The king of War นิยาย บท 1353

ความสัมพันธ์ของเธอกับหยางเฉินในปัจจุบันนี้ใกล้กว่าเดิม แต่กว่าจะได้ครอบครองความสัมพันธ์แบบตอนนี้ เธอยังสิ้นเปลืองพลังไปมากมาย

ส่วนกัวฉูฉู่ กลับอยู่ภายใต้ความเข้าใจผิด เพื่อปกป้องหยางเฉิน ถึงบังคับหยางเฉินมาที่ตระกูลกัวแล้ว และยังสามารถได้รับหมายเลขโทรศัพท์ของหยางเฉินได้

บางทีคนอื่นอาจไม่รู้ชัด คำสัญญาของหยางเฉินมีค่ามากแค่ไหน แต่ว่าซ่านกวนโหรวกลับรู้แจ่มแจ้งมาก

สามารถพูดได้ว่า ขอเพียงกัวฉูฉู่ยินยอม แม้กระทั่งหล่อนยังสามารถกลายเป็นผู้นำของตระกูลกัวได้ทันที

“ฉูฉู่ ยังไม่รีบขอบคุณคุณหยางอีก!”

กัวเชิ่งรู้สถานะของหยางเฉินดี รู้ซึ้งถึงคุณค่าในคำพูดประโยคนี้ของหยางเฉิน ชั่วขณะนั้นดีใจใหญ่ เร่งพูดขึ้นทันที

กัวฉูฉู่ถึงได้สติเข้ามา รีบบอกว่า “ขอบคุณค่ะ!”

หยางเฉินส่ายหน้า จากนั้นสายตกอยู่ที่หลี่เป่าเฟิงที่ก้มหน้าหลบตรงด้านข้าง

สัมผัสถึงสายตาของหยางเฉิน หลี่เป่าเฟิงถึงต้องยอมเงยหน้า ในแววตาลึกเต็มไปด้วยความหวาดกลัว รีบบอกทันที “คุณหยาง เรื่องก่อนหน้านี้ล่วงเกินมากไป ทุกอย่างเป็นความเข้าใจผิด ยังขอให้ท่านผู้มีเมตตาไม่เอาความกับคนตัวเล็กๆ ด้วยครับ”

“เข้าใจผิด?”

สายตาหยางเฉินเย็นเฉียบลง หรี่ตาพูดว่า “เพราะฉันไม่รับปากยกที่นั่งให้นาย นายเลยอยากให้คนมาจัดการฉัน?”

“หลังลงเครื่อง ฉันไม่ถือสาหาความนาย นายกลับพาผู้แข็งแกร่งของตระกูล ตามฉันมาถึงตระกูลกัวโดยตรง”

“ตอนนี้ มาบอกฉันว่า ล้วนเข้าใจผิดทั้งหมด?”

ถ้าหลี่เป่าเฟิงกล่าวขอโทษ หยางเฉินคงไม่ได้ถือสาหาความกับเขา แต่ดันกลายเป็นว่า เจ้าสารเลวคนนี้กล้าแก้ตัว

ในแววตาลึกของหลี่เป่าเฟิง มีความเย็นเฉียบแวบผ่านไป

เขารีบบอกว่า “คุณหยาง ผมไม่รู้จริงๆ ว่าท่านเป็นแขกพิเศษของคุณหนูซ่านกวน ไม่อย่างนั้นต่อให้ผมใจกล้าบ้าบิ่นแค่ไหน ผมก็ไม่กล้ามีเรื่องกับท่านหรอก!”

“ว่าตามที่นายพูด ถ้าฉันไม่ใช่แขกพิเศษของคุณหนูซ่านกวน นายสามารถจัดการฉันได้ตามสบายแล้ว?” หยางเฉินสอบถามเสียงเย็นชา

“ไม่กล้าครับ!”

หลี่เป่าเฟิงกัดฟันพูดขึ้น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ยังคงไม่ยอมรับผิด

“เชอะ!”

ซ่านกวนโหรวพูดจาเสียงเย็นยะเยือก “หลี่เป่าเฟิง ในเมื่อผิดแล้ว งั้นก็คุกเข่ายอมรับผิด! ทำไม? แม้แต่แขกพิเศษของราชวงศ์ซ่านกวน นายก็กล้าผิดใจ ไม่รู้จักที่ตายเอาเสียจริง!”

“คุณหนูซ่านกวน ต่อให้ผมผิดแล้ว ก็ไม่ควรคุกเข่ายอมรับผิดมั้ง?”

ทันใดนั้นหลี่เป่าเฟิงเงยหน้ามองทางซ่านกวนโหรว กัดฟันพูดว่า “ต่อให้เขาเป็นแขกพิเศษของคุณ อยากให้ผมก้มหัว แบบนั้นคงไม่ได้!”

หยางเฉินขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหลี่เป่าเฟิงคนนี้ จะกล้าพูดจาแบบนี้กับซ่านกวนโหรว

ดูแล้ว ตระกูลแห่งนี้ คงไม่ธรรมดา

ซ่านกวนโหรวเหมือนนึกไม่ถึงเช่นกันว่า หลี่เป่าเฟิงจะกล้าพูดแบบนี้กับตนเอง บนใบหน้างดงามประณีตนั้น สีหน้าค่อยๆ อึมครึมลงไป

แรงกดดันวิถีบู๊ของแดนเทพชั้นกลางส่วนหนึ่ง แพร่ออกมาจากในร่างกายเธอ ชั่วพริบตาเดียวปกคลุมหลี่เป่าเฟิงขึ้นมาแล้ว

กัวเชิ่งที่ด้านข้างเห็นเข้า ในแววตาลึกมีความดีใจคลุ้มคลั่งแวบผ่าน ลักษณะพลังวิถีบู๊ของแดนเทพชั้นยอด ระเบิดออกจากในร่างกายเขา แรงอาฆาตแค้นล็อกหลี่เป่าเฟิงไว้ในชั่วพริบตา

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายคนหนึ่งที่ติดตามหลี่เป่าเฟิงมาเห็นเหตุการณ์ ชั่วขณะนั้นสีหน้าเปลี่ยน แทบจะขวางด้านหน้าของหลี่เป่าเฟิงไว้ในทันใด มองทางกัวเชิ่งด้วยท่าทางระวัง

“โอหัง!”

กัวเชิ่งจ้องหลี่เป่าเฟิงไม่กะพริบ ตะโกนใส่ “แกกล้าพูดจาแบบนี้กับคุณหนูซ่านกวน รีบคุกเข่าขอโทษคุณหนูซ่านกวนเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจแก!”

ถึงแม้ซ่านกวนโหรวจะไม่ได้พูดจา แต่ว่าสายตาที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตคู่นั้น แสดงท่าทีของเธอหมดแล้ว

จนกระทั่งวินาทีนี้ หลี่เป่าเฟิงถึงสำนึกได้ว่า ตนเองทำเรื่องที่โง่เขลามากแค่ไหนลงไป