The king of War นิยาย บท 1248

ในใจเขา ยังมีความเสียใจระดับหนึ่ง

สำหรับการสอบถามของต้วนหวูหยา ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่คนนั้นกลับไม่มองเขาสักแวบ ดวงตาที่ดุจเหยี่ยวคู่นั้น จ้องหยางเฉินไม่กะพริบ

แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสยองขวัญ มุ่งไปยังหยางเฉินโดยตรง

หยางเฉินหน้าไม่เปลี่ยนสี ระเบิดกลิ่นอายวิถีบู๊ของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งออกมา กดดันไปยังฝ่ายตรงข้าม

“ปึงๆๆ!”

แรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสยองขวัญทั้งสองปะทะเข้าด้วยกัน ราวกับหายนะฟ้าถล่ม พื้นดินสั่นสะเทือนรุนแรง กระจกในตัวอาคารที่อยู่ใกล้เคียงทั้งสองคน แตกเป็นเสี่ยงๆ ในชั่วพริบตาเดียว

“นี่......”

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ต้วนแต่ละคนตกตะลึงพรึงเพริด สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

ในที่สุด เมื่อมาอยู่ตรงตำแหน่งที่ห่างจากหยางเฉินห้าหกเมตร ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่ก็หยุดฝีเท้าลง

เขาเอ่ยปากทันใด “นายคือหยางเฉินที่แต่งตั้งตัวเองเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูคนนั้น?”

ในสายตาหยางเฉินมีความแหลมคมแวบผ่าน นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายรู้จักตนเอง

“ฉันไม่เคยแต่งตั้งตัวเองเป็นคิง และไม่อนุญาตใครคนใด กล้ามาแต่งตั้งตัวเองเป็นคิงที่เยี่ยนตูด้วย!”

หยางเฉินพูดเสียงเย็นยะเยือก

ชั่วขณะนั้นผู้แข็งแกร่งราชวงศ์อู่ขมวดคิ้วขึ้นมา “เทียบกับที่ฉันจินตนาการไว้ นายยังบ้ากว่าเยอะมาก!”

“ฉันยังมีด้านที่บ้ากว่านี้อีก นายอยากดูหน่อยไหม?” หยางเฉินต่อสู้ด้วยกันกับอีกฝ่าย ความปรารถนาต่อสู้อันคลุ้มคลั่ง กำลังกระเพื่อมภายในร่างกาย

มาถึงแดนระดับเขานี้ โอกาสที่สามารถต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์มีน้อยมาก ไม่ว่าการต่อสู้ครั้งใด ยังสามารถทำให้วิถีบู๊ของเขาก้าวหน้าขึ้นได้อีกระดับ

เขาฆ่าต้วนหวูเหยียนแล้ว ส่วนมารดาของต้วนหวูเหยียน ก็เป็นอัจฉริยะวิถีบู๊อันดับหนึ่งของราชวงศ์อู่ และปัจจุบันนี้ยังทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว

ระหว่างเขากับราชวงศ์อู่ คบค้าสมาคมอย่างสงบสุขได้ยาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงไม่มีความจำเป็นต้องเกรงใจต่อผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่แล้ว

“นายวอนหาที่ตาย!”

ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์อู่ตะโกนอย่างโมโห ระยะห่างระหว่างห้าหกเมตร เข้ามาถึงในชั่วพริบตา

เห็นเพียงเขาควงหมัดหนึ่งออกมา ในช่วงเวลาพริบตาเดียว หยางเฉินควงหมัดหนึ่งออกเหมือนกัน

“ตึง!”

สองหมัดชนกัน ในขณะหนึ่งกลิ่นอายที่พังพินาศ ตลบอบอวลไปทั่วสารทิศแล้ว

“ครืนๆๆ!”

พื้นดินสั่นสะเทือน พื้นดินใต้เท้าของทั้งสองคนปรากฏรอยแยกที่ความหนาเท่าแขน กระจายไปรอบด้านไม่หยุด

หยางเฉินท่าทางไม่หวาดกลัว ความปรารถนาต่อสู้ทั่วตัวพลุ่งพล่าน

การโจมตีนี้ ทำให้เขารู้สึกถึงความสามารถของอีกฝ่าย คือแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเหมือนกับเขา

เพียงแต่ว่า รายละเอียดของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งฝ่ายตรงข้ามลึกมาก เห็นได้ชัดว่ามีมาหลายปีแล้ว ระยะห่างจากแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง เกรงว่าคงไม่ไกลนัก

ส่วนผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์อู่ ในใจยิ่งตกใจกลัวอย่างยิ่ง เดิมทีเขาคิดว่าต่อให้หยางเฉินแกร่งแค่ไหน มากสุดก็แค่กึ่งแดนเหนือมนุษย์ จนกระทั่งวินาทีนี้ เขาถึงสำนึกได้ว่า หยางเฉินก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง

ถึงแม้จะเพิ่งก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แต่ว่าภายใต้การโจมตีครั้งนี้ พละกำลังที่หยางเฉินระเบิดออกมาทั้งหมด ไม่ได้ด้อยกว่าเขาสักนิด แม้กระทั่งยังจะแกร่งกว่าเสียอีก

เขาเพียงรู้สึกว่าพลังอันน่าสยองขวัญส่วนหนึ่ง กำลังแพร่กระจายจากแขนของเขาไปทั่วร่างกาย

“ตึกๆๆ!”

ทันใดนั้น เขาถอยไปด้านหลังสามก้าว

มองกลับไปที่หยางเฉิน ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่เดิม เพียงแค่พื้นบริเวณเท้า ยุบลงไปแล้ว

กษัตริย์ต้วนที่อยู่ไม่ไกล ก็ทำหน้าเหลือเชื่อเช่นกัน

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าหยางเฉินแกร่งมาก แต่นึกไม่ถึง ปะทะฝีมือกับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของราชวงศ์อู่ หยางเฉินสามารถเป็นต่อได้

จนกระทั่งวินาทีนี้ เขาถึงเข้าใจว่าทำไมต้วนหวูหยาถึงขัดขวางเขาฆ่าหยางเฉินมาโดยตลอด ยืนหยัดอยากคบหากับหยางเฉิน ยินยอมรับว่าเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ไม่กตัญญู แม้กระทั่งพลาดสิทธิ์ครองบัลลังก์