The king of War นิยาย บท 1438

หลังจากเขารู้ว่าฐานบูโดของตนเองถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ สีหน้าของกษัตริย์เย่ขาวซีดเป็นอย่างมาก ดวงตาคมของเขามองหยางเฉินที่กำลังต่อสู้กับเย่หลิน

สำหรับเขาแล้ว แม้ว่าซ่งโหย่วจะเป็นคนที่ทำลายฐานบูโดของเขา แต่ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะหยางเฉิน ถ้าหยางเฉินไม่พาผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สองคนนี้มาด้วย ฐานบูโดของเขาจะถูกทำลายได้อย่างไร?

“หยางเฉิน!”

กษัตริย์เย่เปล่งเสียงออกมาส่วนลึกในลำคอ และเสียงที่เปล่งออกมานั้นมีความโกรธแค้นเป็นอย่างมาก

เพียงแต่ ไม่มีใครสนใจความโกรธแค้นของเขา ตอนนี้ทุกคนเพ่งความสนใจไปที่สนามรบ และไม่มีใครมีเวลาสนใจความเป็นความตายของเขา

สิ่งนี้ทำให้กษัตริย์เย่รู้สึกอัดอั้นตันใจมากยิ่งขึ้น พ่นเลือดออกมาเต็มปาก และพลังของเขานั้นอ่อนลง

สองพี่น้องตระกูลซ่งเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ที่ไม่เปิดเผยตัว พวกเขาเคยประสบกับความเป็นความตายมาแล้ว และผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์อย่างกษัตริย์เย่ที่เป็นผู้สูงศักดิ์ไม่สามารถเทียบได้

ยิ่งไปกว่านั้น แดนบูโดของซ่งโหย่วนั้นสูงกว่าของกษัตริย์เย่หนึ่งแดน เขาสามารถทำลายฐานบูโดของกษัตริย์เย่ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แม้กระทั่งเขายังไม่สูญเสียพลังไปแม้แต่น้อย และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ร่วมมือกับซ่งจั่วเพื่อต่อสู้กับหลิวเหล่าก้วยต่อไป

เดิมหลิวเหล่าก้วยที่แอบดีใจเพราะมีกษัตริย์เย่มาช่วยเหลือ แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะเหนือกว่าซ่งจั่วและซ่งโหย่วมาก แต่เมื่อสองพี่น้องตระกูลซ่งร่วมมือกันแล้วสามารถปราบเขาได้ แต่สถานการณ์เช่นนี้ ถ้ามีคนสามารถช่วยเขาสกัดกั้นสองพี่น้องตระกูลซ่งคนใดคนหนึ่งได้ จะทำให้ความกดดันของเขาน้อยลงไปมาก

แต่เขานึกไม่ถึงว่ากษัตริย์เย่ที่เพิ่งเข้าร่วมการต่อสู้ ก็ถูกซ่งโหย่วโจมตีและกระเด็นออกไปทันที

“คนไร้ประโยชน์! เป็นคนไร้ประโยชน์จริง ๆ!”

หลิวเหล่าก้วยรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก และขณะที่เขาโจมตีสองพี่น้องตระกูลซ่งอย่างบ้าคลั่ง เขาก็กำลังคิดหาวิธีเอาชนะสองพี่น้องตระกูลซ่ง

เมื่อก่อนเขาเกือบตายด้วยน้ำมือของหยางเฉินแล้ว และความแค้นนี้ได้กลายเป็นความแค้นที่ต้องชดใช้ด้วยชีวิต ถ้าตอนนั้นหวงจิ้นไม่ช่วยเขาไว้ เขาคงตายไปนานแล้ว

ดังนั้นหลังจากได้รับคำเชิญจากราชวงศ์เย่ เขาตกลงทันทีโดยไม่ลังเล และร่วมมือจัดการหยางเฉิน

แต่ตอนนี้ เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะต่อสู้กับหยางเฉิน ก็ถูกสองพี่น้องตระกูลซ่งสกัดกั้น และที่สำคัญคือสองพี่น้องนี้แข็งแกร่งมาก ถ้าต้องการฆ่าพวกเขาสองคนในระยะเวลาที่สั้นนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก

เพราะอีกฝ่ายนั้นมีสองคน บางทีพวกเขาอาจจะสามารถฆ่าตนเองตายได้

สิ่งสำคัญที่สุดคือตอนนี้ดูเหมือนว่าสถานการณ์ทางฝั่งเย่หลินจะแย่ เมื่อเผชิญกับการโจมตีของหยางเฉินแล้ว เขาไม่มีข้อได้เปรียบเลยสักนิด แต่กลับถูกหยางเฉินปราบทุกทิศทาง

เย่หลินและหลิวเหล่าก้วยนึกไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ แต่ทั้งสองคนรู้ว่าหากพวกเขาล้มเหลว พวกเขาจะต้องสูญเสียอย่างหนักแน่นอน

โดยเฉพาะราชวงศ์เย่ เพื่อเรื่องของวันนี้ทำให้พวกเขาสูญเสียไม่น้อย หากเย่หลินถูกฆ่าตาย ประวัติศาสตร์ของราชวงศ์เย่ก็จะถูกลดทอนไป

“หยางเฉิน!”

หลังจากเย่หลินถูกยางเฉินโจมตีจนถอยไปข้างหลัง สีหน้าของเขาขาวซีดมาก เขากัดฟันด้วยความแค้นแล้วมองไปที่หยางเฉิน และกล่าวอย่างดุดันว่า “คุณจะต้องชดใช้อย่างหนักสำหรับการกระทำของวันนี้อย่างแน่นอน!ผมสาบาน!”

สีหน้าของหยางเฉินไม่มีความหวาดกลัวใด ๆ และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมจะมอบประโยคเดียวกันให้คุณ เพียงแต่ตอนนี้พลังบูโดของลูกชายคุณถูกทำลายแล้ว เพียงแค่อาศัยคุณ สามารถทำอะไรผมได้?”

เดิมเย่หลินยังไม่ทราบสถานการณ์ของกษัตริย์เย่ จนกระทั่งตอนที่หยางเฉินพูดถึงเรื่องนี้ เขาถึงได้หันไปมองกษัตริย์เย่ที่นอนอยู่บนพื้น ซึ่งตอนนี้ร่างกายของเขานั้นไม่มีพลังบูโดเลย สีหน้าของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก “เจิ้งหยาง!”

ชื่อเดิมของกษัตริย์เย่นั้นชื่อเย่เจิ้งหยาง ตอนนี้เขานอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขที่กำลังจะตาย

เขาถูกซ่งโหย่วทำลายฐานบูโดแล้ว และตอนนี้เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว เพียงแต่ตอนนี้ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น

เพราะว่าเขายังเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ การที่ฐานบูโดถูกทำลาย ต่อไปเขาไม่สามารถฝึกบูโดได้ แต่ร่างกายของเขายังคงเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์

สำหรับกษัตริย์เย่แล้ว มันเป็นความสะเทือนใจอย่างใหญ่หลวง และสำหรับราชวงศ์เย่แล้ว มันเป็นความหายนะ

ตอนนี้ ต่อไปอนาคตของราชวงศ์เย่นั้นต้องอาศัยเย่หลินเท่านั้น หากเย่หลินพ่ายแพ้ต่อหยางเฉิน ราชวงศ์เย่จะกลายเป็นราชวงศ์เดียวที่ไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด

ราชวงศ์ที่ไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด แล้วยังสามารถเรียกว่าราชวงศ์ได้หรือไม่?

เกรงว่าตระกูลระดับสูงจำนวนมากนั้นสามารถทำลายล้างราชวงศ์เย่ได้อย่างง่ายดาย

“บูม บูม บูม!”

วินาทีต่อมา ภูเขาที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าพวกเขาสองคนระเบิดทันที

และหยางเฉินเลือกที่จะเคลื่อนไหวทันที หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที หยางเฉินก็ยืนอยู่บนก้อนหินแล้ว และเย่หลินก็ยืนอยู่บนก้อนหินอีกก้อนหนึ่ง

ทั้งสองคนมองหน้ากัน มีเจตนาฆ่าที่รุนแรงอยู่ในสายตาของพวกเขา

หลิวเหล่าก้วยที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับสองพี่น้องตระกูลซ่ง หยุดการต่อสู้ตามสัญชาตญาณ และขณะมองไปที่หยางเฉินนั้น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

“เป็นไปได้อย่างไร?”

หลิวเหล่าก้วยรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เขารู้ว่าหยางเฉินมีพรสวรรค์ด้านบูโดมาก และรู้ความแข็งแกร่งของหยางเฉินเป็นอย่างดี ตอนนี้หยางเฉินแข็งแกร่งกว่าครั้งแรกที่พบกันเมื่อครึ่งปีที่แล้ว

เพียงแต่ คิดไม่ถึงว่าเวลาเพียงแค่ครึ่งปี หยางเฉินที่อยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์จะสามารถปรับปรุงขึ้นไปเป็นระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า แม้กระทั่งเข้าใกล้ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว

แม้แต่เขาที่อยู่สถานะที่แข็งแกร่งที่สุดตอนนี้ ก็อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าเท่านั้น!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สายตาของเขานั้นจ้องไปที่กษัตริย์เย่ที่นอนหายใจรวยรินอยู่ไม่ไกล แล้วรูม่านตาของเขาเกิดประกายแสงแปลก ๆ

“ด้วยความแข็งแกร่งตอนนี้ของผมนั้นไม่เพียงพอที่จะฆ่าหยางเฉินได้ เมื่อเป็นเช่นนั้นผมทำได้เพียงใช้เลือดของคุณเพื่อเพิ่มพลังความแข็งแกร่งของผมได้เท่านั้น”

หลิวเหล่าก้วยแอบคิดอยู่ในใจ

เดิมทีเมืองเหมียวนั้นเป็นดินแดนของวิชาพิษกู่ และหลิวเหล่าก้วยนั้นเป็นปรมาจารย์ด้านวิชาพิษกู่ เหตุผลที่เขาสามารถเพิ่มพลังความแข็งแกร่งจากแดนเทพชั้นยอดถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าด้วยเวลาเพียงครึ่งปี นั่นเป็นเพราะเขาใช้กลอุบายที่ชั่วร้ายนี้ โดยใช้เลือดของผู้แข็งแกร่งแดนเทพเพื่อฝึกฝนวิชาพิษกู่ของเขา

เขายังไม่เคยใช้เลือดของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์มาฝึกฝนวิชาพิษกู่ของเขา และตอนนี้กษัตริย์เย่กลายเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว เป็นเป้าหมายเหมาะสมมากที่สุด