The king of War นิยาย บท 1362

“หุบปาก!”

กษัตริย์ซ่านกวนตวาดใส่ “รับมือตระกูลหลี่อย่างไร ฉันจัดการได้เอง!”

พูดจบ เขาจึงออกไปอย่างฉุนเฉียว

ตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฉินไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น นี่คือเรื่องราวของราชวงศ์ซ่านกวน ไม่เกี่ยวข้องกับเขา ถ้าไม่เห็นแก่หน้าของซ่านกวนโหรว เมื่อสักครู่เขาคงไม่แอบลงมือ

“คุณหยางคะ คุณคิดว่า ราชวงศ์ควรจะเป็นฝ่ายออกโจมตีเองหรือไม่?”

ผ่านไปนาน ซ่านกวนโหรวมองทางหยางเฉิน ถามแบบทำหน้ารอคอย

หยางเฉินส่ายหน้าแล้ว “เส้นสนกลในแท้จริงของราชวงศ์ ผมไม่รู้ชัด บางทีถึงแม้เมื่อสักครู่ผมไม่ลงมือ ตระกูลหลี่คงทำไม่สำเร็จเหมือนกัน ผมให้คำตอบคุณไม่ได้”

ฟังหยางเฉินพูดขนาดนี้ ชั่วขณะนั้นซ่านกวนโหรวทำหน้าหมดหวัง

แต่เธอรู้ชัดเจน ที่หยางเฉินพูดเป็นเรื่องจริง ราชวงศ์สามารถควบคุมราชวงศ์มาได้หลายร้อยปี จะไม่มีเส้นสนกลในได้อย่างไรกัน?

ถ้าเมื่อสักครู่หยางเฉินไม่ลงมือ กษัตริย์ซ่านกวนจะมีวิธีจัดการตระกูลหลี่หรือไม่ ซ่วนกวนโหรวไม่รู้ชัด แต่สิ่งที่เธอแน่ใจได้คือ ถ้าหยางเฉินไม่ลงมือ ผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของราชวงศ์ซ่านกวน คงตายมากมาย

และขณะเดียวกัน ในโรลส์-รอยซ์คันหนึ่ง ผู้นำตระกูลหลี่หลี่เจียงสง สีหน้าอึมครึมถึงขีดสุด กัดฟันพูดว่า “สารเลว นึกไม่ถึงความสามารถของหยางเฉินจะแกร่งเช่นนี้ แม้แต่เหล่าจู่ยังไม่กล้าออกหน้ามาง่ายๆ”

“ผู้นำครับ เมื่อสักครู่ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ลงมือฆ่าหลี่มู่คนนั้น เป็นหยางเฉินจริงเหรอครับ?”

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนหนึ่ง บนหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ชื่อของหยางเฉิน คนของตระกูลหลี่รู้แจ่มแจ้งดีมาก ภายในอายุสามสิบปี ทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ พอจะทำให้คนตื่นตกใจแล้ว แต่ว่าเมื่อสักครู่ลักษณะพลังที่หยางเฉินระเบิดออกมา เห็นชัดว่าไกลเกินกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง

หลี่เจียงสงกัดฟันพูดว่า “นอกจากหยางเฉินแล้ว ยังเป็นใครได้อีก? หรือว่า ราชวงศ์ซ่านกวน ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนอื่นอีกงั้นเหรอ?”

“เป็นผู้รักษากฎหรือเปล่าครับ?”

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนนั้นพูดอย่างระมัดระวัง “ไม่แน่ว่า หยางเฉินอาจเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง เดิมทีผู้รักษากฎกำลังพิทักษ์อำนาจของราชวงศ์ ไม่แน่ว่า ก่อนหน้านี้คนที่ลงมือฆ่าหลี่มู่ ก็คือผู้รักษากฎ”

“ถึงแม้มีคนตามเอาเรื่อง พวกเขาก็คงผลักไปที่ตัวของหยางเฉิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางเฉินก็คือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์”

ชั่วขณะนั้นหลี่เจียงสงทำหน้าตกใจ “ความหมายของนายคือ เป็นผู้รักษากฎลงมือแล้ว?”

“ใช่ครับ!”

คนคนนั้นรีบพยักหน้าทันที

หลี่เจียงสงไม่ได้พูดจา เงียบงันตั้งนาน ถึงกัดฟันแน่นพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนี้จริง งั้นพวกเรายังมีโอกาสชนะกับผีอะไร?”

“ยังรอไว้เจอเหล่าจู่แล้ว ค่อยดูว่าเหล่าจู่จะว่าอย่างไรเถอะครับ!” คนคนนั้นก็เป็นเครือญาติของตระกูลหลี่ เวลานี้เอ่ยปากบอก

อีกสามสิบนาทีต่อมา หลี่เจียงสงกลับถึงตระกูลหลี่แล้ว

เขาเข้าไปทางห้องลับห้องหนึ่ง โดยสารลิฟต์โดยตรง มุ่งหน้าไปยังฐานทัพลับใต้ดินแห่งหนึ่งที่ชั้นเก้า ภายในฐานทัพ ภาพคนที่แก่หง่อมคนหนึ่ง กำลังนั่งขัดสมาธิ กลิ่นอายพร่ามัวเหมือนจะมีแล้วก็ไม่มีส่วนหนึ่ง กระจายออกมาจากบนตัวเขา

“คุณพ่อ!”

หลี่เจียงสงโค้งตัวเล็กน้อยต่อภาพคนคนนั้น ท่าทีเคารพนบนอบอย่างยิ่ง

เหล่าจู่ของตระกูลหลี่ ผู้สูงวัยอายุร้อยปีคนหนึ่ง คาดไม่ถึงยังมีชีวิตอยู่บนโลก

“ล้มเหลวแล้ว?”

เหล่าจู่เอ่ยปากถามขึ้น และไม่ได้หันหน้า น้ำเสียงเรียบนิ่งที่สุด

หลี่เจียงสงพยักหน้า กัดฟันบอกว่า “ผู้รักษากฎ มีความเป็นไปได้จะลงมือแล้วครับ!”

“เป็นไปไม่ได้!”