The king of War นิยาย บท 1424

เมื่อได้รับอนุญาตจากกษัตริย์เย่ เจียวโสงก็ยิ้มอย่างมีความสุข “ขอบพระทัยกษัตริย์เย่ที่ช่วยให้สมหวัง!”

จากนั้นเขาก็มองไปที่เจียวต้าเหว่ยลูกชายของตน “ต้าเหว่ย ในเมื่อกษัตริย์เย่ตอบตกลงให้ลูกลงมือแล้ว งั้นก็แสดงความสามารถที่แท้จริงของลูกให้ทุกคนได้เห็นเถิด!”

“ครับพ่อ!”

เจียวต้าเหว่ยยิ้มอย่างโหดเหี้ยม หรี่ตามองหยางเฉินและพูดว่า “เจ้าหนู ถ้าแกไม่อยากตาย ก็คุกเข่าลงขอร้องฉัน บางทีฉันอาจจะปล่อยแกไป”

ตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฉินนั่งอยู่กับที่ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ไม่แม้แต่จะเหลือบมองเจียวต้าเหว่ย ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ ก็เป็นแค่มดในสายตาของเขา

มีผู้คนมากมายมาร่วมงาน นอกจากราชวงศ์ทั้งสี่ รวมถึงสมาชิกของตระกูลระดับสูงในเมืองราชวงศ์ที่รู้จักหยางเฉิน นอกเหนือจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าหยางเฉินเป็นใคร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องความสามารถของหยางเฉินเลยว่าแข็งแกร่งเพียงใด

นอกจากบรรดาคนที่รู้จักตัวตนของหยางเฉิน ที่เหลือที่ไม่รู้จักต่างก็มีสีหน้าตั้งตารอคอย ในขณะเดียวกันสายตาของผู้คนมากมายก็เต็มไปด้วยความอิจฉา

อิจฉาเจียวต้าเหว่ย ท้ายที่สุดเจียวต้าเหว่ยก็ออกหน้าให้ราชวงศ์เย่ เมื่อฆ่าหยางเฉินแล้ว ก็จะได้ใกล้ชิดกับราชวงศ์เย่จริงๆ เมื่อราชวงศ์เย่ไปจุดสูงสุดของจิ่วโจว ตำแหน่งของตระกูลเจียวในจิ่วโจวก็จะสูงขึ้นเช่นกัน

“รนหาที่ตาย!”

ซ่งโย่ว ตะโกนอย่างโกรธจัด มองไปที่เจียวต้าเหว่ยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“อะไรกัน? ตัวเองไม่กล้ารับคำท้า คิดจะให้ผู้แข็งแกร่งของตระกูลออกหน้าแทนเหรอ?” เจียวโสงถามหยางเฉินอย่างโกรธจัดทันที

เจียวต้าเหว่ยจ้องไปที่หยางเฉินด้วยสีหน้าเย้ยหยัน แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “เจ้าหนู ฉันท้าแก แกกล้าออกมาสู้กับฉันไหม?”

“เจ้าหนูนั่นคงกลัวจนปอดแหก ไม่กล้าแม้แต่จะพูดแล้ว”

“คุณชายคนโตของตระกูลเจียว ได้ทะลวงเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นต้นแล้ว เกรงว่าอีกไม่กี่ปีก็จะสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์ได้แล้ว บูโดอัจฉริยะอย่างคุณชายใหญ่ตระกูลเจียวเช่นนี้ เกรงว่าจะมีแค่บูโดอัจฉริยะของราชวงศ์เท่านั้นที่สามารถสู้เขาได้”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป สถานะของตระกูลเจียวน่าจะเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก!”

…

หลายคนจากตระกูลชื่อดังที่ไม่รู้จักหยางเฉินกำลังพากันวิพากษ์วิจารณ์ หลายคนถึงกับเริ่มอวดอ้างสาวงามดีเลิศในตระกูลของตัวเอง ต้องการเกี่ยวดองกับตระกูลเจียว

“เจ้าหนู ออกมารับความตายซะ!”

คำสรรเสริญของผู้คนรอบๆ ทำให้เจียวต้าเหว่ยรู้สึกเพลิดเพลิน มีท่าทีจองหองขึ้นในทันที พูดกับหยางเฉินอย่างเย่อหยิ่ง

“คุณหยาง ผมจะไปฆ่าเขา!” ซ่งโย่วกล่าว

ในเวลานี้หยางเฉินส่ายหัว ในที่สุดเขาก็มองไปที่เจียวต้าเหว่ยด้วยดวงตาอันลึกล้ำ พูดออกมาเพียงสองคำเท่านั้น “หนวกหู!”

หลังจากพูดสองคำนี้แล้ว ภาพที่น่าอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น เจียวต้าเหว่ยที่ยืนอยู่ตรงกลางห้องจัดเลี้ยงและเพิ่งประกาศกร้าวให้หยางเฉินก้าวออกมารับความตายเมื่อครู่ เหมือนถูกกระแทกอย่างแรง เลือดไหลออกมาจากมุมปาก ร่างกายเหมือนถูกโจมตีอย่างหนัก ผงะถอยหลังไป 7-8 ก้าว

“ต้าเหว่ย!”

เจียวโสงหน้าถอดสีทันที ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น

คนอื่นๆ ล้วนตกตะลึง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ได้ยินหยางเฉินพูดแค่สองคำว่า “หนวกหู” ก็เห็นร่างของเจียวต้าเหว่ยถูกโจมตีอย่างหนักถอยหลังออกไป เลือดไหลทะลักออกมาจากมุมปาก

ในขณะนี้สีหน้าของเจียวต้าเหว่ยเต็มไปด้วยความเจ็บปวด สองตาจับจ้องไปที่หยางเฉิน ในส่วนลึกของดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว