The king of War นิยาย บท 1372

“ฝ่าบาท วางใจเถอะ ในเมื่อผมหลี่จ้งยอมจำนนต่อคุณหยางแล้ว ผมจะไม่มีใจคิดทรยศเด็ดขาด”

หลี่จ้งมองกษัตริย์ซ่านกวน มีความซาบซึ้งอยู่ในสายตาและกล่าวว่า “ขอบคุณฝ่าบาทและคุณโหรวเอ๋อร์ ที่ช่วยขอร้องแทนผม!”

กษัตริย์ซ่านกวนไม่ได้กล่าวอะไร แต่ซ่านกวนโหรวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้อาวุโสกล่าวหนักเกินไปแล้ว เนื่องจากคุณยอมจำนนต่อคุณหยางแล้ว งั้นนับจากตอนนี้เป็นต้นไป ราชวงศ์และตระกูลหลี่จะเป็นครอบครัวเดียวกัน”

“ตระกูลหลี่มิกล้า!”

หลี่จ้งกล่าวอย่างรวดเร็ว จากนั้นมองไปที่หลี่เจียงสงและกล่าวอย่างด้วยความโมโหว่า “ไอ้คนสารเลว ยังไม่รีบขอโทษฝ่าบาทและคุณโหรวเอ๋อร์อีก!”

หลี่เจียงสงถึงมีปฏิกิริยาตอบสนอง ตอนนี้เขาไม่มีความเย่อหยิ่งเหมือนตอนที่ราชวงศ์อีกแล้ว เขากล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ขอบคุณฝ่าบาทและคุณโหรวเอ๋อร์ ที่ขอร้องเพื่อตระกูลหลี่ จากนี้เป็นต้นไป ตระกูลหลี่จะเป็นผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของราชวงศ์ซ่านกวน ถ้าใครกล้ามารังแกหรือดูหมิ่น มันผู้นั้นก็จะเป็นศัตรูของตระกูลหลี่!”

ไม่มีใครเคยคิดว่าสองตระกูลชั้นสูงที่เป็นศัตรูกัน แต่ตอนนี้พวกเขาคืนดีกันแล้ว

แต่พวกเขารู้อย่างชัดเจนว่าที่เป็นเช่นนี้ ล้วนเป็นเพราะชายหนุ่มคนนั้น

ตอนนี้คนของราชวงศ์ซ่านกวนและตระกูลหลี่ต่างตกตะลึง เมื่อสักครู่พวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด และผู้แข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายเสียชีวิตไปไม่น้อย แต่ตอนนี้เพราะหยางเฉินคนเดียว ทำให้พวกเขากลายเป็นสหายที่พึ่งพาอาศัยกันไปจนสิ้นชีพ

ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป จะทำให้คนทั่วเมืองจิ่วโจวรู้สึกตกใจ?

คฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน ห้องประชุมขนาดเล็กที่ตกแต่งอย่างหรูหรา

กษัตริย์ซ่านกวน ซ่านกวนโหรว หลี่จ้งและหลี่เจียงสง และยังมีหยางเฉิน ห้องประชุมมีเพียงพวกเขาห้าคนเท่านั้น

ซ่านกวนโหรวรินน้ำชาให้พวกเขาด้วยตนเอง

“เรื่องของวันนี้มันจะแผ่กระจายไปทั่วเมืองจิ่วโจวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เกรงว่ากองกำลังบางตระกูลจะทนไม่ไหวอีกต่อไป และต้องการลงมือจัดการกับราชวงศ์ซ่านกวน?”

ทันใดนั้นกษัตริย์ซ่านกวนก็เอ่ยปากขึ้นมา

สีหน้าของหลี่จ้งและหลี่เจียงสงเต็มไปด้วยความอึดอัด ร่างกายพวกเขาได้รับบาดเจ็บ โดยเฉพาะหลี่เจียงสงซึ่งบาดเจ็บสาหัสกว่า หากเขาไม่ได้ฝึกบูโดมาก่อน เขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัสยิ่งกว่านี้

“ต้องโทษที่พวกเราไม่เจียมตัว ที่กล้าวางแผนเล่นงานราชวงศ์ ซึ่งทำให้มีสภาพดังเช่นตอนนี้ หากฝ่าบาทมีคำสั่งใดก็สั่งมาได้ทันที พวกเราจะพยายามช่วยราชวงศ์อย่างเต็มที่”

หลี่จ้งกล่าวอย่างรวดเร็ว

หลี่เจียงสงกล่าวว่า “ถูกต้อง ไม่ว่ามันจะเป็นตระกูลใด ขอเพียงกล้าวางแผนเล่นงานราชวงศ์ ตระกูลหลี่จะเป็นคนแรกที่จะไม่ปล่อยพวกมันไป!”

ขณะนี้ หยางเฉินนั่งอยู่ด้านข้าง ทำให้พวกเขาไม่กล้าที่จะไม่แสดงจุดยืนของตนเอง

สีหน้าของหยางเฉินสงบ ยกถ้วยน้ำชาที่ซ่านกวนโหรวยกมาเมื่อสักครู่ แล้วจิบเบา ๆ แต่ยังคงเงียบ รอผลปรึกษาหารือระหว่างทั้งสองตระกูล

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง กษัตริย์ซ่านกวนมองไปที่ซ่านกวนโหรว และถามว่า “โหรวเอ๋อร์ คุณคิดว่าต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรถึงจะเหมาะสม?”

สีหน้าของหลี่จ้งและหลี่เจียงสงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่เคยคิดว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ กษัตริย์ซ่านกวนจะปล่อยให้ซ่านกวนโหรวแสดงความคิดเห็น

เดิมที พวกเขาคิดว่าซ่านกวนโหรวถูกเรียกเข้าร่วมการประชุมเพียงเพื่อมารินน้ำชาเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขาตระหนักแล้วว่าสำหรับกษัตริย์ซ่านกวนแล้ว ซ่านกวนโหรวมีสถานะที่สูงส่ง

ซ่านกวนโหรวยิ้มเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ฉันมีความคิดเห็นอย่างหนึ่ง แต่ต้องการความร่วมมือจากตระกูลหลี่”

“คุณโหรวเอ๋อร์วางใจเถอะ ขอเพียงตระกูลหลี่สามารถช่วยได้ เชิญสั่งมาเถอะ ถึงแม้จะขอให้ผมไปปราบกองกำลังของตระกูลที่กำลังเคลื่อนไหวก่อการร้าย ผมก็เต็มใจ”

หลี่จ้งกล่าวอย่างรวดเร็ว

“ผู้อาวุโสกล่าวหนักเกินไปแล้ว!”

ซ่านกวนโหรวยิ้มและส่ายศีรษะ จากนั้นหุบรอยยิ้ม และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่กระชับว่า “เรื่องวันนี้สำหรับราชวงศ์แล้ว ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่แย่”