The king of War นิยาย บท 1397

เมื่อหยางเฉินรู้ว่า ทุกวันนี้ไม่มีนักปรุงยาในโลกนี้แล้ว เขารู้ว่า เมื่อเรื่องที่เฝิงเสียวหว่านสามารถปรุงยาได้นั้นถูกเปิดเผย เฝิงเสียวหว่านจะโดนอะไรบ้าง

ดังนั้น เขาจึงไม่ลังเลใดๆ ไล่ตามเส้นทางที่อู่จื่ออี้จากไปทันที

ดวงตาของซ่านกวนโหรวเย็นชา ดวงตาทั้งคู่ของเธอกวาดไปทั่วผู้ชม และเธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าใครกล้าบอกเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ออกไปเพียงประโยคเดียว ราชวงศ์จะฆ่าล้างคนนั้นถึงเก้าชั่วอายุคน!”

รอบๆรายล้อมไปด้วยผู้คนจากราชวงศ์ซ่านกวน สิ่งที่ซ่านกวนโหรวกล่าวนั้นแน่นอนว่ากำลังพูดถึงคนในราชวงศ์

“คุณหนูวางใจได้ เราจะไม่พูดอะไรกับโลกภายนอกแน่นอน!”

คนในราชวงศ์ต่างก็รับปาก

อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนสำคัญของราชวงศ์ซ่านกวน และไม่น่าจะมีคนทรยศต่อราชวงศ์แน่นอน

เกือบในเวลาเดียวกัน อู่จื่ออี้กับอู่เทาก็ได้ออกจากโรงแรมไปแล้ว

“องค์ชาย ดูเหมือนว่า ไอ้หมอนั่นจะยังไม่รู้ว่านักปรุงยาในโลกนี้ได้สูญพันธุ์ไปแล้ว ถ้าเขามารู้ทีหลัง เขาจะฆ่าล้างผู้คนอย่างแน่นอน เราต้องหาทางออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวนโดยเร็วที่สุด”

ภายในรถหรูที่กำลังมุ่งหน้าไปยังสนามบิน อู่เทากล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม

แน่นอนว่าอู่จื่ออี้เข้าใจสิ่งนี้ ถ้าเขาคือหยางเฉิน เขาก็จะฆ่าทุกคนที่รู้ว่าเฝิงเสียวหว่านเป็นนักปรุงยาที่เหลือเพียงคนเดียวในโลกอย่างแน่นอน

ความแข็งแกร่งของหยางเฉินที่เขาแสดงออกมาก่อนหน้านี้ อู่จื่ออี้ก็ได้เห็นมันกับตา เว้นแต่เขาจะอยู่ในเมืองอู่หวง ไม่เช่นนั้น ถ้าเขามีเรื่องกับหยางเฉิน เขามีทางเดียวคือตาย

“จะถึงสนามบินกี่โมง?”

อู่จื่ออี้ถามกะทันหัน

อู่เทาเหลือบมองดูเวลาและกล่าวว่า “เร็วสุดก็ต้องใช้เวลาสิบนาที ขอเพียงเราสามารถไปถึงสนามบินก่อนที่เด็กคนนั้นจะตามมาทัน เราก็สามารถออกเดินทางไปโดยเครื่องบินส่วนตัวของราชวงศ์อู่”

“พูดอีกอย่างก็คือ ขอเพียงเราอดทนอีกสิบนาที ก็จะปลอดภัยแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของอู่เทา สายตาของก็ตกลงมาที่ร่างของอู่เทา และเอ่ยกล่าวว่า "หากเราต้องการออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวนอย่างปลอดภัย เกรงว่ามีเวลาไม่มากแล้ว ตอนนี้มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เราจากไปอย่างปลอดภัย"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ดูเหมือนว่าอู่เทาจะเดาความคิดของอู่จื่ออี้ได้ และสีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดมากในทันใด

“องค์ชาย นี่ท่านกำลังจะทิ้งผมหรือ?”อู่เทากัดฟันแล้วถาม

อู่จื่ออี้ไม่ตอบสนอง แต่พูดว่า "คุณวางใจได้ ขอเพียงคุณสามารถยื้อไอ้เด็กคนนั้นให้ผมเพียงไม่กี่นาที เมื่อผมกลับไปถึงที่ราชวงศ์อู่อย่างปลอดภัย ลูกชายของคุณ ผมจะให้สวัสดิการเขาเหมือนกับลูกหลานสายตรงของราชวงศ์”

“แน่นอน ถ้าคุณโชคดีและสามารถกลับมาที่ราชวงศ์ ผมสัญญาว่าญาติๆของคุณจะรุ่งโรจน์ตลอดไป!”

แม้ว่าเขาจะไม่ตอบคำถามของอู่เทา แต่คำพูดเหล่านี้แสดงท่าทีของเขา และต้องการให้อู่เทาไปขวางทางหยางเฉิน

อู่จื่ออี้ไม่ต้องการอู่เทาเอาชนะหยางเฉิน เขาเพียงต้องการให้อู่เทาไปยื้อเวลาหยางเฉินเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

อู่เทารู้สึกเศร้าในใจ แต่เขารู้ดีว่า ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของราชวงศ์อู่ ในสถานการณ์เช่นนี้ ทำได้เพียงไปตายเพื่อเจ้านายของเขาเท่านั้น

“ได้ ผมจะไปยื้อไอ้เด็กคนนั้นไว้ ผมหวังว่าองค์ชายจะทรงดูแลครอบครัวของผมเป็นอย่างดี!”อู่เทาพูดด้วยดวงตาสีแดง

อู่จื่ออี้พยักหน้า“ไม่ต้องกังวล ผมจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี”

หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า "หยุดรถก่อน!"

รถหยุดกะทันหันอู่จื่ออี้ออกจากรถและเข้าไปในรถส่วนตัวที่แอบตามหลังเขามาอย่างลับๆ เห็นได้ชัดว่าเขาได้จัดเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว

รถส่วนตัวแล่นไปตลอดทาง ราวกับสายฟ้าสีดำ แซงหน้ารถโรลส์-รอยซ์ที่เดิมบรรทุกอู่จื่ออี้ทันที

“หวังว่าคุณจะรักษาคำสัญญาของคุณ ไม่เช่นนั้น แม้ว่าผมจะเป็นผี ผมก็จะไม่ปล่อยคุณไปแน่นอน!”อู่เทาพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

สำหรับคำขอของอู่จื่ออี้ เขาไม่กล้าปฏิเสธ หากเขาตอบตกลง ยังสามารถทำให้ครอบครัวของเขาได้รับเกียรติยศและความมั่งคั่ง แต่ถ้าเขาปฏิเสธ เชื้อสายของเขาจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง