“พี่เสี่ยว คุณอย่าคิดมาก ตอนนี้ไปหาอาลู่ แล้วบอกเขาว่า คุณต้องการแต่งงานกับพี่สาว”
เมื่อเห็นว่าหยางเฉินกำลังลังเล มู่เชียนเชียนก็รีบคว้าแขนของหยางเฉินจะไปหาลู่ชวน
“อาลู่กับคุณปู่ลู่พอใจในตัวคุณมาก ขอแค่คุณเอ่ยปาก พวกเขาจะไม่ขัดขวางเรื่องการแต่งงานระหว่างคุณกับพี่สาวเลย พี่เสี่ยว พวกเรารีบไปกันเถอะ!”
แต่หยางเฉินนิ่งไม่ขยับ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้ “เชียนเชียน ผมอาจจะ อาจจะแต่งงานแล้ว!”
“คุณยังไม่ฟื้นความจำไม่ใช่เหรอ?” มู่เชียนเชียนรู้สึกร้อนใจ
“หลายวันมานี้ ทุกคืนผมจะฝันว่ามีเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เรียกผมว่าพ่อ ความรู้สึกนั้นช่างอบอุ่นเหลือเกิน ผมมั่นใจเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเธอคือลูกสาวของผม”
หยางเฉินกล่าวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “นอกจากเธอแล้ว ยังมีสาวอีกคนหนึ่ง ถ้าเดาไม่ผิด เธอเป็นภรรยาของผมเอง!”
“เป็นไปไม่ได้!”
มู่เชียนเชียนกำลังจะร้องไห้แล้ว “คุณก็บอกอยู่แล้ว มันเป็นแค่ความฝันเท่านั้น แล้วมันจะเป็นจริงได้ยังไง?”
“แล้วฉันก็ฝันเห็นลูกในอนาคต ถ้าเอาตามที่คุณบอก ฉันเป็นสาวโสด คงไม่ได้มีลูกแล้วหรอกนะ?”
หยางเฉินส่ายหัว “มันไม่เหมือนกัน!”
ไม่ว่ามู่เชียนเชียนจะดึงอย่างไร หยางเฉินก็ไม่ขยับ เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมรับผู้หญิงคนใด นอกจากว่าเขาจะยืนยันได้ว่าตัวเองโสด
“พี่เสี่ยว คุณไร้หัวใจขนาดนี้เลยเหรอ?”
มู่เชียนเชียนโมโหในทันที พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “ถ้าไม่ใช่เพราะฉันกับพี่สาว คุณจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้ได้ไหม”
“นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตงั้นเหรอ?”
หยางเฉินมีสีหน้าขมขื่น ทันใดนั้นเขาก็พูดอย่างจริงจังว่า “เชียนเชียน ตอนนี้ผมจะแต่งงานกับฉิงเสว่ก็ได้ แต่คุณเคยลองคิดดูไหมว่า ถ้าหากผมแต่งงานกับเธอแล้ว พอผมฟื้นคืนความทรงจำได้และมีเมียมีลูกแล้วจริงๆ แล้วฉิงเสว่จะทำยังไง?”
“ตัดความสัมพันธ์เสียตั้งแต่ตอนนี้ยังเริ่มแตกหน่อ ดีกว่าตัดเมื่อความรักสุกงอมแล้วจริงไหม?”
“ในเมื่อคุณเป็นน้องสาวของฉิงเสว่ มีความสัมพันธ์อันดี ก็ต้องอยากให้เธอมีความสุขถูกไหม?”
“ที่ผมทำแบบนี้ ก็แค่ไม่อยากให้ความหวังกับฉิงเสว่ กลัวว่ายิ่งหวังมากเท่าไหร่ ความผิดหวังก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ฉิงเสว่เป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดีมาก ผมไม่อยากทำให้เธอต้องเจ็บปวดเลย!”
หยางเฉินพูดอย่างมีพลังและมีอำนาจโน้มน้าวจิตใจ มู่เชียนเชียนที่กำลังวุ่นวายใจก็เงียบสงบลงทันที
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอจึงมองหยางเฉินด้วยดวงตาแดงก่ำและถามว่า “ถ้าวันหนึ่งคุณรู้ว่าคุณโสด คุณจะเต็มใจยอมรับพี่สาวของฉันไหม?”
หยางเฉินพยักหน้าโดยไม่ลังเล “เต็มใจ!”
ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเชียนเชียน “ดี คุณพูดเองนะ!”
หยางเฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “ผมจะโกหกคุณได้ไหม? ขอเวลาผมอีกหน่อย หลังจากที่ผมฟื้นคืนความจำได้แล้ว ค่อยตัดสินใจอีกที ตกลงไหม?”
“ตกลง ฉันจะรอคุณ!”
มู่เชียนเชียนกล่าวอย่างมีความสุข
เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะออกไป หยางเฉินก็รีบเตือนเธอว่า “แต่ที่เราคุยกันนี้ ห้ามไปบอกฉิงเสว่เด็ดขาดเลยนะ!”
“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้แล้ว!” มู่เชียนเชียนหันหลังเดินจากไป
แต่ทันทีที่เธอออกจากห้องของหยางเฉิน เธอก็ไปที่ห้องของลู่ฉิงเสว่
“พี่สาว พี่ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ฉันมีข่าวดีจะบอก!”
มู่เชียนเชียนพูดอย่างตื่นเต้น “ที่พี่เสี่ยวปฏิเสธพี่ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบพี่ แต่เขาชอบพี่มากเกินไป กลัวว่าทุกสิ่งภายในความฝันของเขาจะเป็นจริง แล้วจะไปทำร้ายคุณในอนาคต”
“จริงเหรอ?”
ลู่ฉิงเสว่หยุดสะอื้นแล้วรีบถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...
ขออนุญาตถามค่ะ คนเขียนเปลี่ยนคนหรือไม่มีใครเขียนต่อแล้วคะ...
คืออ่านตอนที่ 1 เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงตอนนี้อ่านถึงตอนที่ 2278 เเต่คนเขียนก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดเลยย อยากจะขออนุญาติถามว่าคนเขียนยังอยู่ดีหรือไม่...