The king of War นิยาย บท 1436

“หยางเฉิน ไม่เจอกันนานเลยนะ!”

ผู้แข็งแกร่งชุดเพ้าดำมองมาที่หยางเฉินอย่างสนุกสนาน

หยางเฉินสีหน้ามืดมนอย่างถึงขีดสุด เหลือบมองผู้แข็งแกร่งในชุดเพ้าดำ แล้วมองไปที่เย่หลินอีกครั้งพร้อมกับกล่าวอย่างเย็นชา “ผมไม่เข้าใจว่าทำไมราชวงศ์เย่ถึงได้หยิ่งผยองเช่นนี้ กล้าเชิญกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดทั้งจิ่วโจวมาที่เมืองเยี่ยนตู ที่แท้พวกเขาก็กำลังสมรู้ร่วมคิดกัน”

คำพูดนี้เหมือนก้อนหินก้อนใหญ่ตกลงไปในทะเล เกิดเป็นคลื่นลมพายุต่อหน้าผู้แข็งแกร่งทั้งหลาย

“ผู้แข็งแกร่งชุดเพ้าดำคนนี้ เป็นผู้แข็งแกร่งจากเมืองเหมียวจริงๆ ด้วย!”

“เมืองเหมียว? นี่คือที่ไหนในเมืองเหมียว? ทำไมผมถึงไม่เคยได้ยินชื่อเลย?”

“เมืองเหมียว เป็นสถานที่ที่ครอบครองทั้งหมด 13 ภูมิภาค และหนึ่งใน 13 ภูมิภาคของเมืองนั้น ผู้แข็งแกร่งโดยส่วนใหญ่ล้วนซ่อนตัวจากโลกภายนอก”

ผู้คนทั้งหมดในที่นี้เป็นผู้นำของหนึ่งร้อยตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในจิ่วโจว แต่ที่รู้จักเมืองเหมียวมีเพียงกองกำลังระดับสูงเท่านั้น

แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่หลายคนได้ยินเรื่องเมืองเหมียว แต่ก็รู้ว่าคำทั้งสี่นี้หมายถึงอะไร

ในจิ่วโจว ภายนอกมีราชวงศ์ทั้งสี่เป็นผู้นำ ตามด้วยกลุ่มตระกูลชั้นนำภายในราชวงศ์ทั้งสี่ จากนั้นก็เป็นเมืองหลวงทั้งห้า ตลอดจนตระกูลชั้นนำภายในเมืองหลวง

จากนั้นก็เป็นแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูที่แข็งแกร่งที่สุด เป็นระดับที่ส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดาทั่วไป สามารถเข้าถึงได้

จากนั้นก็เป็นตระกูลผู้มีอำนาจของแต่ละเมืองเอก ตลอดจนตระกูลที่เล็กลงไปอีก

ตอนนี้การปรากฏตัวของผู้แข็งแกร่งในเมืองเหมียว ทำให้ทุกคนที่นั่นดูจริงจังจนถึงขีดสุด

“หลิวเหล่าก้วย! นึกไม่ถึงว่าคุณจะกล้ามาที่เมืองเยี่ยนตู ดูเหมือนว่าบทเรียนในคราวที่แล้วมันไม่เพียงพอสำหรับคุณ”

หยางเฉินหรี่ตาพูด ในดวงตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรงเป็นประกายวิบวับ

คราวก่อนขณะที่อยู่ในการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู หลิวเหล่าก้วยก็ปรากฏตัวขึ้น สุดท้ายก็เกือบจะถูกชายหนุ่มผู้คลั่งไคล้ฆ่าตาย สุดท้ายเขาถูกพาตัวออกไปโดยผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ชื่อหวงจิ้น ผู้แข็งแกร่งจากภูมิภาคที่เก้าในสิบสามภูมิภาคของเมืองเหมียว

ตอนแรกก่อนที่หยางเฉินจะก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์ เขาได้ประมือกับหวงจิ้นระดับแดนเหนือมนุษย์ สุดท้ายก็สู้ไม่ไหว จึงถูกหวงจิ้นและหลิวเหล่าก้วยพาตัวไป

นึกไม่ถึงเลยว่าหลังจากผ่านไปครึ่งปี หลิวเหล่าก้วยที่เกือบจะถูกหยางเฉินฆ่า จะกล้ามาที่เมืองเยี่ยนตูอีก

หลงจิ้นและกษัตริย์ซ่านกวน รวมถึงต้วนหวงผู้นำของกองกำลังระดับสูงหลายแห่ง รวมทั้งหลิวเหล่าก้วยพากันปรากฏตัวอยู่เคียงข้างหยางเฉิน จ้องมองไปที่ หลิวเหล่าก้วยอย่างระแวดระวัง

ด้วยความสามารถของพวกเขา สามารถรับมือผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์เท่านั้น หากต้องเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับเดียวกับหลิวเหล่าก้วย ต้องพึ่งพาหยางเฉินเท่านั้น

“หยางเฉิน คุณคิดว่าผมเป็นคนเดียวกันกับเมื่อหกเดือนก่อนจริงๆ เหรอ?”

หลิวเหล่าก้วยยิ้มแปลกๆ ดวงตากระหายเลือด ก่อนจะจับจ้องไปที่หยางเฉินและพูดว่า “ตอนแรกถ้าไม่ได้ผู้แข็งแกร่งคนนั้นที่ช่วยคุณอย่างลับๆ คุณคงตายตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่วันนี้ คุณตายแน่นอน! “

“งั้นเหรอ?”

หยางเฉินยิ้มเยาะ พลังบูโดอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา ล็อคตัวหลิวเหล่าก้วยไว้ทันที

ซ่งโย่วและซ่งจั่วทั้งสองยืนขนาบซ้ายขวาทางด้านหลังของหยางเฉิน สีหน้าของพวกเขามีแต่ความเคร่งขรึม

พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังบูโดอันน่าสะพรึงกลัวจากหลิวเหล่าก้วย

เดิมทีเย่หลินและกษัตริย์เย่ พวกเขาเป็นพี่น้องกัน หากร่วมมือกับหยางเฉินจึงจะรับมือได้ แต่ตอนนี้ด้วยความช่วยเหลือของหลิวเหล่าก้วย สำหรับพวกเขาแล้ว กำลังจะตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมหาศาล

ซ่งจั่วพูดขึ้นมาทันที เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากกับคำพูดของหลิวเหล่าก้วย

“ตกลง!”

หยางเฉินไม่ได้พูดไร้สาระอะไร เขาตอบรับเพียงคำเดียว แล้วหายตัวไปจากตรงนั้น

ซ่งจั่วและซ่งโย่วก็พุ่งเข้าหาหลิวเหล่าก้วยด้วย

“ระวัง!”

เย่หลินตะโกนขึ้นมาในทันใด นึกไม่ถึงว่าหยางเฉินบอกจะลงมือก็ลงมือทันที

ทันทีที่หยางเฉินลงมือ ก็ตรงปรี่เข้าไปหากษัตริย์เย่ กษัตริย์เย่ยังอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเท่านั้น หากเขาถูกหยางเฉินโจมตี เกรงว่าอาจจะถูกฆ่าตายภายในเสี้ยววินาที

“พลั่ก!”

วินาทีถัดมา เสียงอันหนักแน่นของการปะทะก็ดังขึ้น มันคือเสียงฝ่ามือของหยางเฉิน ปะทะกับฝ่ามือของเย่หลิน

ทันใดนั้น ลมปราณบูโดที่น่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วทุกทิศทาง

บรรดาผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่ยังไม่ได้สติกลับมา ภายใต้การโจมตีพลังบูโดอันน่าสะพรึงกลัว ร่างกายต้องถอยออกมาเรื่อยๆ ผู้แข็งแกร่งบางคนที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดกระแทกกับพื้น

ส่วนกษัตริย์เย่ที่มีเย่หลินให้การคุ้มครองอยู่ข้างหลัง ใบหน้าเหม่อลอย เดิมทีคิดว่าหลังจากที่เขาก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว แม้ว่าจะเสียเปรียบ แต่ก็สามารถต่อสู้กับหยางเฉินให้ตายกันไปข้างหนึ่งได้

จนกระทั่งในเวลานี้ เขาเพิ่งพบว่า ตัวเองนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฉิน เขาไม่มีกำลังที่จะตอบโต้กลับได้เลย ถ้าเย่หลินไม่ได้คอยอยู่เคียงข้าง และหยุดยั้งได้ทันเวลา เกรงว่าเขาน่าจะถูกหยางเฉินฆ่าตายภายในเสี้ยววินาทีไปแล้ว