The king of War นิยาย บท 1423

การกระทำของหยางเฉินในครั้งนี้ มันคือการวางอำนาจบาตรใหญ่อย่างที่สุด ไม่ไว้หน้าราชวงศ์เย่

วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของเย่หลิน อดีตฝ่าบาทของราชวงศ์เย่ เขาได้เชิญกองกำลังระดับสูงของจิ่วโจวมาด้วยมากมาย ตอนนี้หยางเฉินได้นั่งอยู่บนตำแหน่งที่เป็นของเย่หลินต่อหน้ากองกำลังระดับสูงมากมาย

ไม่เพียงเท่านี้ ยังให้ผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่ตามเขามาด้วยกันจับผู้อาวุโสของราชวงศ์เย่โยนออกไปข้างๆ เหมือนลูกไก่

ซ่านกวนโหรวนั่งถัดจากกษัตริย์ซ่านกวน ภายในดวงตาเต็มไปด้วยประกายแวววาว ไม่ใช่แค่ซ่านกวนโหรวเท่านั้น ยังมีหญิงสาวมากมายที่ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความศรัทธาและชื่นชม

ในจิ่วโจวจะมีคนหนุ่มสาวที่ทำได้แบบนี้กี่คนกัน?

หยางเฉินมองกษัตริย์เย่ที่กำลังโกรธจัด แล้วพูดอย่างเฉยเมย “ไม่จำเป็นต้องใช้สายตาอาฆาตแบบนี้มองผม บุญคุณความแค้นระหว่างผมกับราชวงศ์เย่ ยังมีเรื่องที่ราชวงศ์เย่ของคุณต้องการทำในวันนี้ด้วย ที่ผมทำแบบนี้ มันไม่เกินเลยไปสักนิด”

“ดี! ดีมาก!”

กษัตริย์เย่ตัวสั่นด้วยความโกรธ หากวันนี้ไม่มีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการและเตรียมการให้ราชวงศ์เย่ของเขา เขาจะไม่อดทนถึงขนาดนี้

แต่ในขณะที่กษัตริย์เย่กำลังคิดจะปล่อยหยางเฉินไปก่อนนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงที่มาไม่ถูกเวลาดังขึ้นทั่วห้องจัดเลี้ยง “แกเป็นใครกัน? กล้าดียังไงมาก่อเรื่องในงานฉลองวันเกิดของผู้อาวุโสเย่หลิน? กษัตริย์เย่มีเมตตา ไม่อยากเอาเรื่องแก แต่ฉันเจียวต้าเหว่ย จะไม่ยอมทน”

จู่ๆ ชายหนุ่มที่โต๊ะกลางก็ลุกขึ้น ชี้ด่าแสกหน้าหยางเฉิน “เจ้าหนู ถ้าแกเก่งจริงก็ออกมา ฉันขอท้าสู้กับแก!”

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เจียวต้าเหว่ยในทันใด

เจียวต้าเหว่ย ดูมีอายุราวๆ 35 ปี เมื่อพิจารณาจากลมปราณบูโดของเขา น่าจะเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นต้นได้ไม่นาน

เมื่อกษัตริย์เย่เห็นเจียวต้าเหว่ยก้าวออกมา ก็ตระหนักได้ว่ากำลังจะเรื่อง เขาแอบด่าคนโง่เขลาอยู่ภายในใจ

แต่เจียวต้าเหว่ยก็ลุกออกมาเพื่อราชวงศ์เย่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้

แม้ว่าการกระทำของหยางเฉินจะทำให้ทุกคนในที่นี่ตกใจ แต่หลายคนเชื่อว่าหยางเฉินมีซ่งจั่วและซ่งโย่วให้พึ่งพา ถึงได้กล้าหยิ่งผยองถึงเพียงนี้

นี่คือสิ่งที่เจียวต้าเหว่ยคิด ดังนั้นจึงกล้าที่จะลุกออกมายั่วยุหยางเฉิน

เพียงแต่ว่าหยางเฉินกลับมองไปที่เจียวต้าเหว่ยอย่างไร้ความรู้สึก ไม่มีทีท่าที่จะลุกขึ้นมา แต่พูดเบาๆ ว่า “ถ้าอยากจะเป็นสุนัขของราชวงศ์เย่ ผมก็ไม่รังเกียจ แต่คุณมายั่วยุผม มันโง่มาก รู้ไหมว่าทำไม?”

“หยางเฉิน วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของพ่อผม คุณอย่าให้มันเกินไปนัก!” กษัตริย์เย่ตกใจมาก รีบพูดอย่างโกรธเคือง

เขาย่อมสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรงจากหยางเฉิน

แต่เจียวต้าเหว่ยกลับไม่รู้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายเลย ตรงกันข้ามยังพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “เจ้าหนู ถ้าแกเป็นลูกผู้ชาย ก็ก้าวออกมายอมรับคำท้าของฉัน”

จากนั้นเขาก็พูดกับกษัตริย์เย่ว่า “ผู้อาวุโสกษัตริย์เย่ เจ้าหนุ่มคนนี้กล้าดูหมิ่นราชวงศ์เย่ เขาสมควรตาย ท่านไม่ต้องห่วง ผมได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นต้นแล้ว เจ้าหนุ่มคนนี้ก็แค่อาศัยการคุ้มครองจากผู้แข็งแกร่งของตระกูลเท่านั้น ถึงได้กล้ากำแหงกับราชวงศ์เย่ แค่ผมลงมือ เขาไม่มีทางรอดแน่นอน”

“หุบปาก!”

กษัตริย์เย่คำรามอย่างโกรธจัด “แกหุบปากของแกซะไอ้บัดซบ! แกรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร? แกคิดว่าแกเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นต้น ก็สุดยอดมากแล้วหรอ?”

“ฉันจะบอกแกให้นะ หากเทียบกับเขา แกก็เป็นได้แค่มดตัวหนึ่ง ถ้าเขาจะฆ่าแก มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”

กษัตริย์เย่โกรธมากจริงๆ ถึงกับสบถคำหยาบในที่สาธารณะ มีเพียงคนที่รู้จักหยางเฉินเท่านั้น ที่รู้ว่าทำไมกษัตริย์เย่ถึงได้กระวนกระวายใจเช่นนี้