The king of War นิยาย บท 1261

ความสามารถยิ่งแกร่ง ยิ่งอยากควบคุมความรู้สึกบ้าคลั่งภายในร่างกาย ยิ่งยากลำบาก

หยางเฉินรู้สึกว่าอวัยวะภายในของตนเอง คล้ายจะถูกพลังบ้าคลั่งนี้ฉีกเป็นชิ้นๆ ทำให้เขามีความรู้สึกเจ็บจนใจจะขาดอย่างหนึ่ง

“อ๊าก!”

เขาร้องคำรามอีกครั้ง ผมสีขาวปลิวสะบัดตามลม

“ปังๆๆ!”

เขาโจมตีออกมาอย่างบ้าระห่ำ โจมตีครั้งแล้วครั้งเล่าลงบนหินยักษ์บนยอดเขา พยายามระบายความบ้าคลั่งภายในร่างกายออกมาทั้งหมด

ก่อนหน้านี้อยู่ที่โรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตู หวางจ้านก็กินยายาแดนเหนือมนุษย์ไปเหมือนกัน ฝืนบังคับกำลังต่อสู้ขึ้นมาถึงแบบหยางเฉิน จากนั้นปะทะฝีมือกับหยางเฉิน ถึงทำให้ความบ้าคลั่งภายในร่างกายของหยางเฉินค่อยๆ จางหาย

เพียงแต่ เพราะหลังกินยาแล้ว หวางจ้านไม่มีทางแบกรับผลข้างเคียงของยาได้จึงตายในที่สุด

นี่เป็นความเจ็บปวดอย่างหนึ่งในใจของหยางเฉินมาตลอด

ปัจจุบันนี้ เขาจมสู่สภาพบ้าคลั่งอีกครั้ง จะมีใครช่วยเขาระเบิดความบ้าคลั่งในร่างกายออกมา?

“หยางเฉิน ในที่สุดพวกเราก็เจอหน้ากันอีกแล้วนะ!”

ตอนที่หยางเฉินยากจะอดทนไหว เสียงหยอกล้อเสียงหนึ่ง ดังขึ้นทันใด

หยางเฉินมองเข้าไปยังอีกฝ่ายฉับพลัน ตอนเขามองเห็นดอกเตอร์แบล็ก ชั่วขณะนั้นความรู้สึกบนหน้าดุร้ายกว่าเดิม

“แกนี่เอง!”

หยางเฉินกัดฟันแน่น ในสายตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้นอันรุนแรง

ส่วนข้างกายดอกเตอร์แบล็ก ยังมีภาพคนที่คุ้นเคยคนหนึ่ง คาดไม่ถึงเป็นหัวหน้าของสมาคมบูโด หัวยินเจ๋

เพียงแต่ หัวยินเจ๋ในเวลานี้ ดวงตาไร้สติ ยืนนิ่งอยู่ข้างกายดอกเตอร์แบล็ก มองหยางเฉินแบบหน้าตาไร้อารมณ์ เหมือนกับคนตาย

ไม่เพียงแค่นี้ บนตัวของหัวยินเจ๋คาดไม่ถึงไม่มีกลิ่นอายวิถีบู๊สักนิด

กลับทำให้หยางเฉินมีความรู้สึกอันตรายมากอย่างหนึ่ง

ความรู้สึกแบบนี้ประหลาดมาก เหมือนดอกเตอร์แบล็ก ดูขึ้นมาไม่มีอะไรผิดปกติ เหมือนไม่มีความสามารถสักนิด แต่ว่าความรู้สึกที่ดอกเตอร์แบล็กมอบให้หยางเฉิน กลับอันตรายอย่างมาก

“หยางเฉิน ตอนนี้แกโกรธแค้นสุดๆ ใช่หรือเปล่า อยากฆ่าฉันแล้ว?”

ดอกเตอร์แบล็กยิ้มกริ่มจ้องหยางเฉินแล้วพูดว่า “แต่ แกก็คงรู้ดี อยากจะฆ่าฉัน เดิมทีไม่มีความหวังใดๆ ถูกหรือเปล่า?”

“ฉันบอกแกได้อย่างมั่นใจว่า ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่คนในวิถีบู๊ และไม่มีความสามารถวิถีบู๊ แต่ฉันสามารถระเบิดพลังต่อสู้ที่เทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าออกมาได้”

“ด้วยความสามารถตอนนี้ของแก อยากจะฆ่าฉัน เดิมทีไม่มีความหวังอะไร”

หยางเฉินจ้องดอกเตอร์แบล็กไม่กะพริบด้วยดวงตาแดงฉาน ในสายตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้นบ้าระห่ำ

“ทางนี้ฉันยังมียาสมบูรณ์แบบเวอร์ชันเสริมกำลัง สามารถเรียกได้ว่าเป็นยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้น เทียบกับยาสมบูรณ์แบบที่แกกินก่อนหน้านี้ ฤทธิ์ยาเกรียงไกรกว่าเยอะ”

ดอกเตอร์แบล็กหัวเราะหึๆ พูดว่า “แดนวิถีบู๊ของแกตอนนี้ ถ้ากินยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้น แกจะต้องระเบิดความสามารถที่เทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าออกมาได้แน่”

“อยากลองสักหน่อยไหม?”

ดอกเตอร์แบล็กพูดอยู่ ในมือหยิบยาใสออกมา เห็นได้ชัดว่าคือยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นที่เขาพูดถึง

“ไสหัวไป!”

หยางเฉินตะคอกใส่

เป็นเพราะยาสมบูรณ์แบบ ถึงทำให้เขาเปลี่ยนเป็นลักษณะในวันนี้ ถ้าเกิดคลุ้มคลั่ง ก็คือคนก็ไม่เหมือนคน ผีก็ไม่เหมือนผีเลยทีเดียว

ปัจจุบันนี้ เดิมเขาอยู่ชายขอบที่จะสูญเสียสติสัมปชัญญะ ถ้ากินยาสมบูรณ์แบบเหนือชั้นเข้าไปอีก หยางเฉินแทบจะมั่นใจได้เลยว่า เขาต้องเสียสติไปในชั่วพริบตาแน่

“หึๆ แกคือร่างทดลองของฉัน แกให้ฉันไสหัวไป มันจะไม่ดื้อเกินไปหน่อยเหรอ”

ดอกเตอร์แบล็กยิ้มกริ่มพูดขึ้น จากนั้นนำยาสีใสใส่เข้าในเข็มฉีดยาอันหนึ่ง จากนั้นก้าวเท้าไปยังหยางเฉิน เดินไปพลางพูดว่า “ตั้งแต่วันนั้นที่แกกลายเป็นร่างทดลองของฉัน แกก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธข้อเรียกร้องของฉัน”

“ในเมื่อแกไม่ยินยอมกินเอง งั้นฉันได้แต่ลงมือด้วยตัวเองแล้ว”

ได้ยินคำพูดของดอกเตอร์แบล็ก ความรู้สึกบนหน้าหยางเฉินยิ่งดุร้ายขึ้น จ้องดอกเตอร์แบล็กที่นับวันระยะห่างยิ่งใกล้ตนเองไว้ตาไม่กะพริบ

“แกวอนหาที่ตาย!”

ทันใดนั้นหยางเฉินตวาดใส่ทีหนึ่ง พุ่งออกไปโดยตรง

แทบจะชั่วขณะนั้น เขาก็มาถึงตรงหน้าของดอกเตอร์แบล็ก การโจมตีสุดกำลังของผู้แข็งแกร่งเทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ระเบิดออกมาในชั่วพริบตาเดียว

“ปัง!”