ตอน บทที่ 1422 หยางเฉินจอมเผ็ดจการ จาก The king of War – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1422 หยางเฉินจอมเผ็ดจการ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต The king of War ที่เขียนโดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
หยางเฉินรู้สึกได้ว่า ชายวัยกลางคนที่ประตูรู้จักเขา แต่หลังจากตรวจสอบบัตรเชิญแล้ว ดันไม่ให้เขาเข้าไป
มันทำให้เขาสัมผัสได้ถึงการสมรู้ร่วมคิดในทันใด เป็นไปตามคาด ชายวัยกลางคนพูดขึ้นทันทีว่า “เพราะบัตรเชิญของคุณเป็นของปลอม!”
ทันทีที่ชายวัยกลางคนปฏิเสธไม่ให้หยางเฉินเข้าไป หยางเฉินก็คาดเดาได้ถึงความเป็นไปได้เช่นนี้ นึกไม่ถึงว่ามันจะเป็นจริง
ในเวลานี้ เหลือเพียงห้านาทีก่อนงานฉลองวันเกิดของเย่หลินจะเริ่ม คนที่ควรมาก็มากันหมดแล้ว หยางเฉินถือเป็นกลุ่มสุดท้าย
แต่เหตุการณ์ที่ประตูโรงแรมนานาชาติเยี่ยนตูยังคงดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย
หยางเฉินมองชายวัยกลางคนด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย หรี่ตาลงพูดกับชายวัยกลางคนว่า “คุณคิดว่า ผมต้องใช้บัตรเชิญปลอมมาร่วมงานฉลองวันเกิดของราชวงศ์เย่เหรอ?”
“หรือว่าไม่ใช่?” ชายวัยกลางคนย้อนถาม
ทันใดนั้นหยางเฉินก็หัวเราะเยาะแล้วก้าวไปข้างหน้า ในขณะเดียวกันพลังกดดันของบูโดอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา
ในเวลาเดียวกัน ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ทั้งสองที่อยู่ด้านหลังเขา ก็ระเบิดพลังบูโดของพวกเขาออกมาพร้อมกัน
ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ทั้งสามได้ร่วมกันปลดปล่อยพลังบูโด ทันใดนั้นทั่วทั้งเมืองเยี่ยนตูก็ดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยพลังบูโด บนท้องฟ้าเหนือโรงแรมนานาชาติเยี่ยนตู เมฆดำเคลื่อนตัว ฟ้าแลบฟ้าร้องดังกึกก้อง
เมื่อผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์อยู่ในความโกรธ สามารถทำให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดระหว่างฟ้าดินได้ ผู้คนนับไม่ถ้วนแหงนหน้ามองท้องฟ้า
“หยางเฉินจะมา ใครกล้ามาขวาง?”
หยางเฉินตะโกนลั่น เสียงดังสนั่นหวั่นไหวเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง ระเบิดขึ้นในหูของทุกคน
ผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่ล้อมรอบหยางเฉินและพวกทั้งสาม รู้สึกเพียงร่างกายที่สั่นเทาอย่างรุนแรง พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะขวางทางหยางเฉินไว้ ดังนั้นจึงเปิดทางให้ทันที
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการขัดขวาง แต่พลังของหยางเฉินและผู้อาวุโสจั่วโย่วทั้งสองน่ากลัวเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพจะต้านไหว
“หยางเฉิน!”
ในห้องจัดเลี้ยง เมื่อทุกคนเห็นหยางเฉินก็ล้วนตกตะลึง โดยเฉพาะสมาชิกของราชวงศ์เย่ แต่ละคนจ้องมองหยางเฉินราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม
กษัตริย์เย่ก้าวไปข้างหน้า พลังต่อสู้ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งในกายปะทุขึ้นทันที เขาจ้องไปที่หยางเฉินอย่างเย็นชาและพูดว่า “หยางเฉิน นี่เป็นงานฉลองวันเกิดครบรอบ 100 ปีของพ่อผม ผมไม่ได้เชิญคุณ คุณมาโดยไม่ได้รับเชิญ มันหมายความว่าอย่างไร?”
ในเวลานี้ เย่หลินไม่ได้อยู่ที่นี่ ดูเหมือนกำลังรอช่วงเวลาดีๆ สุดท้าย ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่ที่นำโดยกษัตริย์เย่ ล้วนจ้องมองที่หยางเฉินอย่างระแวดระวัง
ไม่ใช่แค่สมาชิกของราชวงศ์เย่ แต่ยังรวมถึงคนที่คุ้นเคยกับหยางเฉิน สมาชิกของราชวงศ์ต้วน รวมถึงสมาชิกของราชวงศ์ซ่างกวนและราชวงศ์หลง ล้วนมาถึงกันหมดแล้ว
โต๊ะแรกที่อยู่หน้าสุดล้วนเป็นทายาทสายตรงของราชวงศ์เย่ อีกสามโต๊ะที่อยู่ต่ำลงมาคือสมาชิกของสามราชวงศ์ใหญ่ ราชวงศ์ต้วน ราชวงศ์หลง และราชวงศ์ซ่างกวน
และที่อยู่หลังแต่ละราชวงศ์ ล้วนเป็นตระกูลชั้นนำในเมืองราชวงศ์ของตนเอง
ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คน นอกจากประชาชนจากราชวงศ์ทั้งสี่แล้ว ยังมีกองกำลังระดับสูงอีกมากมายในแต่ละพื้นที่ของจิ่วโจว
ในที่นี้ไม่ใช่ทุกคนที่รู้จักหยางเฉิน ยังมีอีกหลายคนที่ไม่เคยได้ยินชื่อของหยางเฉินด้วยซ้ำ
ในเวลานี้ จู่ๆ ชายหนุ่มดังกล่าวก็ปรากฏตัวขึ้นที่งานฉลองวันเกิดของราชวงศ์เย่ ไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่าทุกคนตกใจแค่ไหน
หยางเฉินชำเลืองมองกษัตริย์เย่อย่างเฉยเมย พลางพูดเย้ยหยัน “ในเมืองเยี่ยนตู ไม่มีที่ใดที่ผมไปไม่ได้ กษัตริย์เย่ไม่ต้อนรับผมเหรอ?”
กษัตริย์เย่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเท่านั้น อย่าว่าแต่เทียบกับหยางเฉินเลย ต่อให้เทียบซ่งโย่ว ก็ไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้
หลังจากถูกหยางเฉินแขวะไปประโยคหนึ่งอย่างเฉยเมย ต้วนหวงดูกระอักกระอ่วน และรู้สึกไม่สบายใจ
เมื่อนึกถึงบุญคุณความแค้นระหว่างหยางเฉินกับราชวงศ์เย่ ต้วนหวงก็ตระหนักว่าคำพูดเมื่อครู่ของตัวเอง ทำให้หยางเฉินเกลียดเขามากแค่ไหน
“หยางเฉิน!”
กษัตริย์เย่เห็นหยางเฉินนั่งตรงตำแหน่งของเย่หลิน ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที
แต่กลับดูเหมือนว่าหยางเฉินจะไม่ทันสังเกตเห็นความโกรธของกษัตริย์เย่ เขาพูดกับซ่งจั่วและซ่งโย่วว่า “พวกคุณก็นั่งด้วยสิ!”
ซ่งจั่วและซ่งโย่วย่อมไม่ขัดคำสั่งของหยางเฉิน ต่างคนต่างเหยียดแขนออกมา จับผู้อาวุโสของราชวงศ์เย่ทางด้านซ้ายและด้านขวาของพวกเขา จากนั้นก็ออกแรงดึงผู้อาวุโสของราชวงศ์เย่ทั้งสองออกจากที่นั่ง
บุคคลที่ถูกจัดให้นั่งขนาบซ้ายขวาเย่หลิน ก็เพียงพอแล้วที่จะบอกว่าสถานะของพวกเขาในราชวงศ์เย่นั้นสูงเพียงใด สูงกว่าตำแหน่งของกษัตริย์เย่ด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้กลับถูกซ่งจั่วและซ่งโย่วจับโยนทิ้งไปอีกทางเหมือนลูกไก่
จากนั้นทั้งซ่งจั่วและซ่งโย่วก็นั่งลง
ทั้งงานเกิดความเงียบงันขึ้นในทันใด ทุกคนล้วนมีสีหน้าตกตะลึง
แต่ที่แตกต่างจากความตกใจของฝูงชนก็คือ สมาชิกของราชวงศ์เย่ ที่โกรธจัด โดยเฉพาะกษัตริย์เย่ที่มองไปที่หยางเฉินด้วยดวงตาที่แทบจะพ่นไฟออกมาได้
“หยางเฉิน คุณกำลังรนหาที่ตาย!”
กษัตริย์เย่แทบจะกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...