อ่านสรุป บทที่ 1423 ตามใจคุณแล้วกัน จาก The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง
บทที่ บทที่ 1423 ตามใจคุณแล้วกัน คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต The king of War ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
การกระทำของหยางเฉินในครั้งนี้ มันคือการวางอำนาจบาตรใหญ่อย่างที่สุด ไม่ไว้หน้าราชวงศ์เย่
วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของเย่หลิน อดีตฝ่าบาทของราชวงศ์เย่ เขาได้เชิญกองกำลังระดับสูงของจิ่วโจวมาด้วยมากมาย ตอนนี้หยางเฉินได้นั่งอยู่บนตำแหน่งที่เป็นของเย่หลินต่อหน้ากองกำลังระดับสูงมากมาย
ไม่เพียงเท่านี้ ยังให้ผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่ตามเขามาด้วยกันจับผู้อาวุโสของราชวงศ์เย่โยนออกไปข้างๆ เหมือนลูกไก่
ซ่านกวนโหรวนั่งถัดจากกษัตริย์ซ่านกวน ภายในดวงตาเต็มไปด้วยประกายแวววาว ไม่ใช่แค่ซ่านกวนโหรวเท่านั้น ยังมีหญิงสาวมากมายที่ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความศรัทธาและชื่นชม
ในจิ่วโจวจะมีคนหนุ่มสาวที่ทำได้แบบนี้กี่คนกัน?
หยางเฉินมองกษัตริย์เย่ที่กำลังโกรธจัด แล้วพูดอย่างเฉยเมย “ไม่จำเป็นต้องใช้สายตาอาฆาตแบบนี้มองผม บุญคุณความแค้นระหว่างผมกับราชวงศ์เย่ ยังมีเรื่องที่ราชวงศ์เย่ของคุณต้องการทำในวันนี้ด้วย ที่ผมทำแบบนี้ มันไม่เกินเลยไปสักนิด”
“ดี! ดีมาก!”
กษัตริย์เย่ตัวสั่นด้วยความโกรธ หากวันนี้ไม่มีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการและเตรียมการให้ราชวงศ์เย่ของเขา เขาจะไม่อดทนถึงขนาดนี้
แต่ในขณะที่กษัตริย์เย่กำลังคิดจะปล่อยหยางเฉินไปก่อนนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงที่มาไม่ถูกเวลาดังขึ้นทั่วห้องจัดเลี้ยง “แกเป็นใครกัน? กล้าดียังไงมาก่อเรื่องในงานฉลองวันเกิดของผู้อาวุโสเย่หลิน? กษัตริย์เย่มีเมตตา ไม่อยากเอาเรื่องแก แต่ฉันเจียวต้าเหว่ย จะไม่ยอมทน”
จู่ๆ ชายหนุ่มที่โต๊ะกลางก็ลุกขึ้น ชี้ด่าแสกหน้าหยางเฉิน “เจ้าหนู ถ้าแกเก่งจริงก็ออกมา ฉันขอท้าสู้กับแก!”
สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เจียวต้าเหว่ยในทันใด
เจียวต้าเหว่ย ดูมีอายุราวๆ 35 ปี เมื่อพิจารณาจากลมปราณบูโดของเขา น่าจะเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นต้นได้ไม่นาน
เมื่อกษัตริย์เย่เห็นเจียวต้าเหว่ยก้าวออกมา ก็ตระหนักได้ว่ากำลังจะเรื่อง เขาแอบด่าคนโง่เขลาอยู่ภายในใจ
แต่เจียวต้าเหว่ยก็ลุกออกมาเพื่อราชวงศ์เย่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้
แม้ว่าการกระทำของหยางเฉินจะทำให้ทุกคนในที่นี่ตกใจ แต่หลายคนเชื่อว่าหยางเฉินมีซ่งจั่วและซ่งโย่วให้พึ่งพา ถึงได้กล้าหยิ่งผยองถึงเพียงนี้
นี่คือสิ่งที่เจียวต้าเหว่ยคิด ดังนั้นจึงกล้าที่จะลุกออกมายั่วยุหยางเฉิน
เพียงแต่ว่าหยางเฉินกลับมองไปที่เจียวต้าเหว่ยอย่างไร้ความรู้สึก ไม่มีทีท่าที่จะลุกขึ้นมา แต่พูดเบาๆ ว่า “ถ้าอยากจะเป็นสุนัขของราชวงศ์เย่ ผมก็ไม่รังเกียจ แต่คุณมายั่วยุผม มันโง่มาก รู้ไหมว่าทำไม?”
“หยางเฉิน วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของพ่อผม คุณอย่าให้มันเกินไปนัก!” กษัตริย์เย่ตกใจมาก รีบพูดอย่างโกรธเคือง
เขาย่อมสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรงจากหยางเฉิน
แต่เจียวต้าเหว่ยกลับไม่รู้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายเลย ตรงกันข้ามยังพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “เจ้าหนู ถ้าแกเป็นลูกผู้ชาย ก็ก้าวออกมายอมรับคำท้าของฉัน”
จากนั้นเขาก็พูดกับกษัตริย์เย่ว่า “ผู้อาวุโสกษัตริย์เย่ เจ้าหนุ่มคนนี้กล้าดูหมิ่นราชวงศ์เย่ เขาสมควรตาย ท่านไม่ต้องห่วง ผมได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นต้นแล้ว เจ้าหนุ่มคนนี้ก็แค่อาศัยการคุ้มครองจากผู้แข็งแกร่งของตระกูลเท่านั้น ถึงได้กล้ากำแหงกับราชวงศ์เย่ แค่ผมลงมือ เขาไม่มีทางรอดแน่นอน”
“หุบปาก!”
กษัตริย์เย่คำรามอย่างโกรธจัด “แกหุบปากของแกซะไอ้บัดซบ! แกรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร? แกคิดว่าแกเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นต้น ก็สุดยอดมากแล้วหรอ?”
“ฉันจะบอกแกให้นะ หากเทียบกับเขา แกก็เป็นได้แค่มดตัวหนึ่ง ถ้าเขาจะฆ่าแก มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”
กษัตริย์เย่โกรธมากจริงๆ ถึงกับสบถคำหยาบในที่สาธารณะ มีเพียงคนที่รู้จักหยางเฉินเท่านั้น ที่รู้ว่าทำไมกษัตริย์เย่ถึงได้กระวนกระวายใจเช่นนี้
เว้นแต่พวกเขาจะได้พบกับหยางเฉิน พรสวรรค์ด้านบูโดของพวกเขาสองพ่อลูกนั้นเหนือกว่าทายาทสายตรงส่วนใหญ่ของราชวงศ์
“กษัตริย์เย่ ในเมื่อผู้นำของตระกูลเจียวต้องการออกหน้าเพื่อราชวงศ์เย่ คุณก็อย่าให้เสียความตั้งใจเลย”
กษัตริย์ซ่านกวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
เจียวโสงกับเจียวต้าเหว่ยฟังแล้วกลับรู้สึกเหมือนเป็นการสรรเสริญพวกเขา สองพ่อลูกล้วนมีสีหน้าก็ภูมิใจ
เจียวโสงยังกล่าวกับกษัตริย์ซ่านกวนด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบพระทัยเป็นอย่างยิ่ง กษัตริย์ซ่านกวน!”
หลงจิ้นก็กล่าวด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “กษัตริย์เย่ ได้โปรดช่วยให้ผู้นำตระกูลเจียวสมหวังด้วยเถิด! คุณไม่เห็นหรือว่าผู้นำตระกูลเจียวรอแทบไม่ไหวที่จะได้ล้างแค้นให้ราชวงศ์เย่แล้ว?”
ต้วนหวงส่ายหัวพลางยิ้มเจื่อนๆ แต่กลับไม่ได้พูดอะไรเลย เขาย่อมรู้ดีว่ากษัตริย์ซ่านกวนและหลงจิ้นทั้งสองคนซ่อนเล่ห์เพทุบายอะไรเอาไว้บ้าง
เจียวโสงจองหองขึ้นมาทันที กล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “กษัตริย์เย่ ปล่อยให้ลูกชายของผมออกแรงเถอะ ถือว่าเพิ่มความน่าสนใจให้กับงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของผู้อาวุโสเย่หลิน แต่กษัตริย์เย่ได้โปรดวางใจ ลูกชายของผมรู้จักประมาณกำลังตน”
พูดจบเขาก็หันไปบอกเจียวต้าเหว่ย “ต้าเหว่ย วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของผู้อาวุโสเย่หลิน หากเห็นเลือดจะเป็นลางไม่ดี ลูกอย่าให้เจ้าหนุ่มนั่นได้เห็นเลือด เข้าใจไหม?”
เจียวต้าเหว่ยพยักหน้า ความอาฆาตปรากฏขึ้นในดวงตา ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “พ่อไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ให้เขาได้เห็นเลือดเด็ดขาด แต่ช่วงนี้ผมกำลังศึกษาเรื่องกระบวนท่าที่สังหารคนได้โดยไม่มีเลือด อยากลองวิชาอยู่พอดี”
สีหน้าของกษัตริย์เย่แดงก่ำด้วยความโกรธ หลายคนเริ่มซุบซิบกันว่า ผู้นำตระกูลเจียวมักจะชอบโชว์ต่อหน้าราชวงศ์เย่ ราชวงศ์เย่แยกไม่ออกแล้วว่าสิ่งไหนดีไม่ดี
“ในเมื่อพวกคุณอยากรนหาที่ตาย งั้นก็ตามใจ!” กษัตริย์เย่กัดฟันพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...