The king of War นิยาย บท 1262

“หัวยินเจ๋ ไปฆ่าเขาเลย!”

ดอกเตอร์แบล็กสั่งการไป

“ครับ เจ้านาย!”

หัวยินเจ๋ตอบรับคำหนึ่งแบบไม่มีความรู้สึกใดๆ ชั่วขณะนั้นกระโจนไปทางหยางเฉินแล้ว

“อ๊าก!”

หยางเฉินเหมือนตอบรับมาบ้าง หมุนตัวแล้วควงหมัดหนึ่งออกไป

“ปึง!”

เสียงดังลั่นทีหนึ่ง ฟ้าถล่มดินทลาย

ร่างกายของหัวยินเจ๋โดนโจมตีลอยไปสิบกว่าเมตรโดยตรง ชนเข้าบนยอดเขาอีกลูกหนึ่ง

ร่างกายของหยางเฉินหายลับ ตอนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง กลับคืออยู่ด้านหน้าของหัวยินเจ๋

หัวยินเจ๋เหมือนเป็นเครื่องจักรตัวหนึ่ง ไม่มีความรู้สึกใดๆ หลังโดนหยางเฉินต่อยจนลอย เขาก็ลุกขึ้นมาอีกครั้งในชั่วพริบตา

เพิ่งลุกขึ้นยืน การโจมตีอีกครั้งหนึ่งของหยางเฉินก็มาเยือน เขาไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย ควงหมัดออกมาแล้ว

“ตึง!”

หมัดทั้งสองปะทะเข้าด้วยกัน ทันใดนั้นพลังที่โหดร้ายส่วนหนึ่งระเบิดออก เหมือนเป็นระเบิดนิวเคลียร์ปะทุขึ้น ลักษณะพลังอันน่าสยองขวัญ ซัดสาดไปยังรอบด้าน

เศษหินบนยอดเขา คาดไม่ถึงภายใต้ลักษณะพลังโหดร้ายนี้ เปลี่ยนเป็นฝุ่น หายไปตามลม

“ตึงๆๆ!”

หยางเฉินกับหัวยินเจ๋เข้าสู่โหมดต่อสู้อย่างบ้าระห่ำอีกครั้ง

ดอกเตอร์แบล็กยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง มองทางสองคนที่กำลังต่อสู้ ในดวงตามีแต่รอยยิ้ม

“ของทดลองสองชิ้น ล้วนเป็นผลงานชิ้นเอกที่สมบูรณ์แบบที่สุดของฉัน!”

สำหรับการสร้างสรรค์ของตนเอง ดอกเตอร์แบล็กชมไม่ขาดปาก

ผู้แข็งแกร่งระดับแบบนี้ ทั่วทั้งโลก ยังมีไม่กี่คน

หยางเฉินในเวลานี้ รู้สึกเพียงว่าจิตสำนึกของตนเองค่อยๆ เลือนหาย ไม่เพียงเท่านี้ เขารู้สึกว่าความทรงจำของตนเอง เหมือนถูกยางลบก้อนหนึ่ง ลบไปทีละนิดทีละหน่อย

ยังมีปากกาด้ามหนึ่ง กำลังขีดเขียนในความทรงจำของเขา เขาได้เพียงฟังคำสั่งดอกเตอร์แบล็ก ไม่ว่าเมื่อใดต้องห้ามต่อต้าน

ทันใดนั้นหยางเฉินพบว่า ความทรงจำสวยงามส่วนหนึ่งของเขากับฉินซี ค่อยๆ เลือนหายอย่างคาดไม่ถึง

ไม่เพียงแค่ฉินซี ยังมีเสี้ยวเสี้ยว ยังมีหม่าชาว ยังมีทุกอย่างที่ชายแดนเหนือ ล้วนหายไปอย่างช้าๆ

“ไม่!”

เขาร้องคำรามแบบเจ็บปวด “อ่า......”

“ตึง!”

ในเวลานี้เอง หัวยินเจ๋โจมตีลงที่หน้าอกของหยางเฉิน ร่างกายของหยางเฉินโดนโจมตีจนลอยในชั่วพริบตา

“ไม่! ไม่เอา! ไม่เอา! ไม่เอา!!”

หยางเฉินตะโกนขึ้นมาเสียงดังอย่างทรมาน “อย่าลบความทรงจำของฉัน อย่า! ฉันขอร้องแกอย่าทำ!”

“อ่า......”

“เจ้านายของฉันคือดอกเตอร์แบล็ก......ไม่ ไม่ใช่! ไม่ใช่!”

“ฉันได้แต่ฟังคำสั่งดอก......อ่า......ไม่! ไม่ใช่!”

หยางเฉินกุมศีรษะไว้ ท่าทางทรมาน กลิ้งเกลือกไปทั่วพื้น

สีหน้าดอกเตอร์แบล็กกลับดูแย่พอสมควร ขมวดคิ้วพูดว่า “นี่เป็นไปได้อย่างไร? เขาก็ถูกฉีดยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นแล้ว ฤทธิ์ยาคือสิบเท่าของยาสมบูรณ์แบบ เขายังครอบครองสติปัญญาของตัวเองได้อย่างไรกัน?”

ว่าตามแผนการของเขา หลังหยางเฉินถูกฉีดยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นเข้าไป ถ้าไม่มีทางรับฤทธิ์ยาไหว ร่างจะระเบิดจนตาย

ไม่อย่างนั้น จะสูญเสียสติปัญญาถึงที่สุด ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฟังคำฟังเขาแต่เพียงผู้เดียว

แต่ว่าตอนนี้ หยางเฉินยังครอบครองสติปัญญาสุดท้ายนิดๆ กำลังต่อสู้กับฤทธิ์ยาอันยิ่งใหญ่ นี่ควรจะเป็นความปรารถนาน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน ถึงสามารถแบกรับไหว?

“หัวยินเจ๋ ลงมือต่อไป!”

ดอกเตอร์แบล็กพูดกำชับแบบหน้าอึมครึม

บนหน้าของเขา แต่ไหนแต่ไรมีเพียงรอยยิ้ม ปัจจุบันกลับหม่นหมองไร้ที่เปรียบ จากจุดนี้สามารถอธิบายได้ว่า การตอบสนองของหยางเฉิน เกินการคาดการณ์ของเขาแล้ว

พอหัวยินเจ๋ขยับเท้า ระเบิดการโจมตีใส่หยางเฉินอีกครั้ง

“ตึงๆๆ!”

ทั้งสองเข้าสู่การต่อสู้ที่โหดร้ายอีกรอบ