบหากับหยางเฉิน ยินยอมรับว่าเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ไม่กตัญญู แม้กระทั่งพลาดสิทธิ์ครองบัลลังก์

ผู้อาวุโสของราชวงศ์อู่หัวเราะเยาะ “อายุน้อยแค่นี้ ก็ก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งได้แล้ว นอกจากสายเลือดนายเองจะยิ่งใหญ่ ไม่อย่างนั้นคงเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ที่จะใช้เวลาแค่หกปี จากคนธรรมดาคนหนึ่ง กลายเป็นแบบขั้นในวันนี้ได้”

“ต้วนหวูเหยียนคือฉันฆ่าเอง มีอะไรมาลงที่ฉันก็พอ”

หยางเฉินไม่อยากพูดจาไร้สาระมากมาย แต่ว่าเปิดเผยตรงไปตรงมา เรื่องที่ตนเองกระทำลงไปทั้งหมด ขอแบกรับไว้แต่เพียงผู้เดียว

ผู้อาวุโสราชวงศ์อู่บิดคิ้วขึ้นมาแล้ว เขาควรจะจัดการหยางเฉินให้อยู่หมัด จากนั้นพากลับไปรับโทษที่ราชวงศ์อู่ถึงจะถูก แต่ว่าตอนนี้ดูแล้ว อยากจะจับหยางเฉินไว้ เดิมทีไม่มีความหวังเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสามารถของหยางเฉินทะลวงเข้าแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งแล้ว แม้กระทั่งยังแกร่งกว่าเขาอีก

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นนายเตรียมรับความโกรธแค้นของราชวงศ์อู่เอาไว้เถอะ!”

เสียงพูดเพิ่งจบลง ผู้อาวุโสราชวงศ์อู่นำศพของต้วนหวูเหยียนแบกขึ้นไหล่โดยตรง ก้าวเท้าออกไป

จนกระทั่งภาพเงาของอีกฝ่ายหายลับ คนของราชวงศ์ต้วนถึงกล้าหายใจแรง ผู้คนมากมายเหงื่อท่วมหน้า

กษัตริย์ต้วนเดินมาที่ข้างกายหยางเฉิน มองทางเขาด้วยหน้าตาซับซ้อนพูดว่า “เรื่องในวันนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ถ้าไม่ใช่ฉันยืนหยัดอยากฆ่านาย คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

หยางเฉินทำหน้าแปลกใจ มองทางกษัตริย์ต้วนถามว่า “ผมเป็นถึงฆาตกรที่ฆ่าต้วนหวูเหยียนแล้ว คุณแน่ใจว่าจะไม่ตามเอาความรับผิดชอบของผมต่อ?”

ในสายตากษัตริย์ต้วนยังมีความเศร้าใจระดับหนึ่ง ทันใดนั้นหัวเราะเยาะตนเอง “ต่อให้ฉันอยากจะตามเอาความรับผิดชอบของนาย ฉันทำได้ด้วยเหรอ?”

ฟังคำพูดของกษัตริย์ต้วนแล้ว หยางเฉินถึงตอบสนองเข้ามา ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของราชวงศ์อู่คนนั้น โจมตีทีเดียวก็ทำกษัตริย์ต้วนเจ็บหนัก

ส่วนหยางเฉินที่เก่งกว่า ถ้าโจมตีสุดกำลัง เกรงว่าจะสังหารกษัตริย์ต้วนได้ในพริบตาเดียว

กษัตริย์ต้วนคือผู้แข็งแกร่งสุดของราชวงศ์ต้วนแล้ว แม้แต่เขาตีทีเดียวก็พังแล้ว ยังจะมีใครแก้แค้นได้อีก?

ต้วนหวูหยารู้สึกไม่สบายใจเอามากๆ ระหว่างเขากับหยางเฉิน ถึงแม้จะไม่ได้ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทที่ดีต่อกัน แต่ก็เป็นสองคนที่ไว้ใจซึ่งกันและกัน ถือว่าเขาเป็นคนคนนั้นที่แทรกอยู่ตรงกลาง

“ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของราชวงศ์อู่ปรากฏตัวแล้ว การตายของต้วนหวูเหยียน คิดว่าอีกไม่นานคงต้องลอยไปถึงหูของอู่หยู่หลาน รอให้หล่อนหาเวลาออกมาได้ จำเป็นต้องลงมือกับพวกนายด้วยตัวเองแน่”

ทันใดนั้นกษัตริย์ต้วนมองทางต้วนหวูหยา เอ่ยปากบอกว่า “แกเป็นคนนั้นของราชวงศ์ต้วนที่พรสวรรค์วิถีบู๊แกร่งสุด ตอนนี้แกเข้าสู่แดนเทพชั้นยอดแล้ว บัลลังก์สมควรที่จะให้แกสืบทอด”

“แต่ว่า การตายของต้วนหวูเหยียน โดยเฉพาะเกี่ยวข้องกับแกแบบเลี่ยงไม่พ้น อู่หยู่หลานจะไม่ปล่อยแกไปเป็นอันขาด ต่อไป แกก็ออกไปจากราชวงศ์ตลอดกาลเถอะ!”