The king of War นิยาย บท 1307

หยางเฉินพยักหน้า ไม่คิดจะปิดบัง “ผมจำทั้งหมดได้ตั้งแต่เมื่อสามวันก่อน ตอนอยู่ยอดเขาหนิง”

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง! ฉันเข้าใจแล้ว!”

ลู่ฉิงเสว่พยักหน้า แม้กำลังยิ้ม แต่รอยยิ้มของเธอกลับดูไร้เรี่ยวแรงมาก

ก่อนที่ความทรงจำของหยางเฉินจะฟื้นฟูกลับมา ท่าทีของเขาหนักแน่นมาโดยตลอด นอกเสียจากเขายังไม่ได้แต่งงาน เขาถึงจะยอมรับเธอ

ปัจจุบัน ความทรงจำของเขากลับมาแล้ว ความทรงจำที่สวยงามกับคนรักก็กลับมาด้วยทั้งหมด เขาไม่มีทางยอมรับเธอแล้ว

“ฉิงเสว่ เมื่อกี้คุณอยากพูดอะไรกับผม?”

หยางเฉินถามอย่างกะทันหัน

ลู่ฉิงเสว่ส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่มีอะไร ขอให้คุณเดินทางปลอดภัย และขอให้คุณและพี่สะใภ้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข! ลาก่อน!”

ในขณะที่พูด ดวงตาทั้งคู่ของเธอชุ่มฉ่ำอย่างเห็นได้ชัด อีกเพียงนิดเดียวน้ำตาก็จะไหลออกมาแล้ว

หยางเฉินถอนหายใจเล็กน้อย จ้องลู่ฉิงเสว่ด้วยสายตาที่ลึกซึ้งครั้งสุดท้าย “ในใจของผม คุณคือน้องสาวของผมเสมอ ถ้าวันใดวันหนึ่งคุณเจอปัญหา สามารถมาหาผมได้ตลอด! ลาก่อน!”

พูดจบ หยางเฉินหันหลังแล้วเดินจากไป

ทันทีที่หยางเฉินเดินออกจากวิลล่า ลู่ฉิงเสว่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้อีกแล้ว น้ำตาหลั่งไหลออกจากหางตาของเธอ

แต่เธอก็ยังพยายามอดกลั้นไม่ให้ตนเองร้องไห้ออกมา กลัวหยางเฉินได้ยินเสียงร้องไห้ของตนเอง

ส่วนหยางเฉินที่เดินออกจากวิลล่า ประสาทการได้ยินที่ไม่ธรรมดาของเขา ยังคงสามารถได้ยินเสียงสะอื้นที่พยายามอดกลั้น เขาถอนหายใจเล็กน้อย เดินจากไปโดยไม่ลังเลอีก

ในขณะเดียวกัน สนามบินนานาชาติหนิงโจว เครื่องบินโดยสารลำหนึ่งลงจอดอย่างเชื่องช้า ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินลงจากบันได

“ขอทางหน่อย! ขอทางหน่อย!”

ในตอนนั้นเอง มีชายหนุ่มแต่งตัวตามแฟชั่นคนหนึ่งวิ่งชนทุกคนลงมา

“สุนัขดีไม่ขวางทาง คุณรีบหลบไปให้พ้นเดี๋ยวนี้!”

ในขณะที่ชายหนุ่มเตรียมตัววิ่งลงไป เขาถูกชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าขวางทาง จึงยื่นมือออกไปผลักชายไว้กลางคน

เพียงแต่การผลักของเขา ไม่สามารถทำให้ชายวัยกลางคนขยับแม้แต่นิดเดียว

สีหน้าของชายวัยกลางคนเคร่งขรึมลงทันที “ไอ้หนู คุณว่าใครเป็นสุนัข?”

“คุณรู้หรือเปล่าว่าผมเป็นใคร? ผมว่าคุณเป็นสุนัขแล้วทำไม คุณจะทำอะไรผม?”

ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางที่หยิ่งผยอง “ผมเป็นคนของตระกูลจางแห่งหนิงโจว ปู่ของผมคือจางโฉง หัวหน้าตระกูลจาง ผมต้องรีบไปเยี่ยมคุณปู่ ถ้าคุณทำให้ผมเสียเวลา ผมเอาคุณตายแน่”

สีหน้าของชายวัยกลางคนยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น

หลังจากผู้คนที่อยู่โดยรอบได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม ทุกคนทำหน้าประหลาดใจ

“ที่แท้คนคนนี้เป็นคนของตระกูลจาง ผมได้ยินมาว่าหัวหน้าตระกูลของตระกูลหลี่ถูกฆ่าตาย หนิงโจวในปัจจุบันตระกูลจางเป็นใหญ่”

“ถึงว่าทำไมเด็กหนุ่มคนนี้ถึงทำตัวอวดดีมากขนาดนี้ ที่แท้มีที่ไปที่มา”

“ฟังจากสำเนียง ชายวัยกลางคนคนนี้น่าจะเป็นคนต่างถิ่น คงจะมีปัญหาแล้ว”

……

ชั่วขณะ ผู้คนที่อยู่โดยรอบเริ่มพากันวิพากษ์วิจารณ์

คนของหนิงโจวรู้ดี ตระกูลหลี่และตระกูลจางคือตระกูลใหญ่ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในหนิงโจว ปัจจุบันผู้นำของตระกูลหลี่ถูกฆ่า ตระกูลหลี่ต้องตกอับลงแน่นอน

เมื่อเป็นแบบนั้น ตระกูลจางก็จะกลายเป็นเจ้าแห่งหนิงโจว

เพียงแต่พวกเขาไม่รู้ แม้กระทั่งตระกูลจางก็ตกอับแล้ว ปัจจุบัน ตระกูลลู่ถึงจะเป็นเจ้าแห่งหนิงโจว

“ไสหัวไป!”

ชายหนุ่มตะคอกด้วยความโกรธ หลังจากนั้นพุ่งตรงเข้าไปหาชายวัยกลางคนโดยตรง

“รนหาที่ตาย!”

ในแววตาของชายวัยกลางคนปรากฏให้เห็นเจตนาแห่งการฆ่า เหวี่ยงฝ่ามือออกไปโดยตรง

“เพี๊ยะ!”

ในขณะที่ทุกคนกำลังรู้สึกตกใจ ฝ่ามือนี้ตบชายหนุ่มจนลอยกระเด็นออกไป

ตอนที่ทุกคนตั้งสติได้ ชายวัยกลางคนหายไปแล้ว

เหลือไว้เพียงชายหนุ่มของตระกูลจางที่โดนตบจนกระเด็น

“ตายแล้ว!”

ทันใดนั้น มีคนพูดด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว “เด็กหนุ่มของตระกูลจางคนนั้น ตายแล้ว!”