The king of War นิยาย บท 1399

ชายผู้มีใบหน้าแบบตะวันตกไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นผู้แข็งแกร่งอันดับที่ 3 ของหงเฉิน ซาตาน

หลังจากที่หยางเฉินสังหารผู้นำของหงเฉิน เขาก็ปล่อยให้ซาตานจัดระบบหงเฉิน หงเฉินในวันนี้ หยางเฉินเป็นเจ้านาย

เดิมทีหงเฉินก็เป็นองค์กรนักฆ่าอยู่แล้ว และข่าวภายในองกรค์ก็มีพลังมากเช่นกัน จะหาหม่าชาวนั้น ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ในเวลาเดียวกัน ราชวงศ์เฝิงที่เป็นหนึ่งในสองราชวงศ์โบราณ ในห้องลับใต้ดิน หม่าชาวนั่งขัดสมาธิ เต็มไปด้วยรัศมีบูโดที่น่าสะพรึงกลัวทั่วร่างกายของเขา

และบนเท้าของเขา มีห่วงโซ่คู่หนึ่งที่ทำจากวัสดุโลหะผสมที่มีความแข็งแรงสูง

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนในชุดจีนเดินมาและเอามือไว้ข้างหลัง และมองมาที่หม่าชาวที่ติดอยู่ในห้องลับ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ขอเพียงคุณยินดีที่จะยอมรับตัวตนของคุณและยอมกลับไปในตระกูล ราชวงศ์เฝิงจะปฏิบัติดีต่อคุณอย่างดีแน่นอน ด้วยตัวตนและสถานะของคุณ เมื่อมองไปทั้งจิ่วโจว มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะเทียบได้กับคุณ”

หม่าชาวลืมตาขึ้น แต่สายตาทั้งคู่กลับเย็นยะเยือก จ้องมองชายวัยกลางคนอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ถึงพวกคุณจะถามผมอีกร้อยครั้ง ผมก็ยังยืนยันเป็นคำตอบแรก ผมชื่อหม่าชาว และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับราชวงศ์เฝิง"

“ผมขอเตือนพวกคุณรีบปล่อยผมไปดีกว่า ไม่เช่นนั้น เมื่อพี่เฉินของผมรู้ เขาจะไม่มีวันปล่อยราชวงศ์เฝิงไปแน่นอน ถึงตอนนั้น ราชวงศ์เฝิงจะต้องถูกทำลายล้างเท่านั้น!”

เมื่อได้ยินคำพูดของหม่าชาว ชายวัยกลางคนก็ส่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา “คุณประเมินเขาสูงเกินไปแล้วมั้ง? หรือคุณเป็นแค่กบในกะลา ไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของราชวงศ์เฝิงของผม?”

“เขาเป็นเพียงจอมพลในสนามรบ เขาสามารถทำลายล้างราชวงศ์เฝิงของผมได้งั้นหรือ? ช่างตลกจริงๆ!”

“ผู้พิทักษ์ในสนามรบแดนเหนือ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นเพียงแดนเทพชั้นยอดเท่านั้น ในราชวงศ์เฝิงของผม มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดมากมาย และมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ก็ไม่น้อยเช่นกัน ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดเพียงคนเดียว จะทำอะไรได้?”

หม่าชาวไม่อยากสนใจชายวัยกลางคนผู้หยิ่งผยองคนนี้ หลับตาลงและฝึกฝนต่อไป

ตั้งแต่เขาถูกนำกลับจากหนิงโจวโดยราชวงศ์เฝิงเมื่อสามเดือนที่แล้ว เขาก็ถูกขังอยู่ในห้องลับนี้

ในช่วงเวลานี้ ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหน้าเขาเคยเกลี้ยกล่อมเขาหลายครั้งแล้ว ให้เขายอมรับว่าเขาเป็นสมาชิกของราชวงศ์เฝิง และต้องการให้เขาภักดีต่อราชวงศ์เฝิง หากเขาปฏิเสธ เขาก็จะติดอยู่ที่นี่ตลอดไป

เขามั่นใจว่าวันหนึ่งหยางเฉินจะมาที่ราชวงศ์เฝิงและพาเขาไปจากที่นี่

“คุณเป็นคนโง่เหรอ? แค่ทางเลือกที่ง่ายเช่นนี้ คุณก็ไม่รู้เหรอว่าต้องเลือกยังไง?เป็นหลานชายคนโตของราชวงศ์เฝิงเชียวนะ ฝ่าบาทในอนาคตของราชวงศ์เฝิง ทำไมคุณถึงไปติดตามคนนอก?”

เมื่อเห็นว่ากล่อมยังไงหม่าชาวก็ไม่ฟัง ชายวัยกลางคนก็โกรธและตะโกนขึ้นทันที

เขาคือเฝิงจื้อหย่วนบิดาผู้ให้กำเนิดหม่าชาว เดิมทีมันควรจะเป็นภาพที่อบอุ่นมากเมื่อพ่อและลูกชายได้พบกัน แต่คิดไม่ถึงว่า หม่าชาวไม่สนใจเขาเลยตั้งแต่ที่ทั้งสองได้พบกัน

ในการสืบทอดราชบัลลังก์ของราชวงศ์เฝิง ยังคงเป็นการสืบทอดทางสายตรงที่เก่าแก่มาก

หม่าชาวเป็นหลานชายคนโตของราชวงศ์เฝิง กล่าวคือ เมื่อเขาเกิด เขาก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นทายาทคนที่ต้องสืบทอดบัลลังก์รุ่นที่สามของราชวงศ์เฝิงแล้ว

แม้ว่าเฝิงจื้อหย่วนจะเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของหม่าชาว แต่เขาเป็นลูกคนที่สองในบรรดาพระโอรส จึงไม่มีสิทธิ์ที่จะขึ้นครองบัลลังก์

เฝิงจื้อหย่วนมักจะขัดแย้งกับองค์ชายคนโตของราชวงศ์เฝิง หากหม่าชาวไม่ยอมรับตัวตนของเขา องค์ชายคนโตจะไม่มีวันส่งต่อบัลลังก์ให้กับหม่าชาวในอนาคตแน่นอน

ด้วยเหตุนี้ เฝิงจื้อหย่วนจึงยืนยันต้องการให้หม่าชายยอมรับตัวตนของเขา แต่ไม่ว่าเขาจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร หม่าชาวก็ไม่ยอมกลับไปที่ราชวงศ์เฝิง

“คุณฟังผมพูดอยู่หรือเปล่า?”

เมื่อเห็นว่าหม่าชาวเพิกเฉยต่อเขา เฝิงจื้อหย่วนเกือบจะระเบิดด้วยความโกรธ

ไม่ว่าเฝิงจื้อหย่วนจะโมโหเพียงใด หม่าชาวก็นั่งนิ่งเหมือนระฆัง บังคับให้ดวงตาของเขานิ่ง โดยไม่ไปสนใจเลย